Przy ul. Adampolskiej #3 znajduje się funkcjonalistyczna, poprzedzona przedogródkiem kamienica dwupiętrowa, o trójosiowej elewacji z balkonami na pierwszej i trzeciej osi. Na bocznej elewacji połączonej z frontową zaokrąglonym narożnikiem, pojawił się wykusz o miękkiej formie. Klatka schodowa została wyposażona w lastrykowe schody z podestami obwiedzionymi czarną bordiurą. Balustrady poręczy były typowe dla lat 30-tych XX wieku, okleinowane drzwi z mosiężnymi klamkami wykonała firma Braci Lubert. Szerokie osadzone w portalu dwuskrzydłowe drzwi do kamienicy umieszczono w tylnej elewacji. Nad nimi znalazło się doświetlające klatkę schodową wstęgowe okno [1].

Tadeusz Kraushar (syn Aleksandra), adwokat i członek Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości w latach 30-tych XX wieku postanowił osiedlić się na Saskiej Kępie. Wybór padł na ul. Adampolską. Kraushar zakupił posesję przy Adampolskiej 3 (hip 4051). Projekt domu, zatwierdzony w październiku 1937 roku, sporządził architekt Roman Feliński. Na ulicy do wybuchu II wojny światowej powstał tylko dom Kraushara (inne posesje należały do Marii Westfal, oraz lingwisty Czesława Jędraszko). W budynku mieszkały również inne osoby, m.in. pielęgniarka Maria Hanusz-Kneustlier [1].

Wojna przyniosła kamienicy drobne, powierzchowne uszkodzenia. W późniejszym okresie nadbudowano ją, dodając dwukondygnacyjne poddasze mieszkalne. Wymieniono także drzwi wejściowe (drewno zastąpiła stolarka z PCV) [1].

Do wschodniej ściany kamienicy przylega dobudowany przed 1976 rokiem szeregowiec.