Solec Residence (Kryształ Powiśla, Apartamenty Solec, ul. Solec #18/20) [1] to kompleks trzech połączonych ze sobą budynków [3], każdy z osobną klatką [19]. Jest to kaskadowa budowla wyróżniająca się wysoką dominantą (9 kondygnacji) górującą nad niższymi częściami budynku (1 i 7-kondygnacyjnymi) [27]. W siedmiokondygnacyjnym obiekcie umieszczono luksusowe mieszkania (94 lokale mieszkalne, 40-150 m2 [1]). Pomieszczenia biurowe o standardzie A (73-1015 m2) [3] znalazły się w części, która ma dziesięć kondygnacji nadziemnych i trzy podziemne [1] na których jest 159 miejsc postojowych [21]. Na działalność usługową przeznaczono dwie pierwsze kondygnacje [18]. Powierzchnia całkowita wynosi 22957 m2, powierzchnia użytkowa 14000 m2, powierzchnia biurowa 3800 m2, powierzchnia handlowo-usługowa 700 m2, a powierzchnia mieszkalna 6928 m2 [1]. Wysokość mieszkań w zależności od kondygnacji to 270-300 cm wysokości [18].

Budynki A i B mają elewacje z wapienia, zaś najwyższy budynek C z granitu [25]. Do wykończenia użyto 4 tys. m2 wapienia i 2 tys. m2 granitu. Unikatowym elementem jest zastosowanie na elewacji kamiennych żyletek, które dzielą optycznie duże płaszczyzny ścian oraz rozpraszają szum pobliskiej arterii [2]. Materiałem wykończeniowym wnętrz są również kamienne posadzki [17]. Przed wejściem jest patio z fontanną, połączone jest specjalnym przejściem z Wisłostradą [17].

Budynek został urządzony z wielkim przepychem. Mieści się tu klub fitness (ze sprzętem cardio i wolnymi ciężarami [19]), ścianka wspinaczkowa (wysokiej na pięć metrów [19]), pole do minigolfa na dachu jednego z budynków, obserwatorium astronomiczne [1], gdzie ze specjalnej kopuły, której koszt to 200-800 tys. zł, można oglądać słońce i gwiazdy, a obraz z kopuły jest przesyłany do apartamentów poprzez telewizję. W kopule może zmieścić się sześć osób [19]. Inwestycja wyposażona została w całodobową recepcję, concierge i VIP Club (z bilardem, kanapami, wyjściem na taras [19]) [2]. Komunikację zapewniają dwie cichobieżne windy z technologią odzyskiwania energii. Dostępne są stacje ładowania samochodów elektrycznych i możliwość bezpłatnego wypożyczenia samochodu z napędem elektrycznym [17]. Największy penthouse to trzypoziomowy apartament o powierzchni 253 m2 [25]. Cztery penthousy [18] mają prywatne baseny, ogólnodostępne są wielkopowierzchniowe zielone dachy [17]. Apartamenty od piątego piętra w górę są w pełni klimatyzowane [19].

Inwestorem i deweloperem była Sawa Apartments. Projekt architektoniczny jest autorstwa APAR Projekt Autorska pracownia architektury Tadeusz Szumielewicz i Partnerzy, natomiast generalnym wykonawcą jest Karmar. Za komercjalizację odpowiadał Cushman & Wakefield Healey & Baker [1].

Północno-zachodnia ściana kompleksu przylega do południowo-wschodniej ściany zabytkowej kamienicy z 1904 roku przy ul. Solec 20A. Sawa Apartments poddała elewację tej kamienicy renowacji. W kamienicy odtworzono pilastry oraz zrekonstruowano pierwotną barwę elewacji [4].

Ul. Solec powstała około XII wieku, a wzdłuż drogi została zbudowana wieś Solec. Sama droga prowadziła wzdłuż brzegu rzeki, była nieregularna i często zalewana przez Wisłę (w 1493 roku cała wieś została zniszczona). Po potopie szwedzkim pozostały tylko 24 domy. Później znajdowały się tu również składy, magazyny, żupy solne, młyny i ok. 10 wytwórni krochmalu [5]

Ul. Przystaniowa prowadziła obok przystani rzecznej. Wcześniej w miejscu tej uliczki mieściła się binduga solna (dróżka, którą transportowano sól do spichrzy, z pochylnią ułatwiającą wtaczanie okrąglaków na ląd z barek z solą [7]) [6]. Następnie miały tu swoją przystań statki rzeczne i łodzie dostarczające do Warszawy różne towary (np. zboże, miód, wosk i oczywiście sól). Było to miejsce z dogodnym dojazdem dla furmanek odbierających spławiane Wisłą towary [7].

Powódź z 1813 roku zniszczyła zabudowę, zawalił się również brzeg rzeki [5].

W XIX wieku na terenie posesji znajdowała się zabudowa, a za nią na niewielkim dziedzińcu był niewielki plac lub ogród. Pod koniec XIX wieku największym budynkiem na dzisiejszej posesji był obiekt położony w narożniku ul. Solec i ul. Przystaniowej. Do niego wzdłuż ul. Przystaniowej przylegał podłużny pawilon (od ulicy prowadziły schody), a drugi, ukośny pawilon wchodził na posesję północną. Kilka mniejszych obiektów znajdowało się od ul. Solec.

W okresie międzywojennym przy ul. Solec 18 (hip. 2953) i Solec 20 (hip. 2954) znajdowały się kamienice, posiadające wspólne podwórko-studnię, rozdzielone murem.

Budynek przy ul. Solec 20 został 7 września 1944 roku obsadzony przez część II plutonu kompanii Parasol. Pierwsze ataki niemieckie nastąpiły 11 września 1944 roku. Najbardziej wyczerpująca obrona miała miejsce w nocy z 13 na 14 września. Wskutek opanowania przez Niemców obiektu przy ul. Solec 20A, wobec groźby odcięcia, dowodzący grupą Wacław Dunin-Karwicki ps. Luty zadecydował o wycofaniu się w rejon budynków po nieparzystej stronie ul. Ludnej [9].

Przez ul. Solec w tym miejscu przebiegała barykada-przekop [9].

Na przedłużeniu ul. Przystaniowej latem 1945 roku został ustawiony post pontonowy, który łączył się z Saską Kępą i miał odciążyć mocno przeładowany most wysokowodny. Most został zdemontowany z chwilą otwarcia Mostu Poniatowskiego w lipcu 1946 roku. Niektóre źródła podają, że jest to ta sama konstrukcja, którą rozłożono w 1947 roku pomiędzy ulicami Karową i Kłopotowskiego [29].

Po II wojnie światowej ul. Przystaniowa dochodziła do dzisiejszej ul. Wioślarskiej. Po budowie Wisłostrady stała się ślepa i zaczęła pełnić rolę parkingu.

Drukarnia PPWK

W latach 70-tych XX wieku w miejscu zniszczonego skrzydła kamienicy Solec 20A (od ul. Wioślarskiej) zbudowano pawilon drukarni Państwowego Przedsiębiorstwa Wydawnictw Kartograficznych (PPWK), której administracja znajdowała się w budynku przy ul. Solec 18, a hale stanęły w miejscu kamienicy przy ul. Solec 20 [8].

W 2003 roku PPWK było na krawędzi bankructwa. Wydawnictwo zdołało przetrwać dzięki ugodzie z wierzycielami. Elementem ugody było m.in. zobowiązanie spółki do sprzedaży nieruchomości przy ul. Solec 18/20 [10].

Klub 1500m2 do wynajęcia

W 2009 roku przy ul. Solec 18 rozpoczął działalność klub „1500m2 do wynajęcia”. Właścicielem został Michał "bshosa" Brzozowski. Na przestrzeń na sztukę alternatywną przebudowano piwnice starych hal pełnych gruzu [11]. Niezapomniane było otwarcie klubu: cztery tysiące osób szturmujących ważącą ponad tonę stalową bramę na wejściu w końcu ją wyłamało [11].

Pofabryczna przestrzeń została zaadoptowana pod klub. Było tu kilka scen, kilka barów, pośrodku podwórko. Każde pomieszczenie w innym stylu, wszędzie roślinki, zioła, na ścianach dużo street artu. Odbywały się tu liczne koncerty i warsztaty, targi sztuki alternatywnej, wymiany ubraniowe [16].

Inicjowane były eventy od fotografii przez działania performerskie, muzyczne, multimedialne, instalacyjne czy warsztatowe. Udostępniono przestrzeń prowokatorom, dźwiękowcom, performerom, wideoartowcom. Była to przestrzeń dla dyskusji społecznych aktywistów, polityków, antropologów [12]. Tu odbywał się słynny Urban Market [14]. Performerzy zorganizowali sobie szwalnię, warsztaty rowerowe, studia, sale prób, drukarnię trampków, powstała restauracja sto900 [11]. Klub zyskał sławę będąc gospodarzem spektakli teatralnych (np. Dwoje na huśtawce [15]), festiwali i wystaw sztuki: Trusme, Sindena, Kavinskyego, Omara S, Frictiona, Marka E czy Tima Sweeneya. Za działania otrzymał nagrodę Wdecha Publiczności Gazety Wyborczej, a nowojorski Newsweek określił miejsce mianem hippest place in Warsaw [12]. Miejsce stało się punktem obowiązkowym dla stołecznych klubowiczów. W budynku przy ul. Solec 18 grali m.in. Gus Gus, Disclosure, John Talabot, Cypress Hill czy Jacek Sienkiewicz. Tu odbył się pierwszy polski koncert Simian Mobile Disco. Na scenie 1500m2 można było zobaczyć Molestę, Sokoła i Marysię Starostę i Goorala [13]. Tu był pierwszy polski występ Moodymanna, w klubie w dniu europejskiej premiery wystapił Jamie Woon, tu miała miejsce polska premiera albumu Jessie Ware [11].

Klub został zamknięty imprezą sylwestrową w 2014 roku. Na imprezie było 5 scen, zagrał m.in. Jacek Sienkiewicz, Angelo Mike Essence, Tom Encore, Wants, Simon Mattson, Time2Play, Pitti Schmitti & Sovinsky i Warsaw Calling [11].

W marcu 2015 roku nastąpiła rozbiórka przez dewelopera [8]. Sam klub 1500 m2 został przeniesiony i otwarty 10 października 2015 roku w dawnym liceum im. Klementyny Hoffmanowej przy ul. Emilii Plater 29 [13].

Solec Residence

Budowa Solec Residence rozpoczęła się w lutym 2015 roku. 28 maja 2015 roku odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego, a 12 kwietnia 2016 roku uroczystość zawieszenia wiechy. Prace zakończono w lutym 2017 roku [1]. W marcu 2017 roku obiekt uzyskał pozwolenie na użytkowanie [4]. Najpierw wykonano dwa niższe, siedmiokondygnacyjne skrzydła, a trzeci, wyższy fragment budynku ukończono dwa miesiące później [2].

Pierwotnie planowano 113 mieszkań, lecz deweloper postanowił połączyć po dwa i trzy lokale zarówno w poziomie, jak i pionie [4]. Ceny mieszkań wynosiły między 10-19 tys. zł/m2 [19], a na najwyższych kondygnacjach nawet 26 tys. zł / m2 [28].

W budynku zamieszkał m.in. Karol Kłos, Mistrz Świata w piłce siatkowej mężczyzn [22]. W części handlowej znalazły się salon fryzjerski, salon sukni ślubnych oraz winiarnia [23]. Największy lokal użytkowy (550 m2) kupiła grupa Fargotex [24].