Dom przy ul. Okolskiej #3 został zaprojektowany przez Bohdana Lacherta i Józefa Szanajcę w stylu modernistycznym. Zleceniodawcą był inżynier Zbigniew Wasiutyński, stąd budynek zwany jest kamienicą Wasiutyńskiego [1]. Na parterze znajdowało się pięciopokojowe mieszkanie Wasiutyńskich oraz służbowe mieszkanie dozorcy. Na pierwszym i drugim piętrze były dwa mieszkania trzypokojowe, a na strychu pracownia architektoniczna [4] z tarasem widokowym na Wisłę i Pragę. Stworzono także tzw. ogrody zimowe od strony skarpy [7]. Kamienica została zbudowana z szarej cegły, dając imponujące szlachetne wrażenie. Dom wyróżnia się od strony północnej i południowej ułożonymi rytmicznie małymi kwadratowymi oknami, a od strony wschodniej (od skarpy) dużymi oknami, dającymi perspektywę widokową [2]. Obecność oranżerii wiązała się z funkcją odpoczynku. Rozplanowanie bryły było na planie prostokąta, z zaokrąglonymi narożnikami, tarasem na ostatniej kondygnacji, przeszklonymi wnękami (mini-oranżeriami) oraz głębokimi glifami okien o zaokrąglonych krawędziach [3] było charakterystyczne dla Lacherta i Szanajcy [7] i strategii „sterowania światłem” [3]. Wzory klamek o kształcie kuli były efektem współpracy Bohdana Lacherta i Stanisława Brukalskiego [3].

W 1935 roku była tu pusta działka. Dom został zaprojektowany w 1938 roku. Budowa trwała do wybuchu II wojny światowej. Budynek powstał na zboczu wzniesienia [1]. Wasiutyński dom w części przeznaczył na wynajem [2].

W trakcie Powstania Warszawskiego kamienica była ostrzeliwana podczas bitwy o utrzymanie Mokotowa [1]. W jednym z mieszkań był punkt kontaktowy dla łączniczek i dla oddziałów harcerskich, a w garażu w rikszy towarowej przechowywano broń [5].

W ramach dekretu Bieruta budynek został przekazany na rzecz Skarbu Państwa [7]. Budynek został odbudowany przez Społeczne Przedsiębiorstwo Budowlane, w którym pracował Zbigniew Wasiutyński [4]. Skarpa została nadsypana i oddaliła się od budynku o jakieś 100 metrów [2].

Ślady walk były widoczne aż do 1967 roku, kiedy szara cegła zniknęła pod nowym tynkiem i pojawiły się nowe balustrady na balkonach [1]. Wyrwy w murze zalepiono betonem [2], a część szarych cegieł po prostu skuto [7].

Wasiutyńscy (Władysław i jego żona Maria) wystąpili w 1948 roku o zwrot nieruchomości, jednak go nie otrzymali. W 2003 roku Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązał miasto do wydania decyzji, co jednak też nie nastąpiło [4].

W latach 10-tych XXI wieku nowy mieszkaniec Józef Dutkiewicz postanowił doprowadzić do przywrócenia stanu z 1938 roku (odtworzenie stolarki okiennej oraz detali balustrad [7]). Otworzył stronę internetową na temat projektu. W grudniu 2014 roku na murze przy budynku odsłonięto multimedialną tablicę poświęconą kamienicy [6]. W 2016 roku odbyła się Audiowizualnym premiera wyreżyserowanego przez niego filmu dokumentalnego „Okolska 3” produkcji Rio De Post [2]. Powstało stowarzyszenie Okolska 3 [1]. Budynek znalazł się również w gminnej ewidencji zabytków [2].