Zdjęcia. Historia. Ciekawostki. Wizualny leksykon 839* miejsc Warszawy

mieszkaniowa

mieszkaniowa

sportowa

przemysłowa

transportowa

sakralna

Dzieje kościoła, a właściwie kaplicy Matki Bożej Loretańskiej, zaczynają się od sprowadzenia na początku XVII wieku Bernardynów. Powstały tu najpierw drewniane kościół i klasztor, a następnie kościół murowany, którego charakterystyczne dwie wieże są widoczne na rycinach dawnej Pragi. Projekt ten był prekursorem budowli z galerią obiegającą nawę główną. Jako przybudówkę dostawiono do jednej ze ścian istniejący do dzisiaj bogato zdobiony Domek Loretański (wierna kopia domu Maryi w Loreto) z fundacji króla Władysława IV i jego rodziny jako wotum za zwycięstwo pod Chocimiem. W walkach przetaczających się przez Pragę budynki były niszczone (dodatkowo wojnę ze Szwedami upamiętnia symboliczny głaz Rocha Kowalskiego). Ostatecznie Bernardyni opuścili Pragę, a mieszkańcy wywalczyli zachowanie kaplicy loretańskiej jako jedynego praskiego ośrodka duszpasterskiego (tym samym to najstarsza zachowana budowla sakralna dawnej Pragi). Po wybudowaniu pobliskiej katedry św. Floriana parafia rozdzieliła się na dwie, a w połowie XIX wieku kaplica została przebudowana. To co jest niezwykłe, to obecność budynku w budynku, czyli właściwej kaplicy otoczonej zadaszonymi krużgankami. Niestety taki układ powoduje, że podczas nabożeństw połowa wiernych nie widzi ołtarza. Sama kaplica jest bogato zdobiona polichromiami i rzeźbami, a w środku stoi mająca swoją historię figura Matki Bożej Kamionkowskiej (figurę Matki Bożej Loretańskiej zabrali ze sobą Bernardyni). Nie należy zapominać też o otoczeniu, tu mieści się kuria i domy dla księży emerytów.