Budynek przy ul. Tamka #4 to dawny dom akademicki. Architekt nie jest znany, był nim najpewniej Marian Lalewicz [1]. Bryłę cechuje historyzm modernistyczny nawiązujący do klasycyzmu [4]. Budynek ma cztery piętra [5] i poddasze użytkowe. Bryła jest symetryczna. Umieszczone pośrodku drzwi wejściowe z półkolistym sklepieniem zajmują niski parter i pierwsze piętro. Nad wejściem na drugim i trzecim piętrze są wcięte loggie. Od poziomu parteru po obu stronach są symetryczne pięcioosiowe wcięcia z balkonami o szerokości trzech osi na drugim i trzecim piętrze. Uwypukla to wysunięte skrajne skrzydła. Na wysokości czwartego piętra wzdłuż całego budynku poprowadzony jest taras, a gzyms znajduje się między czwartym piętrem i poddaszem.

Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków [2].

W połowie XVIII wieku było w tym miejscu koryto Wisły.

Na przełomie XIX i XX wieku na działce znajdował się mniejszy budynek, nachodzący na istniejący dzisiaj od północy. Wzdłuż ul. Tamka nie istniała jeszcze zabudowa.

Gmach powstał w latach 1922-1928 [1] jako Dom Akademicki Fundacji im. Prezydenta Gabriela Narutowicza [2]. Do 29 listopada 1936 roku działało tu stowarzyszenie „Towarzystwo Pomocy Młodzieży Akademickiej Auxilium Academicum” [3]. Zwykle w pokojach akademika światło było gaszone ok. 23.00. Warunki były skromne. W świetlicy, w której mieszkańcy przygotowywali się do zajęć, paliła się jedna żarówka. Istnieje historia, że zgasła ona, a następnie sama się naprawiła w godzinie śmierci historyka sztuki prof. Stefana Czarneckiego [6].

W budynku przed godziną "W" miała miejsce koncentracja oddziału Wojskowej Służby Ochrony Powstania [5].

Gmach został zniszczony podczas Powstania Warszawskiego i odbudowany po wojnie.