Przemysłowa #26 to sześciokondygnacyjny biurowiec [2] MetLife Amplico, który jest jedyną pozostałością dawnej fabryki siatek. Teren fabryki sięgał posesji wzdłuż ul. Przemysłowej, najprawdopodobniej od numeru 24 aż do numeru 32.

Teren przyszłej ulicy znajdował się w założeniu ogrodowym Zamku Ujazdowskiego, co widać na planie z 1762 roku [9].

Po zmniejszeniu założenia ogrodu była to pusta przestrzeń, aż czasu, kiedy pojawiła się ulica [10]. Ulicę Przemysłową wytyczono w latach 80-tych XIX wieku, a jako ścieżka istniała kilka lat wcześniej. W 1882 roku stało tu 9 domów, 2 fabryki i 37 budynków drewnianych różnego rodzaju [4]. Na początku XX wieku zostało założone Rosyjsko-Belgijskie Towarzystwo Wyrobów Metalowych Russobelge, które uruchomiło fabrykę przy ul. Przemysłowej 24/32. Produkowało żelazka, kuchenki, balustrady i schody, klamki i wiele innych metalowych rzeczy [4].

W 1920 roku hrabia Stanisław Ledóchowski przejął fabrykę i skupił się na produkcji siatki [4] produkowanej z arkusza blachy, w którym wykonuje się równoległe nacięcia. Następnie rozciąga się taki ponacinany arkusz. Powstaje siatka o romboidalnych oczkach i jednolitej konstrukcji [3]. Firma uzyskała rok później nazwę Polska Fabryka Siatki Jednolitej Hrabiego Stanisława Ledóchowskiego SA. W latach międzywojennych powoli zamierał przemysł na Powiślu, również fabryka siatki miała problemy [8]. Hrabia zerwał współpracę z Belgami i założył w budynku hotel dla ziemian przybywających do Warszawy z 62 pokojami i centralnym ogrzewaniem. Pierwsi goście zostali tu przyjęci w 1926 roku [4].

Podczas okupacji działał tutaj m.in. warsztat samochodowy [7], a fabryka siatki kontynuowała pracę. Robotnicy byli zawsze zadowoleni, bo hr. Ledóchowski płacił przyzwoicie. Został zastrzelony w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego przed drzwiami hotelu, w którym mieszkał, strzałem w tył pleców przez sabotażystów radzieckich tzw. grupę Szczurkowskiego [6].

Dzięki niewielkim zniszczeniom, po zakończeniu wojny, budynek przy ul. Przemysłowej funkcjonował jako pensjonat. W latach 50-tych XX wieku Skarb Państwa przejął prawo własności do kamienicy od rodziny Ledóchowskich, przekształcając ją ponownie w fabrykę [1].

Po 1991 roku spadkobiercy odzyskali własność [1]. W latach 90-tych budynek nie był użytkowany i ulegał stopniowej dewastacji [5]. Dopiero w 1997 roku właściciele sprzedali budynek towarzystwu ubezpieczeniowemu MetLife Amplico, a firma poddała zdewastowany budynek przebudowie i renowacji. Wymieniono konstrukcję stropów oraz instalacje wewnętrzne, a także nadbudowano ostatnie piętro. Odrestaurowano najstarszą klatkę schodową od strony Wisły, na parterze odtworzono dekorację sztukatorską, a na poręczach balkonów i okien zamontowano oryginalną siatkę Ledóchowskiego. W 1998 roku firma wprowadziła się do budynku [1].

W 1997 roku miała miejsce kradzież tzw. smoków - zabytkowych elementów dekoracyjnych wejścia [1].

Po odzyskaniu zdecydowano o ponownym umieszczeniu smoków oraz na renowacji fasady. Polegało to na usunięciu zgromadzonej na wspornikach starej farby, a po oczyszczeniu, rekonstrukcji brakujących elementów, m.in. głów i skrzydeł smoków oraz zdobień w kształcie listków. Wsporniki zostały zabezpieczone cynkiem i pomalowane grafitową farbą nawierzchniową [1]. Renowację zakończono w 2013 roku [3].