Budynek Apartamenty Dobra #32 został zaprojektowany przez biuro APA Wojciechowski, a inwestorem była firma Powiśle BJK. Za konstrukcję odpowiada PF-PROJEKT. Budynek ma osiem kondygnacji nadziemnych i dwie podziemne. Zaplanowano w nim tylko 18 lokali mieszkalnych (43-265 m2) i 23 miejsca parkingowe [3].

Główną inspiracją projektu jest struktura kryształu oraz perony stacji Warszawa Powiśle. Budynek charakteryzuje się stonowaną kolorystyką. Przeszklenia elewacji od strony ulicy zostały wycofane w głąb balkonów, uzyskując zewnętrzną fasadę z ażurowych paneli, z których część jest przesuwna. Nad całością jest również trójwymiarowe ażurowe zadaszenie, chroniące tarasy ostatniego piętra, podzielone na trójkątne elementy, nachylone pod różnymi kątami oraz lekko zadarte nad narożnikiem i nad wschodnim krańcem budynku. Fasada uzyskała okładzinę kamienną (barierki i balustrady na balkonach oraz elementy na parterze z dodatkiem blachy w kolorze złotym) oraz ze spieków o podobnej fakturze. Użyto odcieni grafitu i antracytu. Ażurowe elementy wykonano z blach aluminiowych, lakierowanych w ciemnym kolorze [5]. Głównymi materiałami wykończeniowymi wnętrza są naturalny kamień, drewno, mosiądz, naturalny fornir [6] oraz akcent z blach w kolorze ciemno-złotym [5].

Parter jest względem całej bryły wycofany i docelowo ma być cały czas rozświetlony. Zaplanowano tu zaawansowany system automatycznego parkowania samochodów [5]. Inwestor zainwestował w elegancką i funkcjonalną obrotnicę, dzięki której samochód w garażu na tym poziomie można obracać za pomocą pilota [7]. Na dwóch poziomach podziemnych są tradycyjne miejsca parkingowe [5].

W centralnej części fasady od ul. Zajęczej znajduje się wejście do części mieszkalnej prowadzące do reprezentacyjnego holu, mieszczącego recepcję z concierge i wygodne fotele [5]. Powierzchnie wspólne mają ozdabiać obrazy i rzeźby [6]. Mieszkania znajdują się na poziomach od 1 do 6. Zaprojektowano kilka typów apartamentów, większe mają udogodnienia w postaci wydzielonych pralni i garderób. Balkony wyposażono w drzwi przesuwne. Okna w każdym mieszkaniu są na pełną wysokość pomieszczeń (292 cm), posiadają tłumienie akustyczne i mają elektryczny system otwierania [5]. Wszystkie apartamenty mają balkony i tarasy wychodzące na południe lub południowy zachód [7]. Budynek posiada centralną klimatyzację w formie klimakonwektorów kanałowych schowanych w podłodze. Zamki elektryczne otwierane są za pomocą karty, nie klucza. Do mieszkań w zachodniej części budynku wejście prowadzi bezpośrednio z windy [5]. Sama winda inspirowana jest Warszawą lat 20-tych XX wieku, nonszalancka i elegancka, bez lustra, w kolorystyce złota, czerni i drewna. Nowoczesny, dotykowy panel wnika w strukturę windy [7]. Jest to szybkobieżna winda firmy OTIS poruszająca się z prędkością 1.75 m/s, na pasach pokrytych poliuretanem, co zapewnia redukcję hałasu i wibracji [5].

Największy penthouse o powierzchni 291 m2 położony jest na trzech kondygnacjach. Na najwyższej z nich znajduje się taras o powierzchni 60 m2, a na dwóch pozostałych duże balkony. Na każdej kondygnacji znajduje się łazienka (na V piętrze dwie) lub toaleta. Apartament składa się z trzech sypialni, salonu liczącego 101 m2 połączonego z kuchnią, pokoju dziennego, gabinetu, garderoby i przedpokoju [8]. Kosztował kosztuje ponad 8 milionów złotych [12].

Niestety apartamentowiec stoi bezpośrednio przy ul. Dobrej, natomiast linia zabudowy pozostałych budynków w kierunku Starego Miasta jest cofnięta, co powoduje wizualną niespójność [11].

W połowie XVIII wieku na tym terenie płynęła Wisła.

W 1862 roku posesja była niezabudowana, lecz znajdowała się już przy drodze biegnącej wzdłuż Wisły (poprowadzonej wzdłuż dzisiejszej ul. Elektrycznej). Posesja przy ul. Dobrej #34 była zabudowana pod koniec XIX wieku. Wjazd prowadził od ul. Dobrej wzdłuż oficyn, natomiast duży symetryczny budynek o siedmioosiowej fasadzie znajdował się w głębi posesji. Teren na południe od niej był jeszcze niezagospodarowany.

W okresie między wojennym znajdowały się kamienice przy ul. Dobrej 32 i przy ul. Dobrej 34. Były to posesje połączone wewnętrznymi dziedzińcami. Zostały zniszczone podczas II wojny światowej i później wyburzone.

Warsztat samochodowy Centrum Dobra działał od 1978 roku do 2017 roku [1]. Był to autoryzowany dealer Forda w latach 1981-2012, a od 1 kwietnia 2012 roku funkcjonował jako serwis niezależny [2].

Między Centrum Dobra i miastem stołecznym Warszawa obowiązywała umowa dzierżawy, która wygasła w 2007 roku ze względu na roszczenia [10]. W 2009 (2010 [10]) roku nieruchomość zwrócono spadkobiercom dawnych właścicieli [9], którzy ją następnie sprzedali. W sprawę reprywatyzacji przy ul. Dobrej 32 zamieszany był mecenas Robert N. [1]. W decyzji zwrotowej było podkreślone, że nowy właściciel nieruchomości rozliczy się z właścicielem salonu [10]. Nieruchomość w lutym 2013 roku nabyła spółka Vector Consulting [1].

12 maja 2017 roku prowadzący warsztat Robert Kędzierski oraz dzierżawca gruntu Jan Przedpełski zostali zmuszeni do opuszczeni nieruchomości, jak twierdzą bez wcześniejszych rozmów. Nieznani ludzie na polecenie nowego właściciela ustawili wokół nieruchomości metalowe ogrodzenie, po czym pracownicy firmy, jej szef oraz dzierżawca zaryglowali się wewnątrz lokalu [1]. 26 maja 2017 roku Jan Przedpełski został poturbowany i siłą wyprowadzony z warsztatu [1]. Po uzyskaniu prawa do prowadzenia prac budowlanych od Inspektora Nadzoru Budowlanego [9] do pilnującego budynku mężczyzny podeszła osoba i poprosiła o lek na ból głowy. Kiedy poszedł poszukać tabletki, prawdopodobnie został zaatakowany. W tym czasie na teren wjechał buldożer [4]. Budynek został zamknięty i zajęty przez nowego właściciela, a następnie rozebrany [1].

Budowę rozpoczęto jesienią 2018 roku. Do stycznia 2019 roku powstała płyta fundamentowa, a do połowy 2019 roku ukończono stropy. Prace nad elewacją zakończono w grudniu 2019 roku, a całą budowę zakończono w lutym 2020 roku [5]. Ceny ofertowe zaczynały się od 20 tys. zł/m2 [12]. W umowach deweloperskich zawarto wyraźny zakaz wynajmu krótkoterminowego [8].