Szkoła Podstawowa nr 353 im. Wielkich Odkrywców znajduje się przy ul. Cieplarnianej #23 w Wesołej [1]. Trzykondygnacyjny budynek ma rzut odwróconej litery C. Na dziedzińcu między skrzydłami przewidziano reprezentacyjny plac oraz parking dla rowerów. Są tam też ławki i nieco zieleni. Na północ od budynku znajduje się plac zabaw, bieżnia i skocznia oraz boisko (wielofunkcyjne o powierzchni 515 m2 [3]), na południu zaś boisko do piłki nożnej (o powierzchni 1050 m2 [3]).

Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 5812 m2. Znajdują się w nim 22 (16 [4], w tym 10 przedmiotowych z zapleczami [9]) sale lekcyjne, w tym pracownie komputerowe, cztery pracownie zajęciowe, pokoje pedagoga, psychologa, reedukatora i logopedy [3] i dwie sale do pracy w grupach [9]. Jest biblioteka multimedialna, dwie (trzy [3]) sale gimnastyczne (mała i duża), trzy świetlice, cztery szatnie, pomieszczenia sanitarne podzielone według grup wiekowych i stołówka z zapleczem kuchennym [9].

W XVI wieku tereny położone na wschód od doliny Wisły w ogromnej większości pokryte były gęstym lasem przeciętym nielicznymi drogami handlowymi wiodącymi ku Litwie i Rusi. Pośród tej gęstwiny znajdowały się niewielkie piaszczyste, wydmowe polany, na których powstały najstarsze w tej okolicy osady: Miłosina lub Miłośna (ob. Stara Miłosna), Sulejowo lub Sulewo (ob. Sulejówek), Żurawia (ob. Żurawka), Janowo lub Janówko (ob. Janówek), Góraszka, Wiazowno (ob. Wiązowna), Duchnowo (ob. Duchnów). Miłosna była wsią szlachecką, zasiedloną głównie przez drobną szlachtę zagrodową, a jej właścicielami byli Czerniakowscy [18].

Folwark Miłosna

W 1791 roku małżeństwo Marianny z Mostowskich i Michała Przezdzieckiego zakupiło od warszawskiego bankiera Karola Szulca wsie Janówek i Miłosne za 90 tys. zł, od metrykanta Cypriana Sowińskiego część Borkowa, przyległości Zerzyna (Zerzeń) oraz Kaczydół (obecnie Międzylesie) za 183 tys. zł [18]. Powstał wówczas folwark Miłosna, tworząc go sercem rozległych dóbr ziemskich. [20]. Przezdzieccy zarządzali dobrami o powierzchni ok. 4 tys. ha w czasie kolejnych rozbiorów. Dodatkowo w 1795 roku, przez środek ich ziem poprowadzono granicę pomiędzy zaborami austriackim i pruskim [16].

Po śmierci Przezdzieckich majątek przejęli ich dwaj synowie: Konstanty (marszałek szlachty polskiej) i Karol Dominik (pułkownik wojsk polskich Księstwa Warszawskiego). W 1815 roku odsprzedali go za 240 tys. zł Teresie Scipio del Campo z książąt Druckich-Lubeckich. Kupiła je ona z myślą o rodzinie, która rok wcześniej sprowadziła się do Warszawy. W 1829 roku dokupiła wieś Żurawkę za 80 tys. zł, oddzielając ją od dóbr Długa Kościelna [18].

Dobra składały się z folwarków Miłosna, Borków, Kaczydół i Żurawka, nomenklatur Pochulanka (pisownia XIX-wieczna), Janówek i Zakręt oraz wsi Zakręt i miały powierzchnię 6397 mórg, w tym Folwark Miłosna miał 364 mórg gruntów ornych i ogrodowych, 68 mórg łąk, 97 mórg pastwisk, 2 morgi zbiorników wodnych, 1689 mórg lasów, 3482 mórg zarośli, 70 mórg nieużytków i placów oraz 21 mórg wieczystej dzierżawy m.in. przez karczmę [19].

Folwark Miłosna leżał w miejscu dzisiejszego osiedla Stara Miłosna. Znajdował się między dzisiejszymi ulicami Fabryczna, Gościniec, Jeździecka, Morelowa. Zabudowania rozciągały się przy nieuregulowanym jeszcze kanałku, zwanym dziś Wawerskim [16]. Był sercem rozległych dóbr Miłosna sięgających Borkowa i Zerznia na zachodzie po Zakręt, Żurawkę i spore fragmenty dzisiejszego poligonu wojskowego na wschodzie i północy. W rejonie dzisiejszych ul Cieplarnianej i ul. Fabrycznej znajdowały się otoczone płotem: dwór właścicieli, dom zarządcy, wozownia, chlewy, kurniki, lodownia i ogród warzywny oraz poza ogrodzeniem domy ogrodnika i pracowników, sad, szklarnie, suszarnie, stodoły, pasieka z kilkudziesięcioma ulami, wołownia, sieczkarnia [12]. Odnotowano też istnienie browaru, młyna konnego kieratowego z wodociągiem, parowej fabryki mydła, piekarni, sklepów (np. ”na mydło i świece”), fabryki wyrobów bawełnianych, destylarni (gorzelnia), karczmy z zajazdem, kuźni, łaźni parowej, karczmy drewnianej, nie mówiąc o licznych spichrzach, stajniach, oborach i innych budynkach gospodarskich oraz stacji pocztowej [18]. Najbardziej charakterystyczne były położone blisko siebie, nieistniejące już dwa stawy usytuowane na Kanałku Wawerskim pomiędzy ul. Fabryczną i ul. Cieplarnianą [12] i piętrząca wodę tama, natomiast na południe od nich rozciągały się sady [16].

Do 1831 roku przeważała zabudowa drewniana [16]. Drewniany pałacyk księcia Lubeckiego został spalony w powstaniu listopadowym i rozebrany [12]. Był pięknie umeblowany, wyposażony w fortepian, lustra, zdobione kanapy i krzesła [18]. W jego miejscu powstał murowany dwór [12].

Teresa Scipio odsprzedała grunty w 1835 roku swemu bratu Karolowi i jego żonie Nimfie ze Śliźniów. W lutym 1843 roku Karolostwo Lubeccy przekazali część majątku swej córce Tekli, jako wiano w jej małżeństwie z Władysławem hrabią Wodzickim. Po nieudanym małżeństwie Tekla wyszła ponownie za mąż, za Michała Zbijewskiego, z którym przepuściła cały majątek [18].

W 1862 roku doszło do przymusowej sprzedaży. Folwark wylicytował jeden z głównych wierzycieli Aleksander Podhorodeński, płacąc 150 370 rubli srebrem, by w 1866 roku wydzierżawić go Antoniemu Korewie, który zamieszkał w folwarku. Po nieudanych rządach w 1872 roku majątek przeszedł w ręce Ksawerego Rychłowskiego [18]. Czasy były coraz trudniejsze, aż wreszcie zapadła decyzja i w 1887 roku powstał plan parcelacji dóbr. Pierwsze wyprzedaże miały miejsce w tym samym roku m.in. lasu w rejonie Dakowa i Zbójnej Góry pod parcele budowlane. W 1888 roku sprzedany został podmokły i lesisty teren na północy pod poligon wojskowy. W 1890 roku w całości sprzedano Borków. W kolejnych latach pozbyto się większości okolicznych miejscowości [16]. Stara Miłosna stała się miejscowością letniskowo-uzdrowiskową [18].

Sprzedaż trwała mniej więcej do 1920 roku. Prowadził ją ostatni właściciel dóbr, Władysław Edgar Bonawentura Rychłowski [18]. Choć Dobra Miłosna rozparcelowano i wyprzedano pod koniec XIX wieku to większość zabudowań folwarcznych dotrwała do II wojny światowej [12].

W miejscu szkoły znajdował się dom zarządcy majątku [13], znajdujący się pośrodku zagajnika. Budynek był spalony po pijaku przez Niemców podczas II wojny światowej. W okresie powojennym kupił go prof. Wojciechowski z Politechniki Warszawskiej [13] i budynek był zamieszkany w okresie PRL-u. Został wyburzony w 2010 roku.

10 grudnia 2008 roku została wydana decyzja o lokalizacji nowej szkoły w Wesołej [6]. Administracyjnie została wydzielona z istniejącej Szkoły Podstawowej nr 173 im. Górników Polskich [5]. Budowę szkoły rozpoczęto w kwietniu 2010 roku, a zakończono w maju 2012 roku. Szkołę wybudowała firma Colbi Kotynia Spółka Jawna we współpracy z firmą Ekobud. Całkowity koszt wyniósł 16.2 mln zł, w tym zakup działki 3.7 mln zł [4]. W trakcie prac przebudowana też została ul. Cieplarniana [4].

Szkoła rozpoczęła działalność 3 września 2012 roku [2]. W uroczystości wzięli udział m.in. posłanka Ligia Krajewska, Ewa Masny, bp. Marek Solarczyk. W części artystycznej wystąpili Karol Jasiński oraz Krystyna Prońko. Uroczystość poprowadził Maciej Kurzajewski [4]. Naukę rozpoczęło prawie 500 dzieci [7]. Dyrektorem została Katarzyna Głusek [8].

Przez pierwszy rok dyskutowano o wyborze patrona [8] i 15 maja 2014 roku otrzymała ona imię Wielkich Odkrywców [10]. Podczas uroczystości doszło do zasłabnięć uczniów. Na miejsce przybyły służby ratownicze i zarządzono ewakuację [11].