Zieleniec Wielkopolski nazywany często Parkiem Wielkopolskim to park zaprojektowany przez Zygmunta Hellwiga w duchu modernizmu. Cechuje się otwartą zielenią, brakiem ogrodzeń, geometryzacją i osiowym rozplanowaniem elementów. Układ parku składa się dwóch części – prostokątnej (pomiędzy ul. Filtrową i ul. Wawelską) i trapezowej (pomiędzy ulicami Dantyszka, Reja i Krzyckiego). Główną osią jest Aleja Wielkopolski [1], która została wytyczona w latach 1932-1935 (została obsadzona topolami Simona). Po obu stronach alei znajdują się dwa place. Na jednym z nich urządzono plac zabaw dla dzieci, a na drugim ustawiono stoły do ping-ponga. Powierzchnia ścieżek (ubita ziemia i piach) idealnie nadaje się do gry w boule [1].
W parku występują ciekawe gatunki drzew. Od ulicy Dantyszka (część trapezowa) znajdują się świerki pospolite, sosny wejmutki, sosny czarne, jodły zwyczajne. Od ulicy Reja są to lipy drobnolistne i lipy szerokolistne, zaś wewnątrz znajduje się kilka wysokich topól, brzoza brodawkowata i robinia akacjowa. W części prostokątnej dominują dęby czerwone, są też tutaj dwa jesiony wysmukłe (pomniki przyrody), bardzo wysoka topola oraz dęby szypułkowe. Pomiędzy częścią trapezową i prostokątną jest niewielki żywopłot utworzony z morw [1].
W 2006 roku części między ulicami: Reja, Krzyckiego i Dantyszka nadano imię Sue Ryder [4], która była brytyjską działaczką charytatywną. Podczas II wojny światowej współpracowała z cichociemnymi, a po niej niosła pomoc byłym więźniom niemieckich obozów i założyła międzynarodową fundację swojego imienia. Otrzymała tytuł Lady, a w brytyjskiej Izbie Lordów była gorącą orędowniczką polskich spraw. Całe życie walczyła o prawa człowieka i godność chorych i cierpiących. W Polsce ufundowała w 30 miejscowościach domy opieki, szpitale i hospicja [5]. Była Honorowym Obywatelem m. st. Warszawy.
