Stacja metra Zacisze (C19) znajduje się pod ul. Figara. Jest najmniejszą ze stacji warszawskiego metra [7] i jedyną, którą otaczają domy jednorodzinne [16]. Ma 176 metrów długości i 74199 m2 [4]. Posiada słupy na środku peronu, w przeciwieństwie do stacji centralnego odcinka [13]. Wyjścia to lekkie, przeszklone wiaty. Przejrzyste konstrukcje mają zaokrąglone naroża i skromne formy, nie ingerujące znacząco w otoczenie [1]. Na stacji przewidziano parking rowerowy na 150 rowerów, zintegrowany z wejściem na stację [2]. Stacja jest wyposażona w system wspomagania słuchu, w pętle indukcyjne. Na posadzkach wytyczono linie prowadzące, które mają pomóc niewidomym oraz słabowidzącym. Są też windy, do potrzeb niepełnosprawnych dostosowano toalety [8].

Ściany na peronie zdobią długie na 120 metrów i wysokie na 4 metry grafiki, których autorem jest Piotr Młodożeniec. Przedstawiają najbliższe otoczenie stacji. Uzyskano je dzięki nałożeniu na białe tło czarnych punktów, a następnie dodaniu akcentów kolorystycznych w postaci barwnych plam (kropki, linie i kwadraty [22], na Zaciszu są one w odcieniach zieleni) [10]. Zostały one nałożone na aluminiowych panelach metodą sitodruku [14]. Motyw został powielony w elementach dekoru pawilonów windowych na poziomie gruntu [22]. W zakresie autorstwa pojawił się spór między artystą i wykonawcą. Według Młodożeńca przygotował on koncepcję grafik za niewielkie honorarium, natomiast nie zgodził się na projekt wykonawczy, gdyż zaproponowano mu niewielką kwotę 10 tys. zł. Z kolei ILF tłumaczy, że zawarł umowę wyłącznie na opracowanie koncepcji, a projekt jest pracą wspólną architektów ILF [23].

Aby zapewnić wodoszczelność pomiędzy izolacją i betonem płyty fundamentowej stacji zastosowano system SikaProof, opierający się na elastycznej membranie na bazie elastycznych poliolefin. Zapewnia on szczelność przy działaniu wody gruntowej pod ciśnieniem słupa wody ponad 12 metrów [12].

Przed jednym z wyjść znalazła się elektryczna skrzynka przyłączeniowa dla zasilania okolicznych domów, którą umieszczono na styku betonu i przeszklenia, psując architekturę. Metro twierdzi, że nie istnieje technologia pozwalająca na wpasowanie skrzynki w ścianę budynku lub przestawienie jej w mniej widoczne miejsce [18].

Przed budową stacji oprócz ul. Figara nie było w tym miejscu zabudowy.

Początkowo zakładano, że z metra na Zaciszu korzystałoby zbyt mało pasażerów. Jednym z alternatywnych pomysłów (autorem był Krzysztof Rytel) było umieszczenie stacji na skrzyżowaniu ul. św. Wincentego z ul. Matki Teresy z Kalkuty, aby obsługiwała mieszkańców powstających osiedli na polu PGR [20]. W 2006 roku skorygowano łuki i stację usytuowano pod ul. Figara. Wtedy też zaproponowano roboczą nazwę „Zacisze”. Jako wady lokalizacji między osiedlem domów jednorodzinnych wskazywano, że stacja może stać się noclegownią bezdomnych czy też będzie świecić pustkami [17]. Docelowy układ pochodzi z 2010 roku. W latach 2013-2014 planowano odbicie linii na Białołękę, ale pomysł ostatecznie przegrał z analizami oraz decyzjami środowiskowymi [17].

Pod koniec 2014 roku spółka Metro Warszawskie ogłosiła konkurs na wykonanie koncepcji architektoniczno-budowlanej dla drugiego etapu rozbudowy II linii metra (stacje C19-C21) [2]. 23 lutego 2016 roku go rozstrzygnięto i wygrała firma ILF Consulting Engineers Polska [1]. Zrezygnowano wówczas z kontynuacji rozwiązań przyjętych na odcinku centralnym (charakterystyczne motylki oraz grafiki Wojciecha Fangora) [2].

20 września 2016 roku Metro Warszawskie podpisało umowę z firmą ILF na projekt trzech stacji, a także trzech odcinków tunelowych o łącznej długości 4 km [2]. We wrześniu 2018 roku została zawarta umowa na prace budowalne z konsorcjum firm Gulermak i Astaldi w kwocie 1398 mld zł [3]. Projekt w połowie był finansowany z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 [8].

Budowa ruszyła z początkiem marca 2019 roku [6]. Z powodu braku miejsca płoty metra stanęły tuż obok domów i przecięły ogródki niektórym mieszkańcom [21]. Nazwa stacji została nadana przez Radę m.st. Warszawy w sierpniu 2020 roku [15].

Prace tunelowe na tym odcinku rozpoczęły się w maju 2020 roku, po wybudowaniu korpusów nowych stacji [14]. Podczas prac budowlanych pojawiły się liczne uszkodzenia okolicznej zabudowy. Budowa metra zniszczyła fundamenty, ściany zewnętrzne, działowe, wiele elementów w środku, pojawiały się przerwy w dostawie prądu, w gabinecie stomatologicznym Iwony Sobiech na wprost jednego z wyjść metra (budynek należy do urzędu dzielnicy i co kilka lat jest organizowany konkurs na jego dzierżawę [16]) Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego wydał decyzję o zamknięciu części budynku, gdyż groził zawaleniem. Podczas drążenia w mieszkaniach słychać było dudnienie mebli i naczyń. Mieszkańcy wysłali do wykonawcy szereg pism o odszkodowania, jednak większość dostała odpowiedź, że budynki zostały postawione niezgodnie z projektem i sztuką budowlaną. Wykonawca odmówił wypłaty odszkodowania 68 wnioskodawcom [24].

W kwietniu 2020 roku podczas prac na poziomie -2 natrafiono na 40-centymetrowy fragment żuchwy. Na kości zachował się też ząb trzonowy. Został on przebadany w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie. Początkowo sądzono, że to szczątki kolejnego młodego słonia leśnego sprzed 20 tys. lat (pierwszego odnaleziono na budowie stacji Płocka) [9]. Pod koniec miesiąca okazało się, że znalezione szczątki należały do bardzo młodego mamuta włochatego, a ząb nie był jeszcze wyrżnięty [11].

11 lutego 2021 roku miał miejsce wypadek, w którym dwa samochody wpadły do wykopu [25].

Pierwotnie budowa miała zakończyć się we wrześniu 2021 roku, ale z uwagi na pandemię COVID wydłużono termin do 24 sierpnia 2022 roku, kiedy to formalnie zakończono prace tego ostatniego, północno-wschodniego odcinka II linii metra [3]. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał pozwolenie na użytkowanie stacji 27 września 2022 roku, a ta została otwarta dla pasażerów 28 września 2022 roku o godzinie 13:30 [5].