Kościół św. Barnaby Apostoła (ul. Łodygowa #24) jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej pod tym wezwaniem [1]i podobno jest to jedyne takie wezwanie w Europie [3]. Do parafii należy około 4500 osób [4], lecz ok. 30% podchodzi do komunii [6]. Kolejny proboszczowie to ks. Dariusz Dębiński (1997-2008), ks. Bogdan Lewiński (2008-2009), ks. Mirosław Gawryś (2009-2017), ks. Paweł Rogowski (od 2017 roku). Na plebanii mieszkają też siostry ze Zgromadzenia Bożego Miłosierdzia [1].

Od strony ul. Potulickiej znajduje się drewniana kaplica, dzwonnica, budynek kancelarii oraz nieukończona świątynia.

W 1987 roku był to niezagospodarowany plac.

30 maja 1996 roku bp Kazimierz Romaniuk poświęcił plac pod budowę kościoła i powołał ośrodek duszpasterski, a 11 czerwca 1997 roku erygował parafię z parafii pw. Świętej Rodziny. Proboszczem został ks. Dariusz Dębiński [1].

Kaplica została zbudowana od 23 września do 23 grudnia 1996 roku, a pobłogosławił ją 21 stycznia 1997 roku bp Stanisław Kędziora [1]. Kaplica była dwukrotnie powiększana. Została wydłużona w 2000 roku, a w 2001 roku zyskała nawę boczną [2].

17 września 1999 roku bp Kazimierz Romaniuk poświęcił 250-kilogramowy dzwon noszący imię Jana Pawła II, odlany w Przemyślu [2].

W 1998 roku rozpoczęto przygotowywanie projektu kościoła według projektu architektonicznego Adama Jareckiego oraz konstrukcyjnego Tadeusza Koranowicza [1]. Grunt w tym miejscu był podmokły [7]. Zaistniała konieczność umieszczenia betonowej płyty (1200 m3), na której w sierpniu 1999 roku wylano fundamenty pod świątynię [2].

W kwietniu 2002 roku ruszyły prace na fundamentach [2], a 21 września 2002 roku dokonano wmurowania kamienia węgielnego. Do 2008 roku powstały mury kościoła. Wtedy pojawił się nowy proboszcz, który odkrył, że budowę wykonywano bez pozwolenia budowlanego [1], nie był prowadzony dziennik budowy, brakowało dokumentacji [4]. Prace zostały wstrzymane [1]. Okazało się, że zaplanowana konstrukcja jest za ciężka i może grozić zawaleniem [7], była też zbyt droga. Betonowe żylety dachu miały sięgać 52 metrów. Wydział Budowlany Kurii Warszawsko Praskiej zlecił zmianę konstrukcji na prostszą, lżejszą i niższą [4].

W 2008 roku rozpoczęto kult NMP Nieustającej Pomocy, fundując ze składek wiernych obraz [8], a od 2009 roku na terenie parafii organizowany jest festyn rodzinny „U Barnaby na Zaciszu” [5].

Prace były już tak zaawansowane, że niewiele można było zrobić. Obniżono wysokość żylet wystających ponad dach (konstrukcja dachu składa się z czterech kalenic, z których frontowa kończy się na wysokości 32 m, a kąty spadu dachów wynoszą 45 stopni [9]), żelbetowy stropodach zamieniono na drewniany oparty na stalowych dźwigarach i wydłużono chór, tworząc galerię dostępną dla wiernych. Autorami zmian byli Teresa Kłębkowska-Reńska oraz Kazimierz Górski [2]. Po zmianach w projekcie prace budowlane kontynuowano od 2010 roku. W latach 2011-2012 wykonano prace żelbetowo-murowe związane z wprowadzonymi zmianami, a w 2012 roku przykryto świątynię dachem [1] z blachy aluminiowej i wstawiono okna (w jednym umieszczono witraż) [2].

Około 2014 roku wykonano schody z podjazdem dla niepełnosprawnych do głównego wejścia, przebudowano dwa boczne wejścia, uporządkowano teren i osuszono dolny kościół [2].

W 2017 roku założono system alarmowy, rozprowadzono przewody instalacji elektrycznej, wykonano drewnianą podsufitkę w bocznych częściach [9]. Kościół został zamknięty w stanie surowym [7]. W 2018 roku uzyskano dopiero prawomocne pozwolenie na budowę. Wzmocniono konstrukcję w starej części galerii i nad zakrystią, słup podtrzymujący ścianę na piętrze i podwyższenie nadproży. Powstały przedsionki do klatek schodowych, tymczasowe ogrzewanie kościoła, ocieplenie stropu nad kościołem i kominy wentylacyjne. Wykonano tynkowanie głównego wnętrza. Oddano do użytku sale duszpasterskie wraz z sanitariatami na pierwszym piętrze [9].

W ramach dalszych prac zaplanowano wykonanie ogrzewania kościoła (kocioł, komin i technologia kotłowni), wykonanie hydroforni, stolarki drzwiowej i elewacji oraz dolnego kościoła [9].