Warszawa Wschodnia Towarowa (WWT [2]) to stacja rozrządowa w Warszawie [1]. Jest stacją węzłową, obsługującą pozostałości bocznic rejonu manewrowego "Utrata" oraz kilka torów bocznych [8]. Przebiegają przez nią linie kolejowe 502 (kierunek Warszawa Praga), 503 (kierunek Warszawa Wileńska Marki), 546 (kierunek Warszawa Rembertów), 901 (kierunek Warszawa Antoninów) i 903 (Warszawa Podskarbińska – Warszawa Grochów) [1][11].

Główny parterowy nowy budynek nastawni znajduje się od strony ul. Księżnej Anny (obok poprzedniego, dwukondygnacyjnego). Na wschód od niego znajdują się tory odstawcze, a na północ od nich punkty wyładunkowe i składy materiałów budowlanych oraz węgla kamiennego [1]. Są też pozostałości kilku mniejszych nastawni, jednak większość z istniejących wcześniej obiektów została wyburzona. Dalej na wschód znajdują się trzy wiadukty kolejowe, łączące różne linie.

W momencie uruchomienia stacja miała nazwę Warschau Ost Verschiebebahnhof (w czasie I i II wojny światowej), a następnie Warszawa Wschodnia Rozrządowa (w okresie międzywojennym oraz po II wojnie światowej). Obecna nazwa stacji obowiązuje od 1995 roku [1]. Nie należy jednak łączyć jej z wcześniejszą stacją Warszawa Wschodnia Towarowa, która od lat międzywojennych do lat 60-tych XX wieku znajdowała się na północ od stacji osobowej Warszawa Wschodnia (w miejscu dzisiejszych osiedli) [9].

Stacja została uruchomiona w 1915 roku w ramach Królewskich Pruskich Kolei Wojskowych (KPME) [2].

W okresie międzywojennym zajmowała północną część dzisiejszego terenu, aż do ul. Zabranieckiej. W miejscu południowych torów podmiejskich do Rembertowa (przechodzących pod wiaduktem przy stacji Warszawa Podskarbińska) znajdowały się grunty uprawne.

W okresie PRL-u była to znacznie większa od dzisiejszej stacja rozrządowa. Odbywał się tu ruch tranzytowy, prowadzący z Rembertowa na Pragę. Ruch pociągów na stacji prowadzony był przez nastawnię WWT, która posiadała urządzenia mechaniczne scentralizowane, tzw. pędniowe. Znajdowały się również cztery nastawnie wykonawcze WWT3, WWT4, WWT5, WWT6. Wyposażone były w urządzenia kluczowe ręczne. Stale obsadzone były dwie z nich, a nastawniczowie obsługiwali sąsiadujące ze sobą rejony [8][6].

Integralną częścią stacji były rozjazdy posterunku odgałęźnego Warszawa Antoninów (An), umożliwiające jazdę w kierunku Rembertowa, jak i Wawra [8]. Tworzyły go trzy rejony: 1) trzy rozjazdy pomiędzy torami linii nr 2 oraz odgałęzienie łącznicy w kierunku Gocławka, 2) rozjazd kończący łącznicę nr 844 oraz drugi tor w kierunku Gocławka oraz 3) dwa tory towarowe z Rembertowa i tory w kierunku Gocławka. Przez ostatni rejon kursowały pociągi towarowe, a także dalekobieżne pasażerskie z kierunku Lublina, jadące dalej trzecim torem szlakowym (2P) do Warszawy Wschodniej. Posterunek posiadał urządzenia przekaźnikowe typu PB z sygnalizacją świetlną, obsługiwane z jednego pulpitu nastawczego [10].

W 1990 roku pojawiły się pierwsze składowiska surowców w miejscu dawnych torów odstawczych. W 2011 roku został ogrodzony skład we wschodniej części.

Na początku XXI wieku były plany przekształcenia stacji w lokalne centrum logistyczne PKP Cargo [1]. W 2007 roku planowano na stacji terminal intermodalny [3]. Do II dekady XXI wieku stacjonowały na terenie Przedsiębiorstwa Budownictwa Kolejowego pojedyncze wagony socjalne standardu Y, m.in. salonka i dawna kuszetka 110Ab (zapewne wagon MON-u) [9]. Przez szereg lat większość torów była w opłakanym stanie [8].

W latach 2018-2021 przeprowadzono modernizację stacji [8] w ramach projektu "Poprawa przepustowości linii kolejowej E20 na odcinku Warszawa - Mińsk Mazowiecki, etap I" [5]. Wyburzono budynek posterunku Warszawa Antoninów, a ten został ograniczony do trzech rozjazdów i jest sterowany ze stacji Warszawa Rembertów. Rozebrano nastawnie wykonawcze WWT4 i WWT5, a nastawnie WWT3 i WWT6 zostały pozbawione urządzeń sterowania ruchem kolejowym. Powstała nowa nastawnia WWT, z której ruch sterowany jest przy pomocy urządzeń komputerowych. Wymieniono nawierzchnię torową, sieć trakcyjną oraz urządzenia sterowania ruchem kolejowym przede wszystkim na odcinku dwóch torów tranzytowych. Nie dokonano większych zmian w układzie torowym poza likwidacją niektórych połączeń rozjazdowych [8].