Kościół parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego znajduje się przy ul. Wincentego Rzymowskiego #35 [4]. Projektantami byli architekci Wojciech Kowalczyk i Andrzej Ustian, a konstruktorem inż. Wiesław Zach [8]. Świątynia ma przypominać oświęcimski bunkier, w którym oddał życie św. Maksymilian, wieża kościelna symbolizuje krematoryjny komin, a nad nią umieszczony jest krzyż przypominający krzyże oświęcimskie, robione przez więźniów z zapałek. Wewnątrz sufit ma surowy charakter i betonowe żebrowanie. W bocznych ołtarzach umieszczono duże witraże. W bocznych kaplicach znajdują się konfesjonały [9].

Od 2005 roku działa parafialna świetlica wyposażona jest w pracownie, salę gimnastyczną, salę komputerową z Internetem, kuchnię (gdzie każde dziecko może zjeść obiad) i łazienkę [9]. Przed kościołem znajduje się grota maryjna i wysoki krzyż papieski. Grota Maryjna została wybudowana na przykościelnym placu w 2013 roku i otoczona figurami Apostołów [1].

Krzyż papieski

Krzyż papieski, stojący przy kościele, to oryginalny krzyż, pod którym 2 czerwca 1979 roku na pl. Zwycięstwa (obecnie pl. Piłsudskiego) papież Jan Paweł II odprawił mszę świętą. Podczas niej wypowiedział słynne zdanie "Niech zstąpi duch Twój i odnowi oblicze Ziemi, tej ziemi" [3]. O zmroku włącza się oświetlenie krzyża [9].

Po papieskiej mszy krzyż z pl. Zwycięstwa został zabrany w ciągu kilku godzin. Złożono go przy kościele Świętej Anny, skąd po kilkunastu dniach został przewieziony do parafii Maksymiliana Kolbego. Było to podziękowanie prymasa Wyszyńskiego za walkę parafian o budowę w tym miejscu własnej świątyni [11].

Oprócz krzyża papieskiego parafia otrzymała też ołtarz przy którym Ojciec Święty sprawował wówczas mszę świętą. Podzielono go na cztery części i wmurowano w boczne ołtarze kościoła [9].

Krzyż przyjechał na Służewiec w kawałkach, trzeba było go skręcić i na nowo obłożyć deskami. Stanął przy istniejącym wtedy blaszanym hangarze. Krzyż opuścił teren parafii na pogrzeb Prymasa Wyszyńskiego w maju 1981 roku. Ponieważ nie chciano go ponownie rozkręcać, pojechał w całości w nocy na specjalnej platformie. Na pl. Zwycięstwa ustawiono go w tym samym miejscu, gdzie stał dwa lata wcześniej [11] i był głównym elementem ołtarza podczas uroczystości pogrzebowych [3]. Po mszy wrócił na Służewiec i stanął przed kościołem od ul. Rzymowskiego [11].

Stalową konstrukcję obłożono u podnóża dyktą, którą można było odgiąć, wejść do krzyża i wspiąć się do poprzecznej belki. Gdy wybuchł stan wojenny i członkowie Solidarności przynieśli na przechowanie kopie danych osobowych członków związku, ukryto je właśnie w krzyżu. Znalazł się jednak donosiciel, pojawiła Służba Bezpieczeństwa, która pilnowała krzyż dzień i noc, a w końcu weszła do środka i zabrała papiery [11].

Drugi i ostatni raz krzyż wypożyczono ze Służewca w 1991 roku, z okazji mszy świętej Jana Pawła II na Agrykoli [11]. Na początku XXI wieku uzupełniono spróchniałe deski, pomalowano na żółto i pociągnięto impregnatem. Krzyż ma też żelazne wsporniki. Renowacja kosztowała 20 tys. złotych [11]. W 2009 roku krzyż został zabezpieczony zieloną metalową okładziną [3].

Jeszcze w 1945 roku były to podwarszawskie grunty orne, pastwiska i łąki.

W 1965 roku mieszkańcy budującego się Służewca Przemysłowego skierowali pierwsze oficjalne pismo do władz komunistycznych o pozwolenie na budowę kościoła i powstanie parafii, na które przyszła odpowiedź odmowna. Wtedy p. Michalina Kunc udostępniła swój budynek gospodarczy przy ul. Bokserskiej 7 na prowadzenie katechizacji przez ks. Franciszka Łupińskiego z parafii św. Katarzyny. W 1970 roku władze poleciły zlikwidować budynek katechetyczny i przeniosły katechizację do budynku przy ul. Kolady 16, gdzie od 1974 roku katechezy prowadził ks. Bogumił Sikorski [1]. W dwóch salkach o powierzchni 26 m2 dzieci uczyły się religii przez następnych kilka lat [7]. W 1975 roku powstała tam kaplica pod wezwaniem bł. Maksymiliana oraz stał się on mieszkaniem ks. Sikorskiego. Za jego działalności powstały pierwsze grupy religijne i zaczęły być odprawiane msze święte. Po wizycie Prymasa Stefana Wyszyńskiego w czerwcu 1975 roku władze nakazały likwidację kaplicy, jednak ludzie całodobowo pilnowali kaplicy, aby nie dopuścić do likwidacji [1]. Towarzyszyło im na zmianę około 30 kapłanów z całej Warszawy oraz służba bezpieczeństwa i milicja. Nie ustawały petycje o pozwolenie na budowę świątyni [7].

W maju 1977 roku władze przekazały parafii cały barak [7], a Kuria Metropolitalna Warszawska uzyskała pozwolenie na budowę kościoła i plebanii na Służewcu Przemysłowym [8], jednak bez wskazania miejsca budowy. Miejsce na budowę wyznaczono dopiero w październiku 1978 roku, gdy Karol Wojtyła stał się Janem Pawłem II [11], na pustej działce przy późniejszej ul. Rzymowskiego [8]. 28 czerwca 1977 roku parafia została erygowana jako filia parafii św. Katarzyny [4]. Plac pod budowę został przekazany w 1978 roku [8].

W 1979 roku wierni wybrali projekt kościoła [1], a pierwszy wykop wykonano w lipcu tego roku [11]. Budowali sami parafianie [7]. W maju 1980 roku Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński poświęcił i wmurował kamień węgielny [8]. Była to część cegły z pieca krematoryjnego w Oświęcimiu i prochy z krematorium w Brzezince [1]. Na przełomie 1980 i 1981 roku parafia uzyskała samodzielność [4], a proboszczem został ks. Sikorski [1].

Kościół został zbudowany w latach 1979-1988 [4]. Opiekę sprawowali ks. Bogumił Sikorski i ks. Julian Paśkiewicz [12]. Skomplikowana architektonicznie wieża kościoła powstała w 1987 roku, a rok później gotowy był górny kościół [7]. Dom parafialny został zbudowany w latach 1981-1983 [12]. W latach 1987-1999 proboszczem był ks. Julian Paśkiewicz [7].

W 1999 roku Prymas Polski Józef Glemp dokonał konsekracji wybudowanego kościoła, a nowym proboszczem został ks. Andrzej Parys [1].

W 2001 roku ufundowana została chrzcielnica. Przeprowadzono też konserwację elementów stalowych wieży kościoła, konserwację krzyża na wieży i zabezpieczenie świetlików wieży przed przeciekaniem. Pojawiły się kraty w przedsionku kościoła, aby mógł on być bezpiecznie otwarty w ciągu dnia. Przybył obraz Pana Jezusa Miłosiernego, feretron do figury MB Fatimskiej noszonej oraz cztery dębowe konfesjonały [5]. W 2002 roku wyłożono granitem schody, a fasadę piaskowcem oraz otynkowano i pomalowano podcienia. Zaadoptowano też pomieszczenia domu parafialnego na świetlicę środowiskową [6].

W latach 2003 i 2005 powstały witraże upamiętniające pierwszą mszę świętą Jana Pawła II w Polsce oraz wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę kościoła przez Prymasa Wyszyńskiego. W 2011 roku poświęconych zostało 16 witraży świętych spowiedników w kaplicach bocznych kościoła. [1] W 2012 pojawiły się witraże spowiedników w kaplicach bocznych [13], a w 2014 roku poświęconych zostało 48 witraży Polskich Męczenników w oknach pomiędzy żebrami nad prezbiterium i nad ścianami bocznymi kościoła. Witraże powstały jako wota parafian i grup parafialnych [1].

W 2008 roku parafia otrzymała z Niepokalanowa relikwie św. Maksymiliana, które zostały umieszczone w relikwiarzu przy bocznym ołtarzu [1]. Z kolei w 2017 roku w bocznej kaplicy św. Antoniego z Padwy umieszczono jego relikwie [2].

W 2009 roku ks. Prałat Julian Paszkiewicz zmarł i został pochowany w bocznej kaplicy kościoła [1].