Osiedle Oficerów Lotnictwa tworzy 12 domków, w większości jednopiętrowych bliźniaków o adresach: Idzikowskiego #1, #3/5, #7/9, #11/13, #15/17, #19/21 i Obserwatorów #2/4, #6/8, #10/12, #14/16, #18/20, #22. Na południe od osiedla przebiega Kanał Sielecki.

Od 2014 roku przy ul. Idzikowskiego 7/9 mieści się Ambasada Palestyny w Polsce. Wcześniej, do 2011 roku, była tu siedziba Wydziału Handlowego Ambasady Austrii [3].

Na południe do ul. Obserwatorów prowadzi z melioracji podskarpowych Kanał Sielecki, dalej przez Fort, uchodząc do Stawu Sieleckiego. Ilość wody zależna jest od poziomu wód gruntowych i opadów [6].

Po 1909 roku w ramach likwidacji twierdzy sąsiedni Fort Piłsudskiego został rozbrojony [1]. Miastu przekazano 50595 m2 gruntów pofortecznych, w tym 25738 m2 nieodpłatnie z przeznaczeniem na ulice i zieleńce publiczne. Grunty przekazane odpłatnie sprzedano po 88 groszy za metr kwadratowy [2]. Około 1930 roku pas wzdłuż ul. Idzikowskiego został poddany parcelacji [1] na 41 działek, na której powstało osiedle Spółdzielni Mieszkaniowej Oficerów Lotników, którą zorganizowali kpt. Adam Mrówka i kpt. Zygfryd Piątkowski [5]. Do osiedla nawiązują nazwy ulic: Obserwatorów i pilota Ludwika Idzikowskiego [1]. Osiedle 12 domów istniało na fotoplanie z 1935 roku, zajmując 22 parcele.

Według ksiąg meldunkowych właścicielami domów w 1931 roku byli m.in.: Idzikowskiego #1 - Mieczysław Pietraszek, Idzikowskiego #3/5 Kazimierz Kukala, Idzikowskiego #17 - E. i P. Ostrowscy (od 1929 roku), Obserwatorów #2 - spółdzielnia Mieszkaniowa Oficerów Lotników (mieszkał inż. Witold Rumbowicz), Obserwatorów #4 - Mieczysław Górski, Obserwatorów #10 - Ludwika i Julian Jasińscy, Obserwatorów #12 - inż. Oswald Dengel [4].

Domy praktycznie wcale nie uległy zniszczeniu w czasie II wojny światowej, ani w Powstaniu Warszawskim.

W latach 1943-1945 ulica Idzikowskiego nosiła nazwę ul. Szczecińskiej (Stettiner Strasse) [7].

W okresie 1952-1956 ul. Idzikowskiego nadano nazwę ul. Flisaków [7]. W domu przy ul. Idzikowskiego 1 Jarosław Iwaszkiewicz wynajął lokum dla swojego ostatniego kochanka Jerzego, który niebawem zmarł na gruźlicę [8].

W okresie 1982-1990 wiele z domów zostało przebudowanych. Pojawiły się dobudówki oraz garaże, a także mniejsze budynki na posesjach.

W 1984 roku w jednym z domów Marek Koterski nakręcił pierwszy film z serii o Adasiu Miałczyńskim pt. Dom wariatów [8].