Teren (ul. Zabraniecka #4) obecnie jest wykorzystywany przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania jako parking dla pracowników sąsiedniej spalarni śmieci (wschodnia część, pokryta asfaltem) oraz miejsce składowania kontenerów przewożących śmieci (zachodnia część). W północnej części znajdują się cztery budynki, trzy zapewne z lat 50-tych XX wieku umieszczone pod skosem (są to dawne hale rozładunkowe składu opałowego), a czwarty budynek powstał w północnym narożniku w latach 90-tych XX wieku i pełnił funkcję warsztatowe (gdy znajdowała się tutaj zajezdnia była to myjnia autobusowa). Przy wschodniej bramie prowadzącej na teren spalarni znajdują się dwa okrągłe, odkryte zbiorniki na wodę oraz tej samej wielkości kryty budynek na planie wieloboku. Obok parkingu stoi budynek socjalny, a na posesję od ul. Zabranieckiej prowadzi charakterystyczna brama wjazdowa (budynek z zadaszeniem).

Po zewnętrznej stronie, od ul. Zabranieckiej znajduje się pętla autobusowa Utrata. Owalna pętla ma jedno stanowisko postojowe [5].

Pętla została uruchomiona 19 października 1970 roku i otrzymała nazwę Utrata (Gwarków [5]). Jako pierwszy dojeżdżał tutaj autobus 138-bis, zamieniony w 1976 roku na linię 138. W 1986 roku zmieniono nazwę na Utrata-Skład. W 2000 roku pętla przeszła modernizację, podczas której m.in. wymieniono nawierzchnię, a na ulicy wydzielono specjalny pas dla skręcających autobusów. Od 2007 roku jeździła tutaj linia 307, którą 1 września 2009 roku zastąpiła linia 338. 28 sierpnia 2011 roku zmieniono nazwę na Zajezdnia Utrata [1]. 1 kwietnia 2017 roku stan ulicy był tak fatalny, że na pętlę przestały dojeżdżać autobusy [7]. Po 10 miesiącach udało się załatać dziurawą ulicę i w styczniu 2018 roku pętla ponownie zaczęła funkcjonować [8]. 31 sierpnia 2017 roku powrócono do nazwy Utrata [1].

Nazwę Utrata-Skład nosi powstały w 2011 roku warszawski zespół rockowy [1], mimo że muzycy pochodzą z Mokotowa. Wokalistka Magda Dubrowska jeździła autobusem 338 z tą nazwą na próby. Zespół inspiruje się komunikacją miejską, smutnymi piosenkami i dziwnymi dźwiękami [3].

Utrata to dawna wieś na zachód od tego terenu. Początkowo pętla autobusowa o tej nazwie mieściła się właśnie tam, przy ul. Matuszewskiej. Linię autobusową jednak przedłużono, a pętlę (bez zmiany nazwy) przeniesiono poza historyczny teren Utraty [15]. Natomiast faktycznie tereny te to Kozia Górka Kawęczyńska (Kawęcka) [16], wieś powstała w XIX wieku. Została przedzielona w latach 1866-1867 kolejową linią terespolską na część grochowską (na południe od torów) i kawęczyńską (na północ) [16]. Według niektórych tereny te nazywano wcześniej Antoninowem od istniejącego przed II wojną światową folwarku Antoninów [17].

Ulica Zabraniecka powstała około 1920 roku [18].

Po II wojnie światowej tereny te nie były jeszcze zagospodarowane.

Stołeczne Przedsiębiorstwo Handlu Opałem i Materiałami Budowlanymi (SPHOiMB) z siedzibą przy ul. Ordynackiej 11, które powstało w 1952 roku, miało tu jedną z dwóch dużych baz przeładunkowych, do których doprowadzona była bocznica kolejowa rozgałęziająca się na cztery tory. Druga baza była przy ul. Bokserskiej 77 [4]. W 1956 roku nastąpił podział na Stołeczne oraz na Okręgowe Przedsiębiorstwo Handlu Opałem [6].

Przed 2005 rokiem zlikwidowano suwnice nad torami. W 2010 roku rozpoczęto proces prywatyzacji, który nie doszedł do skutku. Spółkę zlikwidowano 28 kwietnia 2015 roku [4]. Około 2010 roku zaczęto likwidować bocznice kolejowe.

Wschodnią część między 2008 i 2010 rokiem zajął Punkt Skupu Złomu Złomrex SA [13].

W 2011 roku w zachodniej części terenu otwarto zajezdnię autobusową firmy Mobilis w zamian za zajezdnię przy ul. Jagiellońskiej 67a, która uległa likwidacji. Była to trzecia zajezdnia firmy funkcjonującej w Warszawie od 2003 roku. Pierwsza i działająca nadal znajduje się przy ul. Posag 7 Panien 8 [14].

Na początku 2012 roku, gdy miasto Warszawa kupiło dziesiątki tramwajów typu Swing i wycofała 39 najstarszych wagonów 105N i 13N, wszystkie trafiły na tutejsze złomowisko. Były rozbierane z części, które można ponownie wykorzystać, a następnie cięte na kawałki. Miejsce zwane było wówczas cmentarzyskiem tramwajów i było prawdziwą gratką dla fotografów (liczne wycieczki były mocno kłopotliwe dla pracowników) [11].

Wraz z decyzją o modernizacji Zajezdni na Ursusie w 2016 roku firma Mobilis zdecydowała się opuścić Zajezdnię Utrata [2]. Następnie teren przejęło Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania. W 2016 roku firma Hepamos wykonała na jego zlecenie budynek zaplecza socjalnego o powierzchni ok. 1300m2, wyposażony w zaplecze sanitarne, szatnię, jadalnię i zaplecze kuchenne [9]. Powstał też parking dla pracowników. Pod koniec 2017 roku planowano budowę na tym terenie magazynu głównego oraz warsztatów naprawy samochodów wraz ze stacją kontroli pojazdów oraz myjnią pojazdów służących do transportu odpadów [10].

Przed 2005 rokiem zlikwidowano suwnice nad torami. W 2010 roku rozpoczęto proces prywatyzacji, który nie doszedł do skutku. Spółkę zlikwidowano 28 kwietnia 2015 roku [4]. Około 2010 roku zaczęto likwidować bocznice kolejowe.

Wschodnią część między 2008 i 2010 rokiem zajął Punkt Skupu Złomu Złomrex SA [13].

W 2011 roku w zachodniej części terenu otwarto zajezdnię autobusową firmy Mobilis w zamian za zajezdnię przy ul. Jagiellońskiej 67a, która uległa likwidacji. Była to trzecia zajezdnia firmy funkcjonującej w Warszawie od 2003 roku. Pierwsza i działająca nadal znajduje się przy ul. Posag 7 Panien 8 [14].

Na początku 2012 roku, gdy miasto Warszawa kupiło dziesiątki tramwajów typu Swing i wycofała 39 najstarszych wagonów 105N i 13N, wszystkie trafiły na tutejsze złomowisko. Były rozbierane z części, które można ponownie wykorzystać, a następnie cięte na kawałki. Miejsce zwane było wówczas cmentarzyskiem tramwajów i było prawdziwą gratką dla fotografów (liczne wycieczki były mocno kłopotliwe dla pracowników) [11].

Wraz z decyzją o modernizacji Zajezdni na Ursusie w 2016 roku firma Mobilis zdecydowała się opuścić Zajezdnię Utrata [2]. Następnie teren przejęło Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania. W 2016 roku firma Hepamos wykonała na jego zlecenie budynek zaplecza socjalnego o powierzchni ok. 1300m2, wyposażony w zaplecze sanitarne, szatnię, jadalnię i zaplecze kuchenne [9]. Powstał też parking dla pracowników. Pod koniec 2017 roku planowano budowę na tym terenie magazynu głównego oraz warsztatów naprawy samochodów wraz ze stacją kontroli pojazdów oraz myjnią pojazdów służących do transportu odpadów [10].