Kościół Matki Bożej Anielskiej znajduje się przy ul. Wilgi #14. Jest siedzibą parafii pod tym samym wezwaniem, do której należy też cmentarz parafialny w Radości przy ul. Izbickiej [3]. Parafia liczy ok. 8500 wiernych. Kolejnymi proboszczami byli: ks. Kazimierz Łuczak (od 1931 roku), ks. Stanisław Jaczewski (od 1934 roku), ks. Aleksander Biernacki (od 1951 roku), ks. Maksymilian Majewski (od 1963 roku), ks. Eugeniusz Bączyk (od 1981 roku), ks. Adam Krukowski (od. 1993 roku), ks. Mirosław Mikulski (1996 roku), ks. Kazimierz Sokołowski (2005 roku), ks. Bronisław Micek (od 2017 roku) [2].

Świątynia została wzniesiona na wzór budowli renesansowych i barokowych. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Anielskiej namalowany przez Zygmunta Badowskiego ze Zbójnej Góry. W prawej nawie jest ołtarz Miłosierdzia Bożego, a w lewej Matki Bożej Nieustającej Pomocy [7]. We wnętrzu dominuje biel, w nawach bocznych wstawiono witraże upamiętniające duchownych związanych z parafią [11].

Organy zostały zbudowane w 1954 roku przez firmę Wacława Biernackiego (Józefa Pacewicza [9]). Pierwotnie posiadały trakturę pneumatyczną, lecz w 2004 roku zostały przebudowane przez zakład Włodzimierza Truszczyńskiego, mieszczący się wówczas na terenie parafii. Obecnie mają 20 głosów, dwie klawiatury i pedał. Traktura gry jest mechaniczna, a traktura rejestrów elektryczna. Stół gry jest wolnostojący, grający siedzi przodem do ołtarza. Skala manuałów to C-g3, skala pedału C-f1. Organy posiadają wiatrownice klapowo-zasuwowe, tremolo manuału II, żaluzję manuału II, setzer. Manuał I to Pryncypał 8, Róg kozi 8, Bourdon 8, Oktawa 4, Flet rurkowy 4, Superoktawa 2, Mixtura III, Trąbka 8), Manuał II tworzą Flet pusty 8, Kwintaton 8, Salicet 8, Praestant 4, Gedekt 4, Kwinta 2 2/3, Pikolo 2, Tercja 1 3/5, Róg krzywy 8, a Pedał Subbas 16, Fletbas 8, Chorałbas 4, Fagot 16. Połączone są Manuał I z Pedałem, Manuał II z Pedałem oraz Manuał II z Manuałem I [8]. W kościele odbywają się koncerty muzyki barokowej [11].

Obok kościoła na odrębnej działce znajduje się budynek plebanii [4]. Jest też na terenie posesji kapliczka, przy północno-zachodnim ogrodzeniu ławki dla wiernych, a przy północno-wschodnim kiosk parafialny oraz figura Maryi.

W latach 1962-1963 zbudowano dzwonnicę według projektu prof. Stanisława Marzyńskiego, w której znalazły się dwa dzwony z 1936 roku: Św. Wacław i Św. Wojciech. Dzwony były darem Wincentego i Karoliny Zalewskich dla uczczenia pamięci ich synów, Wacusia i Wojtusia, zmarłych w 1927 roku [1].

Jeszcze pod koniec XIX wieku Radość stanowiła osobną miejscowość, powstałą na gruntach Zbójnej Góry. W 1905 roku mieszkało tu 35 mieszkańców w 22 domach. Ożywiała się w miesiącach letnich, kiedy Warszawiacy przyjeżdżali na wypoczynek [7].

Nabożeństwa w Radości odbywały się na werandzie willi Teodora Gałeckiego przy al. 3 Maja. W 1917 roku wśród członków Stowarzyszenia Miłośników Letniska Radość pojawił się pomysł budowy kościoła. Plac pod budowę ofiarowali Pelagia i Franciszek Skonieczni [1].

Źródła podają rozbieżne informacje na temat daty jego budowy, m.in. 1917-1934 czy 1922-1931 [4]. Budowę rozpoczęto według projektu Stanisława Radwan-Paszkiewicza. W 1931 roku stały już ściany do wysokości stropu. Świątynie nakryto dachem [1], pokrytym blachą cynkową [2] zapewne w 1933 roku [1].

W 1930 roku rektorem kościoła został ks. Bronisław Lewandowski, a 1 lipca 1931 roku kard. Aleksander Kakowski utworzył parafię pod wezwaniem Matki Boskiej Anielskiej, mianując pierwszym proboszczem ks. Kazimierza Łuczaka [1].

W czasie gdy proboszczem był ks. Stanisław Jaczewski zostały położone tynki, ułożono posadzkę, powstał ołtarz wielki, została wybudowana plebania i domek dla kościelnego, zakupiono dom z placem na organistówkę [1] z salą katechetyczną oraz Dom Starców, którym opiekowały się Albertynki [10].

Z kolei ks. Aleksander Biernacki założył centralne ogrzewanie [2].

Świątynię konsekrował kard. Stefan Wyszyński 4 sierpnia 1957 roku [1].

W 1959 roku urządzono pod prezbiterium dwie salki katechetyczne [1].

W latach 1984-1988 zbudowano Dom Parafialny przy ul. Izbickiej 7, w którym nauczano religii [1].

W 1996 roku proboszczem został ks. Mirosław Mikulski, który [1] 8 listopada 1996 roku powołał do życia Parafialny Klub Sportowy Radość. Utworzono w nim sekcje piłki nożnej, boksu, tenisa stołowego oraz rugby [5]. Ksiądz Mikulski w 2014 roku został uznany Sportową Osobowością Roku [6]. Organizował też wyjazdy wakacyjne dla dzieci, nazywane „obozami tygrysa” [1].

Ks. Kazimierz Sokołowski podjął się generalnego remontu świątyni [2]. Odnowiono ołtarz główny i ołtarze boczne. W prezbiterium zostały wykonane ołtarz soborowy, ambonka i stalle. Położona została nowa posadzka z ogrzewaniem podłogowym, zawieszono nowe żyrandole, zmienione zostały konfesjonały [7].