Obecnie teren posesji jest zarośnięty i różni się od otaczającego go lasu, drzewa są tutaj bardziej przerzedzone, w większości to samosiejki, natomiast pojedyncze egzemplarze są starsze i bardziej imponujące [1]. Zachowały się też obrośnięte bluszczem fundamenty domku gospodarczego [3].

Od strony ul. Technicznej znajduje się tajemnicza brama z napisem Villa Feiner. Murowane słupy są solidnie osadzone w ziemi. Ocalały resztki metalowych zawiasów, w przeciwieństwie do samej furtki. Wyryty na bramce napis ma nietypowy krój [1]. Mieszkańcy nazywają ją drzwiami do lasu czy wrotami do innej czasoprzestrzeni [4]. Parcele otaczające domy w stylu nadświdrzańskim grodzone były płotami przytwierdzanymi do słupków. Na ich teren wchodziło się przez drewnianą lub betonową (w przypadku majętniejszych wilii) furtkę i bramę, jednopłaszczyznowe i bez bogatego zdobnictwa [6].

W historii tego miejsca wiele jest domysłów i sprzeczności. Na pewno w 1931 roku znajdowały się w tym miejscu dwa domy, zapewne zbudowane w latach 20-tych XX wieku. Mieszkała w nich rodzina Feinerów [1]. Według niektórych źródeł Feiner był Żydem i prowadził sklep z zastawą stołową przy pl. Teatralnym w Warszawie [2]. Inne wskazują, że miał tartak przy ul. Przełęczy. Posesja była ogrodzona siatką metalową i żywopłotem [1] albo dekoracyjnym ogrodzeniem z drewna. Zapewne była też stróżówka, w której mieszkała gosposia [2]. Ponoć Feiner po raz ostatni ze swoimi dorastającymi córkami był w Falenicy w 1938 roku [3]. Następnie udało mu się uciec przed wojenną zagładą do Stanów Zjednoczonych. Domem podczas jego nieobecności miało opiekować się małżeństwo Polaków [4].

Sama willa mogła być piętrowa [1], jednak częściej pojawiają się wspomnienia o parterowym budynku [2][5]. Tak samo występują rozbieżności czy dom był murowany czy, co bardziej prawdopodobne, drewniany [1][3][5]. Nie wiadomo nawet czy budowa willi została ukończona [3].

W czasie wojny w latach 1941-1943 [3] (lub tuż po wojnie) nastąpiła stopniowa rozbiórka zabudowań. Cegły służyły innym budowlom w sąsiedztwie, a drewno wykorzystano na opał. Okoliczni mieszkańcy wysypywali w tym miejscu ziemię i pozbywali się odpadów [1].

Na początku lat 80-tych XX wieku na posesji znajdowało się zaledwie kilkanaście drzew. Większość obecnie istniejących to samosiejki z tamtego okresu.

Być może zarośnięta brama została odnaleziona w 2006 roku przez Komitet Obrony Zabytków [7]. W 2010 roku pojawiła się inicjatywa gminy żydowskiej, aby wykopać i zabrać furtkę w bardziej eksponowane miejsce, jednak nie została zrealizowana [8].