Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy (ul. Dzierżoniowska #7) znajduje się na niewielkim wzniesieniu. Na terenie posesji oprócz samej świątyni jest również dom parafialny (od strony ul. Dzierżoniowskiej), plebania w południowo-zachodniej części oraz niewielki parterowy budynek [6].

Fasada świątyni jest trójczłonowa. Środkowa część zawiera portal wejściowy, który został umieszczony we wnęce, podzielonej ryzalitami. Zewnętrzna część wnęki jest zwieńczona półkoliście i na wysokości drzwi znajdują się w niej tablice pamiątkowe. Ryzality obejmujące wejście połączone są łukowym gzymsem okalającym rozetę na wysokości drugiej kondygnacji. Dwa zewnętrzne człony fasady to dwie boczne wieże na planie kwadratu, cofnięte względem środkowej części. Na parterze znajdują się w nich duże okna, następnie śródgzyms i dwa wąskie, wysokie okna umieszczone jedno nad drugim. Następna kondygnacja jest cofnięta i przykryta spadzistym dachem z krzyżem. Kościół ma tradycyjny układ bazylikowy. Bryła świątyni jest na planie prostokąta, nieco wyniesiona w części nad ołtarzem.

W ołtarzu głównym nad tabernakulum wisi obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, natomiast w ołtarzach bocznych są obrazy Miłosierdzia Bożego i św. Judy Tadeusza. Zarówno stół ołtarzowy, ambony, postumenty, podest na tabernakulum, jak i ołtarze boczne wykonane są z ciemnozielonego kamienia [1]. Wnętrze jest dość surowe, podzielone na trzy nawy. Część środkowa ma betonowy sufit kasetonowy. Filary między nawami obłożono okładziną imitującą polerowany granit. Jest tu również chór z marmoryzowaną, pełną balustradą [17].

Kościół jest siedzibą parafii Matki Bożej Królowej Pokoju. Proboszczem jest ks. Jan Ujma [3]. W każdą niedzielę o godz. 16.00 prowadzona jest Msza Święta przedsoborowa [5].

Od ul. Dzierżoniowskiej do głównego wejścia prowadzą schody. Po ich wschodniej stronie ustawiono żelazny krzyż z kamiennym postumentem [7], a po zachodniej stronie kamienną figurę Madonny z dzieciątkiem na ręku [8] dłuta Albina Possessea, która przed II wojną światową została sprowadzona przez Kazimierza Stamirowskiego do Willi Róż. Podczas okupacji siostry Urszulanki przechowywały rzeźbę w domu zgromadzenia przy ul. Radeckiej 6, a w 1994 roku opuszczając budynek zabrały jąze sobą. W obecnym miejscu figura stanęła w 1995 roku [17].

Biblioteka parafialna w domu parafialnym funkcjonuje od 1 maja 2004. Od początku opiekuje się nią pani Danuta Skaczkowska [4].

W północno-wschodniej części znajduje się ogólnodostępne ujęcie wody oligoceńskiej "Młociny". Czerpie ono wodę z głębokości 257 metrów [9].

Obok ujęcia w kwietniu 2011 roku został otwarty plac zabaw. Plac powstał jako wspólne dzieło Samorządu Mieszkańców Młocin, sponsorów (zakup wyposażenia) oraz Dzielnicy Bielany (teren i ogrodzenie) [10]. Zajmuje powierzchnię ok. 300 m2. W 2019 roku została przeprowadzona jego modernizacja. Wykonano prace ziemne wraz z podbudową mineralną pod nawierzchnię bezpieczną RubbiFLY oraz zamontowano nowe urządzenia [13]. W 2020 roku ustawiono tu jeden z dziewięciu Czystozaurów, urządzeń dozujących płyn antybakteryjny [11].

Tereny te należały na początku XX wieku do majątku Łempickich i Nowińskich. Gdy zaplanowano tu miasto-ogród Młociny, odsprzedali je towarzystwu inwestycyjnemu [15]. Projekt parcelacji sporządził wiosną 1914 roku Ignacy Miśkiewicz. Plan zakładał budowę kilkuset willi, a w miejscu dzisiejszej świątyni miał znajdować się ratusz oraz położony od północy plac ratuszowy [16].

W 1926 roku Chrześcijańskie Towarzystwo Budowy Miasta-Ogrodu Młociny częściowo zrealizowało inny plan urbanistyczny miasta-ogrodu autorstwa Oskara Sosnkowskiego, lecz powstał tylko fragment założenia w rejonie ul. Dzierżoniowskiej [16].

Pomysł ośrodka duszpasterskiego na Młocinach pojawił się w latach 20-tych XX wieku. Jednym z inicjatorów był ks. Zygmunt Trószyński ze gromadzenia Księży Marianów [1].

W 1929 roku została uruchomiona Kolejka Młocińska (koncesję na budowę wydano jeszcze w 1913 roku), a w okolicy kościoła mieściła się stacja kolejowa Młociny Gmina. Ruch na linii był niewielki i nigdy nie została ona zelektryfikowana. Wbrew zamierzeniom obsługiwała głównie ruch towarowy. Linia została w większości rozebrana przez Niemców w 1943 roku [14].

Teren pod budowę świątyni oddali wspólnocie w czerwcu 1939 roku trzej fundatorzy (m.in. rodzina Łempickich), jednak II wojna światowa wstrzymała realizację planów [1].

Dzisiejsza parafia została założona przez kard. Stefana Wyszyńskiego w 1951 roku [3]. Niewielka drewniana kaplica została przywieziona przez ks. Konstantego Kruka z Wąsewa i postawiona w Młocinach między 1 stycznia i 17 czerwca 1951 roku. Służyła parafii przez 30 lat i miała kształt i układ zbliżony do dzisiejszego kościoła. Również wówczas powstała pierwsza, drewniana plebania [1].

Na początku lat 80-tych XX wieku proboszcz Wisław Ignacy Kabulski, nie mogąc uzyskać zgody władz komunistycznych na budowę murowanej świątyni, obudował cegłą istniejącą kaplicę. Prace przy tej budowie trwały 8 lat. Murowaną świątynię konsekrował 18 czerwca 1998 roku kard. Józef Glemp. Istniejąca obecnie, murowana i obszerna plebania, powstała w latach 1989-1992 [1].

Od 2008 roku tradycją parafii jest odmawianie egzorcyzmu do św. Michała Archanioła podczas mszy świętej, przed błogosławieństwem [3].