Most Siekierkowski to most wantowy (podwieszany), siódmy z mostów w Warszawie [7], główny element Trasy Siekierkowskiej, która łączy węzeł komunikacyjny ulic Czerniakowskiej i Witosa na Mokotowie z węzłem Marsa. Po moście przebiega droga krajowa nr 2 stanowiąca fragment trasy europejskiej E30 [1]. Jest usytuowany między Zawadowskim (na lewym brzegu) i Miedzeszyńskim (na prawym brzegu) wałem przeciwpowodziowym. Przeprawa mostowa została zaprojektowana przez Transprojekt Gdański [2]. Głównym projektantem był Stefan Filipiuk, a dyrektorem budowy Jerzy Bogaczyk. Główny wykonawca to firma Mostostal Warszawa. Pylony wykonała firma WARBUD [1].

Pylony

Konstrukcja mostu jest podwieszona na dwóch żelbetowych pylonach w kształcie litery H. Pylony mają odpowiednio 90,00 i 90,06 metra. W każdej nodze obu pylonów znajdują się dwie windy obsługi technicznej, wjeżdżające na wysokość 62 metrów. Wyżej prowadzi metalowa drabinka umieszczona wewnątrz nogi pylonu [1]. Każda z podpór posadowiona na palach o średnicy 1500 mm i długości do 30 metrów [1]. Fundament pylonu ma wymiary w planie ok. 55x25m (prawie połowa boiska piłkarskiego) i grubość 4 m [4]. Most nie posiada podpór w nurcie rzeki [2].

Do pylonów przymocowanych jest 56 lin nośnych, o całkowitej długości 5300 metrów. Mają jaskrawy, pomarańczowy kolor, który ma chronić ptaki przed zderzeniem [1]. Liny złożone są ze splotów o średnicy 15,5mm. W każdej linie jest od 43 (przy pylonach) do 76 (w najbardziej pochylonych) splotów, a każdy splot składa się z 7 drutów: środkowego (który jest prostoliniowy) oraz z 6 drutów oplatających. Najdłuższa lina ma 131 m i waży 12 ton. Przyjęto zakotwienia czynne w pylonach , natomiast bierne w pomoście. Splot drutów został sprowadzony z RPA , rury osłonowe z Niemiec, kotwy są produkcji holenderskiej natomiast gumy tłumiące drgania z Malezji [4]. Do oparcia konstrukcji na podporach zastosowano łożyska elastomerowe i garnkowe firmy Freyssinet. Nośność łożysk wynosi 10 MN [4].

Przeprawa

Most składa się z trzech osobnych konstrukcyjnie części. Część M2 o długości 252 m jest usytuowana nad lewobrzeżnym terenem zalewowym [2] i nie posiada zjazdów i wyjazdów poza wąskimi ścieżkami rowerowymi [4]. Część M1 o długości 500 m znajduje się nad głównym nurtem rzeki, a część M3 o długości 77 m znajduje się nad zalewem prawobrzeżnym. Całkowita długość wynosi 829 m, a szerokość waha się od 33,38 m (prawy brzeg), osiągając 55,08 m po drugiej stronie. M2 jest belką pięcioprzęsłową, mostu M3 dwuprzęsłową, a M1 to konstrukcja pięcioprzęsłowa o kolejnych przęsłach rozpiętości 48 + 77 + 250 + 77 + 48 metrów [2]. Mostem biegną dwie jezdnie (każda szerokości 10,5 m [2]) o trzech pasach ruchu w każdą stronę. Między nimi znajduje się pas rozdzielający o szerokości 2 metrów. Dla ruchu pieszego i rowerowego wybudowane zostały chodniki o szerokości od 3,00 do 5,19 metrów. Jest to drugi po moście Świętokrzyskim most od początku pozwalający na jazdę rowerem [1].

Na obu brzegach znajdują się stalowe dźwigary o przekroju skrzynkowym, wytrzymujące nacisk 3300 ton. Są one zespolone za pomocą sworzni z żelbetową płytą jezdni (o grubości 26 cm [4]). Dźwigary są połączone belkami poprzecznymi, których rozstaw wzdłuż mostu wynosi 4 m [2].

Wykonawcą instalacji oświetleniowych i zasilających na moście była firma SOTEN z Warszawy. Na moście zamontowano 23 słupy oświetleniowe (firmy VALMONT) wysokości 14 m [4].

W dwudziestoleciu międzywojennym planowano tu poprowadzić południową obwodnicę kolejową Warszawy. Przez niektórych jest ona wskazywana jako projekt planowania już wtedy trasy siekierkowskiej, co nie jest prawdą [1].

Most Siekierkowski wraz z węzłem komunikacyjnym jest pierwszym etapem inwestycji Trasy Siekierkowskiej, zaplanowanej początkowo a 6 lat [2].

Mosty wantowe wznosi się, przenosząc obciążenia części jezdnej na pylony [6]. Jednakże w tym przypadku budowę przeprawy realizowano poprzez nasuwanie konstrukcji stalowej wraz z płytą żelbetową i podpieraniu jej na podporach pośrednich, co uniezależniało ją od budowy pylonów. Konstrukcja stalowa była montowana z 32 metrowych segmentów i wysuwana w kierunku podpór pośrednich przechodząc przez stanowisko do betonowania płyty. Czas potrzebny do zabetonowania segmentu wynosił 11 dni. W Wiśle wykonano 5 podpór, wykonanych z elementów składanego kolejowego mostu wojskowego, które rozstawione były co około 40 metrów. W czasie budowy pylonów nie stosowano rusztowania samowznoszącego, podnosząc je dźwigiem. Tempo wznoszenia pylonu wynosiło 4,2 metra (1 sekcja) na tydzień. Montaż podwieszenia dzielił się na cięcie splotów, montaż prefabrykowanych zakotwień, montaż rur osłonowych z polietylenu z dwoma splotami pilotażowymi oraz napinanie splotu [4].

Budowę rozpoczęto w marcu 2000 roku [2]. Most został oddany do użytku we wrześniu 2002 roku. W otwarciu brali udział m.in. Prezydent RP, Prezes Rady Ministrów i Marszałek Sejmu [1].

Most został nagrodzony w 2003 roku w konkursie na Dzieło Mostowe Roku [2]

Most znalazł się na jednym z czterech znaczków pocztowych wydanych w 2008 roku przez Pocztę Polską w emisji Mosty w Polsce [1].

W 2012 roku most był trzecią najruchliwszą przeprawą w Warszawie (18% ruchu mostowego), w 2014 zajął pierwsze miejsce (21% ruchu mostowego, 111 tysięcy pojazdów na dobę) [3], a w 2016 roku ponowni trzecie miejsce (108 514 pojazdów na dobę) [1].