Opisywany obszar obejmuje fragment Mazowieckiego Parku Krajobrazowego, położony na południe od Aleksandrowa. Granicę opisanej części wyznacza ul. Podkowy. Wyłączone z opisu zostały osiedla przy ul. Podkowy (mimo, że również znajdują się na terenie parku).

Zabudowania znajdują się też od strony ul. Aleksandra Brucknera, przy ul. Kudowskiej #14 i #16A. Pod pierwszym adresem znajdują się dwa budynki, szklarnia i garaż. Zostały przebudowane między 2005 i 2008 rokiem. Jest też niewielki budynek przy samej ul. Brucknera. Ponadto przy wschodniej części ul. Podkowy znajduje się teren przygotowany pod miejsce treningowe dla koni, z płotkami i padokiem (stadnina działa po drugiej stronie ulicy).

Mazowiecki Park Krajobrazowy został utworzony w celu ochrony lasów i wydm. Na mapach z końca XVIII wieku tereny te zaliczane były do dużego kompleksu leśnego zwanego Puszczą Osiecką [13]. Wzdłuż zachodniej części terenu (od Aleksandrowa do Józefowa i od Anina przez Starą Miłosnę do Wesołej [14]) ciągnie się pas wydmowych wzgórz. Kolejne szczyty przyjmują nazwy Borowa Góra (112 m n.p.m. [14]), Łysa Góra i Góra Lotnika (110 m n.p.m. [14], czasem spotyka się nazwę Góra Lotników). Prowadzi przez nie czarny szlak turystyczny (Falenica-Łysa Góra [6]), a następnie żółty (tzw. Piaszczysta Perć, 23 km, na trasie Międzylesie-Józefów [5]) [1]. Na Górze Lotnika krzyżuje się on ze szlakiem zielonym (Białek-Świdry Małe) [5]. Znajduje się tu punkt widokowy. Przy dobrej pogodzie podobno widać stąd wieżowce w centrum Warszawy [3].

Jeśli chodzi o skład gatunkowy, lasy prezentują się skromnie, są jednak niezwykle malownicze. Przeważają sosny i brzozy. Świat zwierzęcy też nie jest bogaty [9].

Według legend na lokalnej Łysej Górze swoje sabaty urządzały okoliczne czarownice [2]. We wschodniej części obszaru znajduje się najdalej na wschód wysunięty kraniec Warszawy.

Pomnik Lotników

Pomnik administracyjnie znajduje się na terenie Warszawy, ale zwyczajowo wskazuje się jego lokalizację w Józefowie.

U podnóża Góry Lotnika (Airmen Hill) znajduje się symboliczna mogiła - pomnik trzech lotników [7]. Jest to upamiętnienie katastrofy Liberatora KG 939 A-Able z 31 Dywizjonu Bombowego Sił Powietrznych Południowej Afryki (SAAF) [4]. Samolot wystartował 14 sierpnia 1944 roku około 19:30 z lotniska z Brindisi we Włoszech [12], aby dokonać zrzutu dla walczącej Warszawy. W nocnym locie w akcji "Warsaw Concerto" brało udział poza nim 16 Liberatorów i 9 Halifaxów [10]. Po ominięciu burzy nad Tatrami dotarł nad Warszawę 15 sierpnia o 1:00 w nocy [12]. Maszyna dostała się pod silny ostrzał niemieckiej artylerii przeciwlotniczej. Pociski zniszczyły wieżyczkę w ogonie maszyny, gdzie zginęli siedzący tam strzelcy Leslie Mayes (miał 24 lata) i Herbert Hudson (21 lat). Mimo pożaru silnika załoga dokonała zrzutu [4] na Placu Krasińskich. Wtedy już trzy silniki już nie pracowały, paliło się poszycie kadłuba i obydwa skrzydła. Gdy jedyny pracujący jeszcze silnik także się zapalił [12], kapitan skierował samolot w kierunku linii sowieckich. Załoga wyskoczyła na spadochronach, a Liberator rozbił się w lesie. Podczas skoku zginął drugi pilot, porucznik Robert George Hamilton (21 lat), któremu nie otworzył się spadochron [4].

Pozostałych pięciu członków załogi uratowało się (dwóch ukryło się w lesie, trzech trafiło do Polaków). Z powodu przeszukiwania lasu przez Niemców dopiero dwa dni po katastrofie odnaleźli ich AK-owcy kapitana Bronisława Kowalskiego ps. Bufor. Ten przekazał ich Rosjanom. Początkowo byli przetrzymywani w peryferyjnej wiosce, mając jednak dostęp do wszelkich wygód, potem przewieziono ich do Moskwy, a po kilku tygodniach przez Stalingrad, Teheran i Kair wrócili do swojej bazy we Włoszech [4]. Straty wszystkich załóg w misji wyniosły 31%, co ograniczyło na pewien czas loty ze zrzutami [10].

Szczątki żołnierzy spalonych we wraku pochowano w jednej trumnie, w drugiej złożono ciało Hamiltona [4]. Strzelcy byli Brytyjczykami, porucznik pochodził z RPA [14]. Po wojnie prochy zmarłych złożono na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze żołnierzy Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Bronisław Kowalski na fragmencie blachy z rozbitego samolotu wyrył słowa " Ku czci poległym tragiczną śmiercią lotnikom angielskim w dniu 15 VIII 44 r. Polacy". Jeszcze w 1944 roku zbudował z kamienia małą grotę z figurą Matki Boskiej w miejscu katastrofy. Po kilku dniach kapliczka została jednak zniszczona przez nieznanych sprawców. Później postawiono w tym miejscu drewniany krzyż, u stóp którego złożono nieliczne szczątki samolotu [4].

14 sierpnia 1977 roku na stoku został odsłonięty potajemnie pomnik, który istnieje do dziś [4]. Na stożkowej betonowej podstawie umieszczony jest głaz narzutowy ze stylizowanym śmigłem. Całość otoczona jest metalowym płotkiem [7]. Pomnik ma tablicę z nazwiskami poległych lotników, która jest zawieszana jedynie podczas uroczystości, dla ochrony przed wandalami. Kowalski sam go zaprojektował, a jego poszczególne elementy wykonywał samodzielnie na terenie swojej posesji przez kilka miesięcy. Dwutonowy głaz został nielegalnie sprowadzony przez Macina Pyzla dzięki wsparciu członków koła PTTK. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele Ambasady Brytyjskiej, koła PTTK ze Starego Miasta i koła LOP w Michalinie [4].

Od 2019 roku organizowane są przez komitet społeczny uroczystości pod pomnikiem. Z inicjatywy Filipa Idzikowskiego powstała drewniana tablica z nazwiskami bohaterów, a nieco później kapliczka z obrazem „Liberatory nad Warszawą” i wizerunkiem krzyża na placu Krasińskich. W 2021 roku komitet został zarejestrowany jako „Liberator” i został oficjalnym opiekunem tego miejsca. W planach jest ustawienie przy pomniku dwóch tablic informacyjnych i kolejnej na Górze Lotnika, mural w centrum Warszawy przedstawiający Liberatora, budowa Wieży Lotników na 80-lecie Powstania Warszawskiego, rekonstrukcja pomnika oraz śmigła Liberatora oraz zagospodarowanie terenu (drzewa, krzewy, drewniane ławki, stoliki i stojaki na rowery) [15].