Przy ul. Fieldorfa #1 mieści się parafia i sanktuarium św. o. Pio [1]. To trzecie w Polsce oraz pierwsze na Mazowszu sanktuarium św. Ojca Pio [9]. Ponieważ charyzmatami o. Pio były spowiedź i msza święta, ale także pomoc ubogim i cierpiącym [22], w czasie każdej mszy świętej spowiada kilku kapłanów [9]. Parafia liczy 16500 wiernych. Proboszczem parafii jest ks. Andrzej Kuflikowski (2005-, na początku ustanowienia parafii pełnił funkcję administratora, proboszczem formalnie był bp. Sławoj Leszek Głódź [15]) [11].
Wejście na plac przed kościołem prowadzi od ul. Fieldorfa. Przy bramie wjazdowej ustawiono metalowy krzyż. Na placu przed wejściem znajduje się kolumna z umieszczoną na niej białą postacią Maryi. Za rzeźbą stoi skierowana w stronę świątyni niewielka kamienna ławeczka.
Hospicjum
W planach jest budowa hospicjum. Placówka miałaby powstać naprzeciwko sanktuarium. W hospicjum zaplanowano 72 łóżka, działać też będzie hospicjum domowe. Drugi z zaplanowanych budynków ma służyć jako dom dziennego pobytu dla seniorów. Prace planowano na 2019 rok [14], jednak zostały odroczone z powodu wysokich kosztów. Całość miała się wzorować na Domu Ulgi w Cierpieniu, które stworzył Ojciec Pio [16]. Koszt inwestycji miał zamknąć się w 10-15 mln zł [22].
Świątynia
Fasada jest otynkowana na biało, z dodanymi później elementami piaskowej okładziny po prawej i po lewej stronie, w otoczeniu drzwi wejściowych, w pionowym pasie nad wejściem oraz wokół okien na elewacjach bocznych. Z prawej strony fasady znajduje się napis „Sanktuarium Świętego Ojca Pio”. Pod nim ustawiono figurę świętego. Wejście tworzą potrójne drzwi. Nad nimi znajduje się okno wypełnione kołem na wysokości chóru, nad nim umieszczono stalowy krzyż sięgający powyżej dachu. Część z oknem flankują nieco niższe dwa białe skrzydła.
Do świątyni od południa dobudowana została nowoczesna dzwonnica. Ma skośny dach. Pion klatki schodowej podkreślony został wąskimi oknami. Potrójne wąskie pasy okien o zmiennej wysokości znajdują się na wysokości ostatniej kondygnacji z każdej strony.
Wnętrze ma układ halowy. Nawy boczne oddzielone zostały prostymi kolumnami o rzucie kwadratu, tworząc z nawą główną jedną przestrzeń. Wejścia boczne do kościoła znajdują się z obu stron przy zakończeniu naw bocznych oraz do zakrystii w szczycie ściany ołtarzowej.
Dominującą kompozycją w prezbiterium jest krzyż św. Damiana. Jest to ikona, w której centrum ukazany jest Jezus Chrystus jako postać zraniona, ale i silna. Jasna figura kontrastuje z ciemnoczerwoną i czarną barwą wokół krzyża. Ręce, nogi, głowa i bok są okaleczone. Ponad głową znajduje się inskrypcja IHS Nazare Rex Iudeoru. Wokół Jezusa znajdują się mniejsze postaci. Przy lewym boku znajduje się Maryja oraz św. Jan, po prawej stronie widać m.in. Marię Magdalenę oraz setnika. Maryja i Maria Magdalena ręką dotykają policzka, wyrażając wyjątkowy smutek i żal. Trzy mniejsze figury umiejscowione wokół tych świadków to Longinus (rzymski żołnierz, który przebił włócznią bok Jezusa i Stephaton (żołnierz, który dał Jezusowi gąbkę namoczoną winnym octem, strój sugeruje, iż jest to strażnik Świątyni Żydowskiej). Na wysokości lewego ramienia setnika znajduje się trzecia twarz, uważana za pierwszą osobę w tłumie gapiów, o twarzy artysty. Obok lewej łydki Jezusa, znajduje się mały kogut. Jest on znakiem zdrady Piotra. U stóp Jezusa są zarysy sześciu figur. Dwie postaci są dostrzegalne, przedstawiają patronów Umbrii: świętych Jana i Michała (skąd pochodzi oryginał ikony). Przypuszcza się, iż miały się tam jeszcze znajdować podobizny św. Rufina, św. Jana Chrzciciela, św. Piotra i św. Pawła. Na wysokości belki krzyża są dyskutujące postacie sześciu aniołów. Nad głową Jezusa jest mniejsza scena z jego udziałem. Wychodzi on z grobu i wstępuje na dwór niebiański, a dziesięciu aniołów gromadzi się wokół Niego. Nad jego postacią widać prawą dłoń Boga Ojca z wyprostowanymi dwoma palcami, co oznacza wskrzeszenie [21].
Na obu bocznych ścianach prezbiterium znajdują się dwie duże, dość ciemne ikony, Jezusa Pantokratora i Maryi. Tabernakulum umieszczone jest centralnie w półokręgu. Po jego lewej stronie stoi tron biskupi, po prawej krzesła dla lektorów. Na szczycie ścianie tęczowej przed prezbiterium znajduje się fresk Trójcy świętej, przedstawionej jako trzech aniołów przy stole. Każda postać ma szaty innego koloru, fioletowe, czerwono-niebieskie oraz niebiesko-zielone.
Na ścianie pod balkonem w lewej nawie umieszczony jest obraz przedstawiający Ostatnią Wieczerzę. We wnęce znajduje się konfesjonał dla niedosłyszących. Na prawo od niego został w 2007 roku został zawieszony obraz świętego Josemaríi Escrivy. Jest to wypełnienie ślubu duchowego proboszcza. Gdy w jednym roku miały miejsce beatyfikacje o. Pio oraz Josemaríi Escrivy, proboszcz obiecał, że gdy jeden z nich zostanie patronem świątyni, drugi otrzyma kaplicę w kościele [15].
Obok znajduje się ołtarz, a w nim jasna figura św. Rity, która trzyma w rękach krzyż. Otoczona została wokół złotego tła obramowaniem z róż. Przed nią na konarze drzewa stoi relikwiarz z kroplą krwi. Po prawej stronie znalazł się obraz ks. Jerzego Popiełuszki (z relikwiarzem umieszczonym pod nim), a po lewej stronie obraz św. Brata Alberta.
W środkowej części lewej nawy znajduje się tablica informująca, że „kościół św. Ojca Pio został zbudowany na terenie należącym w latach 1946-1977 do Aeroklubu Warszawskiego słynącego w całym kraju jako Lotnisko Gocław. Aeroklub Warszawski był w tych latach największym aeroklubem w Polsce i jednym z największych na świecie, a jego wychowankowie to znani spadochroniarze, piloci szybowcowi, samolotowi i balonowi”. To tzw. Kaplica Lotników, nisza, w której znalazło się symboliczne śmigło oraz tablica z Modlitwą Pilota. Po obu stronach śmigła są lotnicze tarcze biało-czerwone oraz odznaki. Kaplica została poświęcona Matce Bożej Loretańskiej, patronce pilotów [17].
W lewym transepcie znalazła się kaplica boczna Matki Bożej Jasnogórskiej. Nad obrazem unosi się para aniołów podtrzymująca koronę, a po obu stronach znalazły się gabloty z różańcami wotywnymi. Na ścianie bocznej kaplicy umieszczono obraz kard. Stefana Wyszyńskiego oraz małą gablotę z jego relikwiami. Na szczytowej ścianie lewej nawy, na lewo od prezbiterium, umieszczona została na złotym tle pełnowymiarowa rzeźba św. Ojca Pio. W relikwiarzu obok niej oraz w dodatkowo w gablocie znalazły się jego liczne relikwie. Trzyma on w lewej dłoni różaniec, drugi jest również zawieszony na uniesionej prawej dłoni. Relikwie parafia zawdzięcza dr Wandzie Półtawskiej, znajomej Karola Wojtyły (uzdrowionej przez włoskiego kapłana i świętego [1].). W 2017 roku przekazała ona proboszczowi własne zbiory po o. Pio. Są to skrzepy krwi, bandaże ze śladami jego krwi ułożone w kwiat, różaniec oraz pocztówki przez niego podpisane [9].
Pod balkonem prawej nawy znalazła się wnęka w której umieszczono chrzcielnicę. Za nią znajduje się obraz przedstawiający chrzest Jezusa w Jordanie. Jan Chrzciciel stoi na skałach, nad wodami unosi się gołąb, a z lewej strony pokłon oddają aniołowie. Na bocznej ścianie znalazł się obraz oraz relikwie św. Joanny Beretty Molli.
Obok znajduje się ołtarz św. Ojca Pio, w którym mieści się obraz pobłogosławiony 25 lutego 2005 roku przez Jana Pawła II [16]. Po jego obu stronach stoją rzeźby, na prawo stoi figura archanioła w koronie, ze złotym mieczem w ręku i złotymi skrzydłami.
W środkowej części prawej nawy znajduje się ołtarz Jana Pawła II. Nad wizerunkiem umieszczono jego papieski herb, pod obrazem relikwiarz, a jeszcze niżej głaz. W klęcznik wmontowana jest również relikwia krwi Jana Pawła II.
Na ścianie prawego transeptu znajduje się ołtarz Jezusa Miłosiernego. Po obu stronach obrazu Jezu Ufam Tobie umieszczono mniejsze wizerunki s. Faustyny Kowalskiej (po lewej) oraz bł. Michała Sopoćko (po prawej). Pod obrazem na stole znajduje się relikwiarz (są tu relikwie dzieci fatimskich św. Hiacynty i św. Franciszka Marto [13]). Na bocznej ścianie jest obraz św. Szarbela z brodą i w kapturze oraz jego relikwie. Na ścianie na prawo od prezbiterium, na złotym tle, znajduje się figura Maryi z Lourdes z tekstem na złotym tle „Odmawiajcie codziennie różaniec”.
Na ścianach bocznych i filarach znajdują się serie obrazów w stylu wschodnio chrześcijańskim. Od strony nawy głównej na ośmiu filarach umieszczono ikony apostołów, dwóch po obu stronach wejścia głównego, a św. Piotra i św. Pawła nad wejściami bocznymi. Na filarach od strony naw bocznych przedstawiono osiem scen z życia św. Ojca Pio. Obrazy są również na ścianach zamykających nawy boczne oraz na bocznych ścianach nawy głównej (na początku i na końcu, łącznie cztery).
Przedsionek świątyni jest przeszklony na całej wysokości. Dach przedsionka stanowi balkon dla chóru. Po prawej stronie przedsionka znajduje się krzyż, po lewej tablice informacyjne o kościele, w tym z umieszczonym za szkłem kamieniem węgielnym. Nad chórem symetrycznie umieszczone jest okno, a po jego obu stronach oraz na balustradzie znalazły się trzy zestawy piszczałek organów. W centralnej części balkonu znajduje się krucyfiks. Balkon kontynuowany jest również nad nawami bocznymi.
Dom parafialny
W głębi posesji znajduje się budynek plebanii, który nie został osobno wygrodzony. Ma trzy kondygnacje i układa się w plan litery L. Jest to powtarzalny układ czterech (od zachodu) i trzech (od południa) segmentów zabudowy. Każdy został przykryty dwuspadowym dachem. Wszystkie części są szeregowo połączone, a wzdłuż łącznika poprowadzono również dwuspadowy dach. Z każdej strony świata jeden segment jest zwieńczony znakiem krzyża.
W budynku znajduje się salowa kaplica. Ścianę ołtarza głównego zdobi czterometrowy krzyż z drewna lipowego. Początkowo po lewej stronie znajdował się obraz Jezusa Miłosiernego, a pod nim chrzcielnica [1] oraz relikwie przekazane przez Wandę Półtawską. Z kolei z prawej strony znajdował się obraz o. Pio poświęcony przez papieża Jana Pawła II [19].
Kaplica ma po prawej stronie wnękę, w której ustawiono mniejszy ołtarz Matki Bożej [1]. Jest tam też św. Joanna Beretta-Molla, św. Josemaria Escriva, św. Juda Tadeusz, inne wizerunki o. Pio (m.in. figura, dar parafian pielgrzymujących do San Giovanni Rotondo) [19]. W kaplicy stoi też rzeźba św. Alberta Chmielowskiego, która w jednym ręku trzyma bochenek chleba, a w drugim otwarte Pismo Święte. Na szyi ma zawieszony różaniec. Z kart księgi wychodzi postać dziecka z aureolą, zapewne Jezusa. Inną figurą jest święty Józef trzymający hebel i piłę. Trzecia figura św. Antoniego to dar ks. Jana Byrskiego [19].
