Zajezdnia autobusowa „Kleszczowa” znajduje się przy ul. Kleszczowej #28. Do 2006 roku miała oznaczenie R11, a następnie R2 [1]. Zajezdnia jest trzecią w Warszawie pod względem liczby autobusów. Na terenie zajezdni znajduje się Hala Obsługi Codziennej połączona z Halą Obsługi Technicznej, stacja paliw, transformator, dyspozytornia i obok budynek biura zajezdni. Są tu również drzewa, które pochłaniają w pewnym stopniu hałas [6].

W budynku biurowym mieści się przychodnia Centrum ATTIS [10].

Na pasie zieleni oddzielającym zajezdnię od ul. Kleszczowej stoją trzy nieruchomości, stacja benzynowa (ul. Kleszczowa #24), dom (istniejący jeszcze zanim powstała zajezdnia, ul. Kleszczowa #26) oraz biurowiec Sigma Office (ul. Kleszczowa #26A). Teren na wschód jest niezagospodarowany, aż do parkingu przy budynku biurowym.

Stacja benzynowa Shell

Stacja benzynowa powstała przy ul. Dojazdowej między 2005 i 2008 rokiem. Ok. 2012 roku została przekształcona z Neste Polska w Shell [13], a w 2015 roku rozbudowana o budynek sklepu.

Sigma Office

Sigma Office to budynek biurowy [12] klasy B [14]. Obiekt został zaprojektowany przez OPA Architekci, a inwestorem i generalnym wykonawcą był Mal-Bud-1. Ma on trzy kondygnacje naziemne i jedną podziemną, na której znajduje się 17 miejsc parkingowych [12]. Budynek charakteryzuje się nowoczesną architekturą ze szkła i aluminium. Dwa piętra to kondygnacje biurowe w formie Open Space, na parterze znajduje się część handlowo-usługowa (338 m2). Całkowita powierzchnia budynku to 918 m2 [14].

Budowa rozpoczęła się latem 2013 roku i trwała 12 miesięcy [12].

Teren przed powstaniem zajezdni raczej nie był zagospodarowany.

Zajezdnia funkcjonuje od 2 stycznia 1973 roku. W pierwszych latach tabor stanowiły tzw. ogórki: Jelcze MEX272 oraz przegubowe Jelcze 021, ściągnięte z innych zajezdni. Obsługiwała rejon Ochoty, Włoch oraz linii biegnących z Okęcia. W 1977 roku pojawiły się pierwsze Jelcze PR110U, co pozwoliło na rezygnację z Jelczy 021. W 1979 roku wpisano na stan pierwsze Ikarusy 280.11 i 280.26, co skutkowało stopniową kasacją MEX-ów. W 1982 roku przyjechała pierwsza seria Ikarusów 260.04 (numery taborowe: 601-620), a w 1983 roku skasowano ze stanu Jelcze PR110U. Od tego czasu przez 10 lat (1983-1993) w zajezdni stacjonowały wyłącznie Ikarusy [1].

W październiku 1993 roku zakupiono trzy używane autobusy duńskiej marki DAB-Leyland (rok produkcji 1979, numery taborowe: 6310, 6311, 6312, a później 6340, 6341, 6342) oraz czwarty autobus marki DAB (rok produkcji 1985, numery taborowe 6314, a później 6344). W 1997 roku wpisano na stan dziesięć Jelczy M121M (niskopodłogowych, tzw. gniotów; numery taborowe: 4710-4719), a rok później przyjechały kolejne cztery sztuki (numery taborowe: 4810-4813). W latach 1997-1999 roku w zajezdni pojawiło się 21 sztuk Neoplanów N4020 i 4 sztuki Neoplanów N4020TD [1].

Między 2001 i 2005 rokiem na terenie zajezdni w południowo-zachodniej części powstały podłużne budynki magazynowe.

W 2001 roku do zajezdni dostarczono 39 sztuk Solarisów Urbino 15 (numery taborowe: 8101-8139), które później przeniesiono do zajezdni Woronicza i Redutowa, gdyż Kleszczowa miała być zajezdnią jedynie dla Neoplanów [1]. W 2005 roku w zajezdni zgromadzono wszystkie 104 warszawskie Neoplany [3]. W marcu 2007 (2008 [2]) roku przyjechało 10 sztuk Solarisów Urbino 12 (numery taborowe: 1400-1409), a dwa miesiące później pojawiło się kolejne 5 sztuk tych pojazdów z zajezdni R-1 (numery taborowe: 1115-1119). W 2012 roku z Kleszczowej zniknęły ostatnie Ikarusy [1].

W zajezdni przez wiele lat nie prowadzono poważnych prac remontowych. W 2010 roku rozpoczęła się modernizacja hal zaplecza technicznego (OT) [15]. Istniejąca hala została rozbudowana o pomieszczenia obsługi technicznej (105 m2), wymiany opon (91 m2) i konserwacji podwozia autobusów (96 m2). Inwestycję wykonała Skanska. Nowy obiekt, składający się z trzynastu jednakowych ram stalowych, został połączony z istniejącą halą przegubowo. Obudowa została wykonana z płyt warstwowych [8]. Wykonano remont kanałów remontowych [2]. Dotychczasowe kafelki w kanałach zastąpione zostały przez kolorowe powierzchnie żywiczne na posadzce. Zmodernizowano niewygodne schody zejściowe do kanałów. Część kanałów została zlikwidowana, a w ich miejscu pojawiły się nowoczesne podnośniki kolumnowe [15]. Dłuższe o 10 m kanały mogą obsługiwać autobusy przegubowe o długości 18 m. Przemieszczanie się pomiędzy punktami serwisowymi ułatwiają wybudowane kanały komunikacyjne [8]. Modernizacji uległy sieci kanalizacji sanitarnej, deszczowej i technologicznej wraz z separatorem substancji ropopochodnych. Wyposażono obiekt w centralny odkurzacz, sprężone powietrze oraz gniazda elektryczne, zamontowano wyciągi spalin oraz podnośnik stemplowy przystosowany do podnoszenia wszystkich rodzajów autobusów obsługiwanych przez MZA Warszawa. Wykonano oddzielenia pożarowe. W nowej hali zamontowano świetliki dachowe o wymiarach 2x3 m, a w części istniejącej wymieniono świetlik dachowy o wymiarach 50x3.6 m. W nowych pomieszczeniach zostały zamontowane lampy LED o mocy 5200 lumenów każda, a w kanałach serwisowych 2200 lumenów. Plac manewrowy na zachód od hali został odnowiony [8]. Modernizacja objęła też halę obsługi codziennej. Pojawiły się dwie nowe myjnie, zmodernizowano stołówkę, szatnie, umywalnie i prysznice [15].

W 2013 roku przebudowano stację paliw na terenie zajezdni.

Wykonanie modernizacji spowodowało, że w 2012 (2011 [2]) roku dostarczono 20 sztuk Solarisów Urbino 10 (numery taborowe: 1040-1059) oraz 60 sztuk przegubowych Mercedesów Conecto G (numery taborowe: 2200-2259). W 2014 (2013 [3]) roku dostarczono 47 Solbusów SM18 (numery taborowe: 2000-2046) [1]. W 2015 wycofano wszystkie autobusy marki Neoplan [3]. Początek 2018 roku był okresem dostarczania kolejnych Mercedesów Conecto G, które wyróżniała m.in. biała czcionka wyświetlaczy [1].

W 2014 roku miała miejsce przebudowa ul. Kleszczowej wzdłuż zajezdni. Powstała nowa jezdnia o szerokości siedmiu metrów oraz dwa ronda na skrzyżowaniach z ul. Krańcową i ul. Chrobrego. Remont ulicy kosztował 7.6 mln złotych [9].

W 2019 roku została wykonana budowa największej stacji tankowania CNG w Polsce. Stacja została wyposażona w sześć dystrybutorów szybkiego tankowania (z wężami zakończonymi złączami NGV2 i NGV1, tłoczącymi 200 m3 gazu w ciągu 15 minut [11]) oraz 55 słupków wolnego tankowania, które są w stanie zatankować jednocześnie 110 autobusów napędzanych CNG. Gaz ziemny pobierany z miejskiej sieci, transportowany do sprężarek gazu, gdzie w procesie sprężania zostaje otrzymany gaz ziemny wysokosprężony [5]. Wartość kontraktu określono na 185 mln zł. Drugą częścią przetargu o wartości 119 mln zł był zakup 50 pojazdów przegubowych (18-metrowych) i 30 klasycznych (12- metrowych) z możliwością rozszerzona całego zamówienia do 110 pojazdów zasilanych sprężonym gazem ziemnym (CNG) [11]. Było to największe do tej pory zamówienie na dostawę autobusów niskoemisyjnych do Warszawy [7].

Dostawa nowych autobusów napędzanych gazem spowodowała stopniowe wycofywanie Solarisów Urbino 15 i przeniesienie do zajezdni R-4 Solarisów Urbino 12 [1].

Pod koniec 2019 roku w zajezdni stacjonowały: Solaris Urbino 10 (10 sztuk), Solbus SM18 (35 sztuk), MAN Lions City CNG (po zakończeniu zakupu 50 sztuk), MAN Lions City G CNG (po zakończeniu zakupu 60 sztuk), Mercedes Conecto G (105 sztuk), Solaris Urbino 18 (60 sztuk) [1].