Las Winnica (Park Leśny Winnica) znajduje się na wysokim jak na mazowieckie warunki wzniesieniu, zapewne na wydmie [3]. W południowej części zespołu leśnego przy ul. Leśnej Polanki znajduje się część rekreacyjna, gdzie jest m.in. boisko, urządzenia do Street Workoutu i plac zabaw. Jest to miejsce spacerów oraz (nielegalnych) grillów [2]. Z północy na południe prowadzi ul. (ścieżka) Gozdawitów, w zachodniej części w lesie jest też niewielki zbiornik wodny i sieć kanałów nad którymi poprowadzono siedem mostków.

Przy szkole w lesie jest polana, na której stoją resztki konstrukcji ścieżki zdrowia [21]. W pobliżu można odnaleźć również fundamenty bunkrów lub okopów [17].

Obok Parku Strumykowa znajduje się skrzyżowanie dróg w kształcie litery X, gdzietrzy z czterech ulic noszą nazwę ul. Strumykowej. Co więcej, do 17 lutego 2014 roku czwarta odnoga, ul. Dróżka, również była częścią ul. Strumykowej i na skrzyżowaniu tym wówczas krzyżowała się z czterech stron ulica Strumykowa [24].

Park Strumykowa

Na zachód od ul. Strumykowej znajduje się Park Strumykowa, połączony wcześniej z lasem, a po poprowadzeniu ul. Strumykowej oddzielony. Zajmuje ok. 2.4 ha przy rowie melioracyjnym (rów Winnicki). Park powstał w 2007 roku. Ma charakter krajobrazowy. Pozostawiono w nim naturalne murawy łąkowe oraz zagajniki sosnowo-dębowe i brzozowe. Powstały tu ścieżki zdrowia, plac zabaw dla dzieci oraz wielofunkcyjne boisko (siatkówka, koszykówka) [20]. Wydzielona została część spacerowo-wypoczynkowa z alejkami żwirowymi oraz ławkami. Wykonano placyki wejściowe na obrzeżach parku z miejscami do siedzenia oraz ze stojakami na rowery [23]. Ustawiona została również siłownia plenerowa z sześcioma urządzeniami [23].

W 2015 roku w ramach realizacji projektu z budżetu partycypacyjnego teren wzbogacił się o drugi plac zabaw [23] z mini-linarium (np. piramida, spacer po linie, bunkier, Kentucky) oraz domkiem z funkcją miniścianki do wspinaczki, karuzelą [21] oraz zestawem zabawowym typu "statek". W drugiej części parku dostawiono stoły do gry w ping-ponga, w chińczyka i w szachy (w bezpośredniej okolicy boiska do koszykówki [21]) [23]. Układ placu zabaw jest lustrzanym odbiciem półkola zagospodarowanego już dla najmłodszych. Plac ma bezpieczną nawierzchnię, ogrodzenie oraz ławki [21].

Również w 2015 roku ustawiono w parku urządzenia do Street workoutu: drążki wysokie do podciągania, drążki niskie, drążek łamany SBAR wysoki, ławeczki o różnych wysokościach i nachyleniach, poręcze równoległe, drabinkę pionową, stację do dipów/brzuszków, niskie poręcze podłużne, drążek skośny, platformy do wskakiwania i rurę do Pole Dance [18]. Sprzęt zajął ok. 100m m2. Koszt inwestycji wyniósł 79 tys. zł [19]. Dla debiutantów znalazły się tabliczki z propozycjami ćwiczeń. Urządzenia zostały wykonane ze specjalnego materiału i pokryte specjalistyczną farbą, aby miały odpowiednią chwytliwość [22].

6 lipca 2017 roku park otrzymał nazwę Skwer Teherański [29].

Szkoła Podstawowa nr 154

Szkoła Podstawowa nr 154 im. Pawła Edmunda Strzeleckiego znajduje się przy ul. Leśnej Polanki #63/65 [1], chociaż to jedynie jedna placówka. Szkoła tak naprawdę mieści się w czterech lokalizacjach w Warszawie i liczy ponad 900 uczniów, którzy uczą się na dwie zmiany [8].

W budynku znajdują się trzy sale do nauczania zintegrowanego, salę do zajęć wyrównawczych, pracownie przedmiotowe: języka polskiego, angielskiego, przyrody, matematyki, informatyki, historii, sztuki/techniki, biblioteka i świetlica. Baza sportowa to sala gimnastyczna, siłownia, boisko trawiaste do piłki nożnej, sauna, boisko wielofunkcyjne do gier zespołowych, boisko do piłki siatkowej/plażowej, bieżnia 60 m i skocznia do skoku w dal. W szkole znajduje się również gabinet lekarski, gabinet pedagoga i logopedy, stołówka i natryski. Wszystkie klasy oraz pracownie przedmiotowe są wyposażone w sprzęt audio-wideo [10].

Powstanie szkoły było związane z ustępstwami władz carskich, które po rewolucji 1905 roku zgodziły się na tworzenie szkół prywatnych z nauczaniem w języku polskim [9]. Na początku XX wieku szkoła mieściła się w prywatnym domu (dzisiaj to posesja przy ul. Modlińskiej 308) i liczyła cztery klasy. Nauka odbywała się w jednej izbie lekcyjnej [8] w klasach łączonych (pierwsza z drugą i trzecia z czwartą) na dwie zmiany [9]. W 1913 roku została przeniesiona do nowego budynku (dzisiaj to posesja przy ul. Sprawnej 34) [8]. W 1917 roku liczba klas wzrosła do sześciu. Wzrost liczby uczniów w okresie międzywojennym sprawił, iż zajęcia odbywały się częściowo w budynku szkolnym, a częściowo w prywatnych pomieszczeniach, wynajmowanych u państwa Kozłowskich oraz u państwa Wiśniewskich [9]. II wojna światowa przerwała działalność, a w 1940 roku władze okupacyjne zajęły budynek szkolny i prowadziły w nim szkołę dla dzieci okolicznej ludności niemieckiej (dla dzieci polskich pozostało tajne nauczanie [9]) [8]. Tuż przed Powstaniem Warszawskim zniszczeniu uległo wyposażenie i cała dokumentacja szkolna [9].

Po zakończeniu wojny szkołę uruchomiono w zniszczonym przedwojennym budynku, który dzięki wysiłkowi nauczycieli i mieszkańców został dość szybko doprowadzony do stanu używalności. Nauka została wznowiona we wrześniu 1945 roku. Nastąpiła też rozbudowa szkoły [8]. W 1950 roku kierownik szkoły Jan Raczyński rozpoczął starania o powiększenie budynku szkoły, w które uczyło się 187 uczniów. Zadanie dobudowania do starego budynku trzech izb lekcyjnych przejął Komitet Rodzicielski [9]. W 1952 roku były już łącznie dwie duże i trzy nieco mniejsze sale lekcyjne o powierzchni 300 m2. Doskwierał brak biblioteki, sali gimnastycznej, sanitariatów i centralnego ogrzewania. W roku szkolnym 1956/1957 w Nowodworach pozostawiono klasy I-IV, natomiast starsze klasy przeniesiono do szkoły w Wiśniewie. W roku szkolnym 1957/1958 szkole nadano numer 154 [8].

W 1966 roku rozpoczęto budowę, a 13 września 1967 roku oddano do użytku nowy budynek szkolny przy ul. Leśnej Polanki 63/65 (była to jedna z tzw. szkół tysiąclatek [9]). 14 maja 1977 roku szkole nadano patrona Pawła Edmunda Strzeleckiego [8] i szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez załogę Fabryki Syntetyków Zapachowych Pollena-Aroma [9]. W maju 1989 roku powstał hymn szkoły [9].

W okresie PRL-u w miejscu basenu znajdowała się szkolna działka, gdzie uprawiano m.in. marchewkę. W lesie koło bunkra znajdowała się górka, z której uczniowie w zimie zjeżdżali na folii. Nieopodal domu katechetycznego rosły truskawki. W szkole funkcjonował sklepik. Zysk ze sprzedaży przeznaczony był na zakup sprzętu do prowadzenia dyskotek ( kolumny, kolorofony). Dla prowadzących sklepik dwa pączki dziennie były za darmo [26].

We wrześniu 2006 roku rozpoczęto modernizację szkoły [8]. Szkoła została wyposażona w pracownię komputerową i ekologiczno-biologiczną, powstała siłownia oraz sauna [9]. W 2007 roku do szkoły dobudowano blok żywieniowy i salę gimnastyczną z zapleczem. Budynek został zmodernizowany, w nowym skrzydle powstało osiem nowych sal lekcyjnych dla zerówki i klas I-III. Szkoła została również podłączona do kanalizacji. Teren wokół szkoły został zagospodarowany i ogrodzony. Powstały nowe boiska, a dla najmłodszych dzieci plac zabaw. Rodzicom udostępniono miejsca parkingowe. Koszt inwestycji przeprowadzonej przez dzielnicę wyniósł 12.7 mln zł [7]. Uroczyste oddanie do użytku nowego skrzydła szkoły nastąpiło 8 lutego 2008 roku [9].

W czerwcu 2009 roku utworzono klasę integracyjną [9],a Szkoła Podstawowa nr 154 im. Pawła Edmunda Strzeleckiego zmieniła nazwę na Szkołę Podstawową nr 154 z Oddziałami Integracyjnymi im. Pawła Edmunda Strzeleckiego [6].

Park Leśny znajduje się na terenie dawnego osiedla Winnica [25]. Jeszcze w pierwszej połowie XX wieku Winnica była podwarszawską wsią leżącą przy trasie wylotowej z Warszawy, wchodziła w skład gminy Jabłonna [27].

Zakłady chemiczne Winnica

Jako pierwsze na tym terenie znajdowały się zakłady chemiczne [3] Winchem [11], Kalle Co. AG Warszawa [13] lub fabryka przetworów chemicznych będąca własnością Towarzystwa Akcyjnego "Winnica". Był to zakład założony prawdopodobnie pod koniec XIX wieku. W 1904 roku zatrudnionych w nim było około 50 robotników. Wyrabiano w nim m.in. farby mineralne, chromowe i lakowe, biel i minię ołowianą, siarczek sodu [12], pasty czy grzebienie [16]. Wykonywano farbowanie i druk wyrobów włókienniczych, barwienie skór, futer, słomy, drewna, laku, mydeł, tłuszczów, past obuwiowych, atramentu, spirytusu skażonego, benzyny, mieszanek pędnych [11]. W 75% moce produkcyjne fabryki nastawione były na przetwarzanie na marki handlowe wysokostężonych koncentratów barwników importowanych z zakładu „matki” w Wiesbaden-Biedrich. Pozostałe 25% produkcji stanowiły barwniki wytwarzane w pełnym cyklu, ale z półproduktów. W 1913 roku wyprodukowano w Królestwie 2 tys. ton barwinków, z czego 400 ton przypadało na Kalle Co. AG Warszawa w Winnicy [13].

Zakłady odprowadzały ścieki przemysłowe specjalnie wybudowanym kolektorem wprost do Wisły. W zależności od aktualnie produkowanego barwnika woda w Wiśle była tego koloru. Ścieki miały również różny stopień toksyczności, a niektóre powodowały śnięcie ryb. W pogodne letnie dni sporo osób wędrujących nad Wisłę na opalanie i kąpiel wyłapywało oszołomione ryby i przenosiło je do czystej wody [14].

Wokół zakładów powstawały osiedla niewielkich domków, budowanych przez pracowników, niestety większość z nich była drewniana i nie przetrwała działań wojennych. Pod rozbudowę zakładów ogrodzono spory sosnowy lasek i zaczęto stawiać lekkie budynki, które zostały wysadzone przez Niemców [14]. Własnością prokurenta fabryki była też istniejąca do dzisiaj Willa Topolanka [15].

W pierwszych dniach po wybuchu II wojny światowej powołano do ochrony fabryki Straż Obywatelską. Spory tłum przyprowadził rzekomego szpiega, który stojąc tyłem do fabryki chemicznej oglądał ją przez lusterko. Okazało się, że był to nowy strażnik tej fabryki [14].

Ul. Leśnej Polanki przed 1954 rokiem nazywała się Leśną [5]. Ul. Gozdawitów powstała w 1960 roku [4]. Ul. Strumykowa otrzymała nazwę w 1954 roku. Pełniła wówczas funkcję traktu łączącego tereny Nowodworów i Winnicy [24]. W latach 80-tych XX wieku w miejscu polany rekreacyjnej na południu znajdowały się początkowo pola, później łąki. Następnie została ona zadrzewiona.

Na przełomie XX i XXI wieku zaczęła powstawać wschodnia odnoga ul. Strumykowej, która do 2002 roku sięgnęła dzisiejszego Parku Strumykowa. Od września 2006 roku do listopada 2009 roku ulica nie była w pełni przejezdna z powodu szlabanu postawionego w rejonie skrzyżowania z ul. Dróżka, który został ustawiony przez spółdzielnię osiedla Imperium, która zbudowała ten fragment ulicy i domagała się od dzielnicy zapłaty. Nie otrzymawszy jej postawiła szlaban, który stał aż do wyroku sądu, który nakazał demontaż [24].

W 2014 roku planowano nazwać Las imieniem Ireny Jarockiej, która razem z mężem mieszkała w Winnicy. Uroczystość zorganizowała i poprowadziła Mariola Rabczon, radna Warszawy i prezes białołęckiego oddziału Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Planowano wytyczenie alejek o tytułach piosenek, jak: "Kawiarenki" czy "Motylem jestem". Myślano też o uprzątnięciu obszaru przylegającego do szkoły podstawowej i ustawieniu urządzeń grających piosenki oraz muszli koncertowej. Planowano rozpocząć prace w 2017 roku, jednak nie doszły one do skutku [28].