Hala Wola (Hala Człuchowska [2], ul. Człuchowska #25) jest osiedlowym centrum handlowo-usługowym, cieszącym się popularnością wśród mieszkańców [1]. Jest otoczona przez bazar [5] i niewielki parking. Hala ma dwa poziomy. Na dole znajduje się supermarket, oddzielnie drogeria, stoisko cukiernicze, nieco punktów usługowych (jubiler, zegarmistrz, krawiec, optyk, xero, Poczta Polska, LOTTO, bank, bankomaty), stoisko odzieżowe, obuwnicze, z firanami i pościelą czy z artykułami gospodarstwa domowego. Na piętrze jest salon fryzjerski i biuro podróży. W opinii konsumentów produkty są lepszej jakości niż w centrach handlowych, ale również droższe [6].

Pozostałością po dawnej przynależności jest nazwa hali, gdyż dzielnica Bemowo dopiero została w 1993 roku wyłączona z dzielnicy Wola [2].

Problemem hali jest brak miejsc parkingowych. Przy planowaniu hali nie było takiego dostępu do motoryzacji jak dzisiaj. Obecnie są dwa płatne parkingi dla klientów, są też miejsca parkingowe przy ul. Człuchowskiej należące do Zarządu Dróg Miejskich. Tłok powodują częściowo samochody dostawcze, z których bezpośrednio prowadzony jest handel na targowisku [7]. Powoduje to, że wokół hali panuje bałagan, a trawniki wzdłuż ul. Człuchowskiej są rozjeżdżone [17].

Obok Hali Wola funkcjonuje bazar. To około 60 stanowisk stałych (pawilony i stragany), pojawiają się też sprzedawcy handlujący „z ręki”. Przeważają stoiska z artykułami spożywczymi: warzywami, owocami, pieczywem, rybami, nabiałem [8].

Ul. Człuchowska w Warszawie powstała wraz z Miastem-Ogrodem Jelonki w latach 20-tych XX wieku. W 1945 roku była to ubita droga, będąca przedłużeniem ul. Szulborskiej. Nazwa ul. Człuchowskiej, nadana w 1954 roku, odnosi się do miejscowości Człuchów [13].

Na terenie Hali Wola wcześniej znajdowały się grunty uprawne.

Przed powstaniem hali jedynym sklepem spożywczym był SAM przy ul. Borowej Góry, w którym tworzyły się gigantyczne kolejki. Budowa Hali Wola ruszyła w 1978 roku, niemal w szczerym polu (w odpowiedzi na planowaną budowę otaczających blokowisk) [12]. Był to jeden z wielkopowierzchniowych sklepów budowanych w ramach programu Ministerstwa Handlu Wewnętrznego i Usług, gdzie miało być dostępne wszystko w jednym miejscu [11]. W stolicy miało powstać siedem takich hal [12]. Głównym projektantem był inż. arch. Mieczysław Sabat z Biura Studiów i Projektów Handlu Wewnętrznego i Usług, a generalnym wykonawcą Kombinat Budowlano-Remontowy Handlu i Usług „Budrem”. Wystrój wnętrza został zaprojektowany przez artystę plastyka Zygmunta Pomorskiego [10]. Hala pokryta była żółtą blachą, a nocami widać było jej czerwone neony [14]. Ogólna powierzchnia obiektu wynosiła 10200 m2, a powierzchnia sprzedaży 4500 m2 [12]. Wzorowano się na węgierskim modelu handlu [7]. Na 26 stoiskach ogólnych i 13 specjalistycznych (należących do niezależnych dostawców [11]) [14] sprzedawane były: warzywa i owoce, wędliny, wyroby garmażeryjne, ryby, pieczywo, ciasta, napoje, artykuły delikatesowe, ale też artykuły gospodarstwa domowego i kwiaty. Swoje stoiska miały m.in. PPH Centrala Rybna, Hortex, mleczarnia Wola [12], spółdzielnia Sandacz, Warszawska Spółdzielnia Ogrodnicza [11]. Było to nowością, gdyż nie praktykowano wówczas w Polsce sprzedaży bezpośredniej [7]. Również zlokalizowanie w jednym obiekcie różnych firm było rozwiązaniem wcześniej nie stosowanym [12]. Na piętrze mieściły się biura, pokoje socjalne i stołówka dla pracowników, a w podziemiach magazyny. Był też sklep nocny z osobnym wejściem [12] oraz pierwszy na Jelonkach bar szybkiej obsługi [14]. Sprzedaż odbywała w tradycyjny sposób, co powodowało znaczne kolejki. Była formalnie placówką Warszawskiej Spółdzielni Spożywców Społem [12].

Hala miała zostać oddana do użytku w styczniu 1980 roku, ale uroczyste otwarcie nowego sklepu nastąpiło 21 lipca [12]. W 1980 roku pisano o powstaniu parkingu na 150 miejsc [11]. Po otwarciu i przez wiele kolejnych lat hala była jedną z największych i najlepiej zaopatrzonych placówek handlowych w Warszawie. Do hali przyjeżdżali klienci z całego miasta i okolic, mimo że w założeniach miała służyć mieszkańcom otaczających osiedli [10].

Hala działała do końca PRL-u. W 1990 roku [12] na skutek likwidacji Warszawskiej Spółdzielni Spożywców Społem [10] powstała spółdzielnia Hala Targowa Wola. Otoczył ją bazar [12]. Wprowadzone zostały nowoczesne formy sprzedaży tj. samoobsługa i preselekcja. Powstały stoiska z konfekcją, obuwiem oraz szereg punktów usługowych [10]. W hali można było grać na automatach [3]. W 1992 roku [16] przebudowane zostało piętro, gdzie powstały nowe stoiska [12]. Wcześniej wykorzystywano jedynie 30% powierzchni hali [16]. Odświeżona została elewacja budynku, drzwi wejściowe i witryny okienne [12].

Na początku XXI wieku powstały bloki mieszkalne w miejscu, gdzie wcześniej była część otaczającego halę bazaru i jeden z parkingów [17].

11 grudnia 2010 roku [1] spółdzielnia Hala Targowa Wola otworzyła w Piastowie filię, sklep Bonna [12].

Hala została uwieczniona w 2017 roku w teledysku zespołu Piramidy Y. Reżyserem klipu jest Maciej Bednarek. Kręcono między stoiskami sklepowymi, przy kasach, na dachu, a część scen na rampie dostawczej [3].

Hala została wytypowana przez SARP jako jedno z 32 Warszawskich Centrów Lokalnych. Powstała koncepcja przebudowy (zadaszenia) bazaru, budowy bibliotek, skwerów z siłownią plenerową i placem zabaw [4].