Kompleks leśny Las Samuela Lindego (Uroczysko Lindego, Lasek Lindego) zajmuje powierzchnię 2.34 ha. Pełni funkcję buforową dla rezerwatu przyrody Las Bielański i jest miejscem spacerów okolicznych mieszkańców [1]. Teren jest zróżnicowany, spacer urozmaicają liczne górki i dołki [9]. Wzdłuż ścieżek usytuowanych jest wiele ławek i trzy place zabaw [1]. Na placu od ul. Twardowskiej w zimie można zjeżdżać z małej górki, w lecie jeden to jeden z nielicznych placów zabaw dla dzieci pod drzewami [4].

Przez lasek, pozostałością wąwozu Kiełbasa, okresowo przepływa niemal zupełnie zanikły [11] Potok Bielański. Po kilkudniowych opadach można przez niego się przeprawić kilkoma drewnianymi kładkami [5].

Występujący drzewostan to głównie bór mieszany świeży i las mieszany świeży, w którym dominują: sosna, grochodrzew, brzoza i dąb czerwony, a gatunkiem objętym ochroną częściową jest kruszyna pospolita. Nie ma tu wielu cennych gatunków roślin, zwierząt i form przyrodniczych [1]. Zamieszkany jest głównie przez wiewiórki (zapewne jest ich więcej niż w Łazienkach Królewskich [7]) oraz ptaki (między innymi bogatki, sójki i kawki [11]) [5].

Nazwa parku pochodzi od pobliskiej ulicy, która została tak nazwana na cześć polskiego językoznawcy Samuela Lindego [5].

W południowo-zachodniej części można się natknąć na pozostałości wału strzelniczego, który jest fragmentem dawnych umocnień poligonu wojskowego [6]. Przed wojną wał sięgał niemal ul. Grębałowskiej [11]. Częściowo na terenie lasu, na działce przy Szpitalu Bielańskim, znajdują ruiny kotłowni z wysokim kominem [8].

Historycznie obszar wchodził w skład Bielańskiego Pola Wojennego [6].

Las powstał w 1928 roku w wyniku nasadzeń przeprowadzonych na terenie dawnego poligonu na dużej części Starych Bielan (na północny zachód od lasu). W okresie międzywojennym obszar został przewidziany do rozparcelowania pod budownictwo. Miała tutaj powstać dzielnica szpitalna, jednak las nie został ostatecznie zabudowany [6].

Las znacznie przetrzebiono w trakcie II wojny światowej [6]. Najpewniej zimą 1939/1940 roku znajdujące się tu drzewa zostały w większości wycięte na opał [10].

Po wojnie następowało ponowne zalesienie. Ostatecznie granice lasu ustaliły się w latach 60-tych XX wieku [6].Pod koniec PRL-u przez całe wakacje okoliczni mieszkańcy brali leżaki, kocyki i opalali się wzdłuż ul. Lindego przy kanałku. Gdy zmieniono bieg ulicy, a strumień zaczął wysychać, ludzie przestali przychodzić tam się opalać [10].

Później teren przejęli pijący alkohol i hałasująca młodzież. W XXI wieku las pomału odzyskuje rekreacyjny charakter [10].

W marcu 2015 roku leśnicy wykarczowali drzewa z ponad 4 ha (21% obszaru), argumentując to zbyt małą ilością światła docierającego do runa. Z wycinki udało się pozyskać 130 m3 drewna, które trafiło na sprzedaż [3].

W 2018 roku wykonano remont nawierzchni ścieżki [2].