Kamienica przy ul. Łomżyńskiej #26 pierwotnie była trzypiętrowa, wykonana z cegły. Posiadała drewniane stropy, schody i wspólne toalety na korytarzach. Kondygnację przyziemia pokrywało boniowanie pasowe, a wyższe piętra boniowanie płytowe. Okna otrzymały subtelne opaski, a płytowe podokienniki ozdobiono wieńcami i girlandami. Detale te istnieją do dzisiaj, nie zachowały się jedynie balkony (ślad po nich stanowią żeliwne wsporniki) [1]. Powierzchnia użytkowa wynosi ok. 800 m2 [4]. Obiekt jest ujęty w gminnej ewidencji zabytków [2].

W 2018 roku rozpoczęto modernizację wraz z budową garażu podziemnego. W budynku zaplanowano 13 lokali mieszkalnych oraz placówkę opiekuńczo-wychowawczą [3]. Na kondygnacjach 1-3 zaplanowano lokale mieszkalne o powierzchni 31-60 m2. Placówkę opiekuńczo-wychowawczą dla 14 osób nieletnich i 2-3 opiekunów o powierzchni 200-250 m2 zaplanowano na 4 i 5 kondygnacji. Na dziedzińcu wewnętrznym przewidziano utworzenie strefy wypoczynkowo-rekreacyjnej. W czasie robót wykonano częściową rozbiórkę oraz zmianę geometrii dachu (dach podniesiono w wyniku czego uzyskano dodatkową powierzchnię użytkową [8]). Do budynku podłączono media, w tym instalację światłowodową [5]. Odtworzono oryginalny wygląd frontowej elewacji. Po przebudowie budynek ma pięć kondygnacji nadziemnych i jedną podziemną. Za nowy projekt architektoniczny odpowiadają Janusz Marchwiński, Michał Dołbniak [8].

Ul. Łomżyńska powstała przed 1843 rokiem jako droga ku wsi Ząbki. Stanowiła część dzisiejszej ul. Księcia Ziemowita. Po 1867 roku została przecięta nasypem Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej. Ulica przed I wojną światową została częściowo zabudowana kamienicami [1].

Kamienica została wybudowana w latach 1911-1912 pod numerem 26/Pr. 1504. Powstała dla Berka Gajtlera, handlowca z ul. Ząbkowskiej 13 [1]. W 1912 roku kamienicę nabył Szlama Weiter [2].

W 1929 roku stała się własnością Beniamina Lehnert [2], który pozostał właścicielem do 1939 roku [1].

Zapewne w 1939 roku częściowemu zniszczeniu uległ tylny trakt budynku [1].

Kamienicę odbudowano po zakończeniu wojny [1]. W 1945 roku kamienica przeszła na podstawie dekretu Bieruta na własność miasta [2] i w kolejnych latach stopniowo niszczała [1]. 3 grudnia 1975 roku z uwagi na zły stan techniczny została wydana decyzja o wykwaterowaniu mieszkańców i zakazie użytkowania kamienicy [2], była ona jednak nadal zamieszkiwana.

W marcu 2013 roku w budynku miał miejsce pożar. Ewakuowano wówczas sześć nielegalnie przebywających w nim osób [6]. W rzeczywistości ostatni lokatorzy wyprowadzili się 6 listopada 2013 roku [4].

W 2016 roku Studio Budowlane Unity wykonało dokumentację i rozpoczęto przygotowania do remontu kamienicy [2]. W budynku było wówczas 47 lokali. Inwestorem zostało TBS Warszawa Południe [7]. Koniec modernizacji zaplanowano na 2019 rok [3].