Inwestycja Dobra #54 składa się z dwóch połączonych ze sobą budynków [1]. Mają one od czterech do siedmiu kondygnacji naziemnych i dwie (jedną [3]) podziemne oraz 184 miejsca parkingowe [2]. Powierzchnia całkowita wynosi 14200 m2, a wartość projektu 24 mln zł [2]. Zaprojektowano w nich łącznie 105 mieszkań 1-5 pokojowych. Architektura budynku odznacza się dyskretną i stylową elegancją oraz przestronnym układem pomieszczeń [1]. Budynek jest inwestycją spółki Bouygues Immobilier Polska, a budowę zrealizował Budimex [3].

Ulica Dobra w 1740 roku była drogą biegnącą po wysypisku śmieci i gruzu. Z biegiem czasu nasypywanie coraz większych ilości odpadów spowodowało odsunięcie się koryta Wisły od skarpy warszawskiej. Odcinek od ul. Tamka do ul. Karowej rokrocznie był zalewany wezbranymi wodami Wisły [20]. W czasach Królestwa Kongresowego ulica została uregulowana [18].

Na mapach do 1862 roku teren osiedla stanowiły niezagospodarowane tereny zalewowe. Pierwsza zabudowa kwartału zaczęła pojawiać się od 1879 roku [15].

Rektyfikacja Warszawska

W południowej części obecnego osiedla Dobra 54 znalazł się fragment terenu należący dawniej do Rektyfikacji Warszawskiej.

U zbiegu Dobrej i Leszczyńskiej już w 1838 roku działała niewielka destylarnia wódek. W 1851 roku posesja należała do Banku Polskiego, później zaś przez kilka dziesięcioleci do Julii Jarke i jej sukcesorów. Zmiany nastąpiły po 1886 roku, gdy grupa udziałowców, wśród których znaleźli się między innymi F. Czacki, T. Plater, A. Wielowiejski i S. Kronenberg, założyła Towarzystwo Warszawskie Oczyszczania i Sprzedaży Spirytusu dysponujące kapitałem akcyjnym 300 tys. rubli. W 1888 roku Towarzystwo nabyło posesję u zbiegu Dobrej i Leszczyńskiej, na której zbudowało Fabrykę Rektyfikacji Warszawskiej Polski Przemysł Wódczany. Wszystkie zabudowania były z cegły. Na północno-wschodnim narożniku Dobrej i Leszczyńskiej stanął piętrowy ceglany budynek mieszczący administrację, pomieszczenia produkcyjne oraz piwnice składu wódek. Jego architektura nie była wyszukana. Miał ścięty narożnik, krótką elewację od Dobrej i długą od Leszczyńskiej. Jedyną dekoracją były skromne, ceglane obramienia okien. Od strony Leszczyńskiej z budynkiem sąsiadowały zabudowania fabryczne. Znalazła się tu między innymi niska, ceglana hala z trójkątnym szczytem od ulicy oraz dwupiętrowy gmach produkcyjny. Na jego ścianach szczytowych umieszczono napis z nazwą przedsiębiorstwa. W głębi posesji wznosiły się parterowe baraki z magazynami. W 1891 roku na czele zakładu stanął J. Andreszewski [12]. W 1897 podjęto decyzję o budowy drugiej fabryki na Pradze [13]. Fabryka przy ul. Dobrej została upaństwowiona po odzyskaniu przez Polskę niepodległości [10]. W 1914 roku zatrudniano tu 50-70 robotników [8] i wykorzystywano maszynę parową [13]. Obiekty zostały częściowo zniszczone w 1939 roku. Ocalała część funkcjonowała do 1944 roku [10].

Najbardziej znaną wódką z Rektyfikacji Warszawskiej przed I wojną światową była wódka Wyborna, wprowadzona na rynek około 1890 roku [14]. W 1898 roku weszła w życie ustawa o państwowym monopolu wódczanym w Królestwie Polskim, która ograniczyła handel alkoholem [13]. W 1899 roku zakazano jej produkcji. Jednak w 1913 roku była nadal dostępna na rynku [14].

Budynek przy ul. Dobrej #54 powstał przed 1855 rokiem. Został zniszczony podczas II wojny światowej, a rozbiórkę dokończono około 1946 roku [5].

Teren, który zajmuje dzisiejsze osiedle w okresie międzywojennym zajmowały posesje o adresach: Dobra 48/50, Dobra #52 i Dobra 54. Dotyczyło to okresu po zmianie numeracji, wcześniej były to odpowiednio Dobra 20/18 i Dobra 24/22. Przez teren obecnego osiedla prowadziła kontynuacja ul. Radnej z numerami #1, #2 i #3.

Nazwa firmy rektyfikacyjnej, położonej przy ul. Dobrej 48/50 w latach 30-tych XX wieku to Rektyfikacja Warszawska - Winkelhausen – Akwawit [17]. Była to spółka akcyjna, która formalnie istniała jeszcze w 2013 roku [16].

Od co najmniej 1976 roku do rozpoczęcia inwestycji Dobra 54 na opuszczonym terenie znajdowały się garaże i parking [11].

Firma Bouygues Immobillier zakończyła budowę osiedla Dobra 54 na działce kupionej od Zakładu Transportu Energetyki [9] w 2007 roku [19]. Był to szczyt koniunktury budowlanej, kiedy najdroższe mieszkania kosztowały na tym osiedlu nawet kilkanaście tysięcy złotych za metr kwadratowy [4]. Ustanowiło to warszawski rekord cen nieruchomości [9].