Apartamenty Browarna (Powiśle Business Center, ul. Wiślana #8) to sześciokondygnacyjny budynek o charakterze mieszkalno-biurowym. Posiada jedną kondygnację podziemną, na której jest 31 (38 [2]) miejsc parkingowych. Znajduje się w nim 14 (26 [2]) mieszkań. Wyposażony został w dwie windy. Inwestorem była firma Rezydent [1]. Za projekt architektoniczny odpowiadają Maciej Rudzki i Paweł Szałkowski. Powierzchnia całkowita wynosi 4847 m2, powierzchnia mieszkalna 2640 m2, a powierzchnia usługowa 310 m2. Wewnątrz znajduje się wielopoziomowy hall z klatką schodową na rzucie koła i z przeszkloną kabiną panoramicznej windy [2]. Na dachu znajduje się taras [6].

W XVIII wieku było to podnóże skarpy, tuż przy Wiśle.

Ul. Gęsta na odcinku od ul. Browarnej do ul. Dobrej została wytyczona na początku lat 20-tych XIX wieku, nie posiadała ona kanalizacji, a nawierzchnia była z polnego kamienia [4]. Wtedy też działka została zabudowana od strony ul. Browarnej.

W okresie międzywojennym działka miała potrójny adres: ul. Ks. Siemca 8, ul. Browarna 12 i ul. Gęsta 9.

Znajdował się tu duży czteropiętrowy [5] budynek, być może największy wśród budynków wzdłuż ul. Browarnej po stronie parzystej. Ludzie mieszkali od wysokiego parteru (pierwsze piętro), niżej przy ul. Browarnej były sklepy, a od ul. Gęstej była duża brama wjazdowa na podwórko-studnię. Na podwórku były trzy klatki. Budynek sąsiadował z drukarnią księży salezjanów [3].

Po rozpoczęciu Powstania Warszawskiego od strony Uniwersytetu domy zostały ostrzelane, a mieszkańcy pozastawiali sklepy na parterze szafami. Aby opuścić budynek, należało przejść przez przekute w podziemiach przejścia. Do 23 sierpnia nie prowadzono walk. W nocy z 22 na 23 sierpnia w piwnicach zgromadziło się 50-60 uzbrojonych żołnierzy AK. Stąd ok. 3-4 w nocy rozpoczęli atak na Uniwersytet, jednak po przejściu niewielkiego odcinka musieli się wycofać [3].

W kolejnych dniach Niemcy na zakręcie ul. Karowej ustawili czołg i strzelali bezpośrednim ogniem w budynek. Dowództwo obrony objął kapral podchorąży Zbigniew Tadeusz Łęczycki „Wieniawa”. Zorganizował punkt oporu na pierwszym piętrze, a mieszkańców przeniósł do księży obok. W zmasowanym ataku 4 września uderzyło w dom dziewięć bomb. Niemcy bezpośrednim ogniem atakowali działem z rogu ul. Karowej i ul. Browarnej. Ocalała tylko część parteru. Zginęło czternastu żołnierzy (w tym dowódca), czterech chłopców-łączników (zasypani w gruzach podwórka-studni) i jedna łączniczka. Po wojnie ciała ekshumowano [3].

Po usunięciu gruzów był tu niezagospodarowany skwer.

Budowę apartamentowca zakończono w 2002 roku. W latach 2012-2013 nastąpiła nadbudowa budynku [1] o dwie kondygnacje, wyróżniające się ciemniejszą fasadą.