Osiedle Marina Mokotów I (ul. Racławicka #107) to właściwie zamknięta enklawa (osiedle podawane jest często jako przykład miejskiego getta [18]) z własnymi ulicami, w całości strzeżone, ogrodzone wałem obronnym, pasem zarośli i płotem o długości kilku kilometrów [36]. Szwajcarski artysta San Keller zorganizował którejś nocy akcję wycia pod bramami osiedla, bo stawianie płotów między domami skojarzyło mu się z powiedzeniem „Człowiek człowiekowi wilkiem” [19]. Wjazd główny (dla gości oraz dla mieszkańców posiadających karty dostępu) znajduje się od strony ulicy Racławickiej, gdzie mieści się posterunek ochrony. Goście są rejestrowani, mieszkańcy korzystający z karty wjeżdżają niezależnym pasem. Pozostałe dwa wjazdy i wyjazdy z terenu osiedla są przeznaczone wyłącznie dla mieszkańców [16]. Według Policji, incydentów na tym osiedlu jest tyle samo, co w podobnych rejonach Mokotowa. Wysoki poziom zabezpieczeń nie wyeliminował przestępczości, jedynie dzięki zapisom z kamer łatwiej wykryć sprawców [19].

60% powierzchni osiedla zajmują ogrody, alejki, skwery, fontanny, kaskady i pergole [17]. Centralną częścią osiedla jest rozciągający się na osi północ-południe pas zieleni parkowej (woda stanowi główną oś tego założenia z pasem zieleni o powierzchni 2.8 ha [40]). Park krajobrazowy został zorganizowany wokół zbiornika wodnego, który poza funkcją rekreacyjno-widokową pełni rolę zbiornika retencyjnego [45] ze szczelnym dnem. Spływa do niego deszczówka, a system pomp i filtrów czyści i wymusza ruch wody, by nie zarosła. Pośrodku budynku położonego od północnej strony spływa do jeziora kaskada wodna. Brzegi jeziora zostały obramowane granitem w metalowej siatce. Po bokach prowadzą wąskie ścieżki, wodę można pokonać mostkami z metalu i egzotycznego drewna, kuszą też pomosty, niektóre z ławkami. Wokół rosną drzewa i krzewy [40]. Rośliny w parku zostały zaprojektowane tak, aby tworzyły różnorodne wnętrza krajobrazowe, z których każde ma inny charakter i nastrój [22]. W tej części można znaleźć także obiekty rekreacyjne, takie jak place zabaw dla młodszych i starszych dzieci, boiska do siatkówki i koszykówki, czy mini skate-park [22].

Drugi z terenów zielonych, znajdujący się na północy odtwarza zabytkowe ukształtowanie wałów oraz fos Fortu Mokotów, które uwydatniono dzięki oczyszczeniu terenu z samosiewek, poprzez wprowadzenie alejek i punktów widokowych wzdłuż linii umocnień, a także dzięki odpowiedniemu oświetleniu. Miało to stworzyć przyjazne miejsce spotkań, zabaw i ruchu. Wzdłuż głównego ciągu komunikacyjnego powstała ścieżka zdrowia z przyrządami do ćwiczeń. Ciekawymi elementami są punkty widokowe, czy też sezonowo napełniająca się fosa. Stoki pokrywa pachnąca łąka kwiatowa. Zarówno po wschodniej jak i po zachodniej stronie ul. Do Fortu kompozycja parku jest krajobrazowa, naturalna. Zieleń strefy zachodniej podkreśla reprezentacyjny charakter miejsca przez układ strzyżonych żywopłotów [22].

Na zachód od jeziora znajdują się cztery bloki mieszkaniowe (ul. Wyględowska 4, 6, 8 i 10). Od północy prowadzi główny wjazd na teren osiedla, gdzie znajdują się dwa wygięte w łuk bloki mieszkaniowe (ul. Warowna 1 i 3). Na wschód od jeziorka znajdują się 23 budynki apartamentowe z ok. 420 apartamentami [15] (ul. Tawerny 1, 2, 3, 4, ul. Fregaty 1, 2, 3, 4, ul. Rejsu 1, 2, 3, 4, ul. Żaglowa 1, 2, 3, 4, ul. Sztormowa 1, 2, 3,4 oraz ul. Szyprów 1, 2 i 3). Cztery ostatnie budynki tego typu mieszczą się na wschodzie (ul. Łagodna, 2, 4, 6, 8). Na północ od nich znajduje się część z domami jednorodzinnymi (54 domy bliźniacze i 10 rezydencji [15]): ul. Ukryta 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14, 16, 18, 1, 3, 5, 7, 9, 11, 11a, 15, 17, 19, 21, ul. Wytworna 1, 3, 5, 7, 9, 11, 11a, 15, ul. Przejazd 8, 10, 12, 14, 16, 18, 20, 22, 24, 26, 28, 30, ul. Rymarska, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 11a, 12, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, ul. Dworska 1, 3, 5, 7). Z kolei w południowo-wschodniej części mieszczą się pozostałe bloki mieszkaniowe (łącznie z tymi na wschód od jeziorka jest to 15 budynków mieszkalnych z ok. 1027 mieszkaniami [15], ul. Rajska 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz ul. Przejazd, 2, 4, 6) [44]. W zachodniej części pozostał niezagospodarowany plac, który jest przeznaczony na osiedle Marina Mokotów II.

Na terenie osiedla znajdują się również ulice: Brzegowa (wokół jeziora), Morska, Szuwary, Wyjazd, Pocieszeń, Zamglona i Mieszczańska. Warto zauważyć, że nazwy ulic na osiedlu dublują się z nazwami ulic w Warszawie oraz zamiast numerów 13 występuje 11a.

Bloki mieszkalne mają wysokość do siedmiu pięter, apartamentowce mają trzy piętra, domy w zabudowie szeregowej, a także wolnostojące rezydencje są najczęściej dwupiętrowe. Lokale mają od 37 m2 do prawie 600 m2 w przypadku rezydencji [20]. Całe osiedle zajmuje 21.5 ha [15]. Różne źródła podają odmienną powierzchnię użytkową i różną liczbę mieszkań, szacowaną na około 1500 lokali [17][16].

Architektura osiedla nawiązuje do warszawskiego neomodernizmu. Zabudowa jest ułożona w sposób spójny i hierarchiczny, od dużych, wielorodzinnych bloków ustawionych na zachód od jeziora, przez prostokątną siatkę ulic zabudowaną kilkurodzinnymi willami miejskimi po domy jednorodzinne [36]. Od strony północnej parku znajduje się półkolisty budynek apartamentowy zaprojektowany na planie łagodnego łuku. Jego miękka, przecięta prześwitami forma, pozwoliła na uformowanie zielonego placu [45] Róży Wiatrów ze zbiornikiem wodnym i promenadą biegnącą wzdłuż brzegu kanału [22], który łączy osiedle z historycznym parkowym założeniem wału Fortu Mokotów na północ od osiedla [45]. Wille wzdłuż wschodniego brzegu jeziora, dzięki nieregularnemu rozmieszczeniu, wtapiają się w przestrzeń parku, umożliwiając wprowadzenie zieleni w głąb kwartałów mieszkalnych [45].

W budynkach zastosowano okładziny elewacyjne z kamienia, nawierzchnie z granitu indyjskiego, marmuru brazylijskiego, wiele elementów ze stali, szkła [17].

Dziesięć najbardziej luksusowych rezydencji w Warszawie kosztowało po ok. 20 mln zł. Każda otrzymała indywidualny charakter. Rezydencje są dwukondygnacyjne, podpiwniczone, wykończone piaskowcem i granitem. Na dole znajduje się ogromny salon, gabinet i jadalnia, na górze sypialnie. Klatka schodowa jest tak przestronna, że można w niej zainstalować windę. Największa posesja ma 1300 m2. Autorem projektów rezydencji jest Stefan Kuryłowicz oraz Piotr Szaroszyk [39].

Osiedle zamieszkuje ok. 5 tys. mieszkańców. Wiele mieszkań kupili obywatele Europy Zachodniej oraz kontynentu azjatyckiego. Inwestorem był Dom Development [18]. Osiedle jako układ urbanistyczny zostało zaprojektowane przez pracownię APA Kuryłowicz & Associates [20] w składzie Stefan Kuryłowicz, Maria Saloni-Sadowska, Paweł Grodzicki [40]. Wykonawcą elektronicznych systemów zabezpieczeń całego osiedla była firma Coral [15]. Działka posiada dostęp do wszystkich mediów z wyjątkiem gazu [16].

Rozwój tego obszaru Warszawy został zapoczątkowany wybudowaniem tu przez władze rosyjskie w drugiej połowie XIX wieku fortu [27]. Fort Mokotów znajdował się na wschód od osiedla, a w miejscu osiedla znajdowała się esplanada i ciągnął się Wał Międzyfortowy. Wznoszący fort Rosjanie zniszczyli 400-letnią osadę zwaną Wyględy bądź Wyględowo-Kościesze, a sama esplanada na kilkadziesiąt lat zahamowała rozwój osadnictwa na tych terenach [26].

W okresie międzywojennym były tu Pola Wyględowskie (teren położony w klinie przewietrzającym między dzisiejszymi ul. Żwirki Wigury i ul. Miłobędzką), gdzie właściwie całą przestrzeń zajmowały ogromne sady gospodarstwa AGRiL [26]. System klinów przewietrzających pojawił się w “Szkicu wstępnym Planu Regulacyjnego Warszawy”, który powstał pod kierunkiem Tadeusza Tołwińskiego po powiększeniu terenu Warszawy w 1916 roku [28]. Od strony dzisiejszej ul. Racławickiej nadal istniał wał, który oddzielał sady od drogi. Były to dobra ziemskie folwarku Rakowiec i Szpitala św. Rocha.

Po 1935 roku obok dzisiejszej ulicy Do Fortu pojawiły się dwa niewielkie budynki, których pozostałości istniały jeszcze w 1945 roku.

Po drugiej wojnie światowej przetrwały pojedyncze drzewa, resztę zajęły pola zbóż. Były to pola Miejskiego Przedsiębiorstwa Robót Ogrodniczych [28].

W okresie PRL-u działało tu prężnie gospodarstwo rolne, ze szklarniami w północno-wschodniej części. Zabudowa gospodarska znajdowała się w części północnej. Gospodarstwo nadal było oddzielone od ul. Racławickiej podwójnych szpalerem drzew i szerokim wałem, który również wykorzystywano rolniczo.

Pola Wyględowskie zostały sprzedane przez miasto w 1998 roku. Właścicielem terenu został PKO BP [30]. Bank wygrał w publicznym przetargu i podpisał z miastem umowę na użytkowanie wieczyste, która przewidywała m.in. dofinansowanie budowy jednej z okolicznych szkół kwotą do 2 mln zł [29]. Dawne dwustuhektarowe gospodarstwo skurczyło się do 4 ha [28].

We wrześniu 2001 roku powstała spółka Fort Mokotów [42], utworzona w celu realizacji wspólnej inwestycji przez Dom Development i PKO Inwestycje. Na jej zamówienie Warbud podjął się wybudowania kompleksu mieszkaniowego w ciągu trzech lat (w trzech etapach). Podpisano około 300 umów z podwykonawcami. Łączna wartość robót wyniosła 72.48 mln euro [17]. Etap I trwał od października 2003 roku do lipca 2005 roku, kosztował 22.27 mln euro i powstało w nim 85000 m2 powierzchni całkowitej, etap II trwał od sierpnia 2004 roku do kwietnia 2006 roku, kosztował 29.61 mln euro i powstało w nim 104000 m2 powierzchni całkowitej, etap III trwał od kwietnia 2005 roku do września 2006 roku, kosztował 20.6 mln euro i powstało w nim 95000 m2 powierzchni całkowitej [27]. Finansowanie projektu zapewniły między innymi PKO BP i Bank Ochrony Środowiska oraz środki z Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju [38]. Na budowie pracowało 2700 osób i 28 dźwigów [17]. W momencie prac był to największy projekt mieszkaniowy w Polsce.

W ramach inwestycji przebudowano skrzyżowanie Racławickiej z Miłobędzką [39].

W 2006 roku Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że warunki zabudowy dla osiedla wydano pochopnie, nie uwzględniając ustaleń planu, który nie pozwalał, by stawiać bariery architektoniczne w klinie napowietrzającym [42].

W październiku 2007 roku spółka PKO Inwestycje zmieniła nazwę na PKO BP Inwestycje, a w kwietniu 2011 roku na Qualia Development. Sprzedaż mieszkań zakończono w 2009 roku [42].

Dom Development i Qualia po wybudowaniu I etapu zakończyli współpracę. Qualia przygotowała projekt drugiego etapu [23], zajmującego 9.4 ha [41]. Wstępną koncepcję opracowali architekci z biura Kuryłowicz & Associates [23]. Na południu działki zaplanowano biurowiec (wysoki na 33 m [10]) o powierzchni biurowej 36 (16 [32]) tys. m2, w tym w południowo-zachodnim narożniku działki sześcio-ośmiopiętrowy hotel z ok. 160 (180 [32]) pokojami [24] Miał on działać we francuskiej sieci Louvre Hotels Group, z którą Qualia współpracowała, najprawdopodobniej trzygwiazdkowy Tulip Inn [41]. Budynki miały stanowić osłonę dla mieszkalnych części osiedla, czyli (cztero- [10]) pięcio-sześciopiętrowych bloków z 390 (818 [32]) mieszkaniami [24]. Przed ulicznym hałasem domy miała chronić podwójna szklana elewacja oraz szpaler zabytkowych lip. Od strony I etapu umieszczono budynki o wyższym standardzie, a w północnej części działki, tuż przy parku na terenie wału apartamentowiec (ponad 90 luksusowych apartamentów [43]) dla wymagających klientów [41]. Pod biurowcami miały znaleźć się podziemne parkingi na 600 samochodów, tyle samo miejsc miały mieć budynki mieszkalne, a hotel 130 miejsc. Na pozostałościach wału fortecznego zaprojektowano 500 metrową ścieżkę do joggingu, natomiast w południowej części działki sześciodołkowe pole golfowe [24]. Budynki zaprojektowano równolegle do al. Żwirki i Wigury, zapewniając przewietrzanie wzdłuż zielonych dziedzińców [10]. Prezes Qualia deklarował, że nie powstaną tu żadne płoty [23].

W 2016 roku [42] za 133.5 mln zł firma Dom Development odkupiła od spółki Qualia działkę [23]

W 2018 roku Budimex podpisał z Dom Development umowę o wartości 125.88 mln zł netto na wybudowanie II etapu inwestycji w dwóch etapach. W ramach etapu I wybudowanych zostanie 306 lokali mieszkalnych i 13 lokali usługowych. Rozpoczęcie prac zaplanowane było na II kwartał 2018 roku, zaś zakończenie na IV kwartał 2019 roku. W ramach etapu II wybudowanych zostanie 430 lokali mieszkalnych i 14 lokali usługowych. Rozpoczęcie prac planowane jest na III kwartał 2018 roku, zaś zakończenie na II kwartał 2020 roku [13].

W pierwszym etapie powstaną dwa budynki rezydencjalne i dwa apartamentowe, w otoczeniu sztuki i zieleni (we współpracy z Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku przygotowywany jest park rzeźb, który ma otaczać apartamenty). To będzie najdroższe osiedle w Warszawie. Znajdą się w nim dwa typy mieszkań (ceny apartamentów wynoszą 10.6-13 tys. zł za m2, a ceny rezydencji 11.5-20 tys. zł za m2) [43].