Most Marii Skłodowskiej-Curie, początkowo nazwany Mostem Północnym, jest obecnie najdalej na północ zlokalizowanym mostem w Warszawie. Jest też dziesiątym mostem przez Wisłę w Warszawie, w tym ósmym drogowym. Prowadzą przez niego trzy ciągi komunikacyjne: jezdnie w kierunku 1) wschodnim i 2) zachodnim oraz 3) dwutorową trasę tramwajową z jednostronną ścieżką pieszo-rowerową [8]. Pod mostem znajduje się niewielka plaża.

Most składa się z 10 przęseł o rozpiętości od 45 m do 160 m. Dwa z nich znajdą się w nurcie rzeki, pozostałe na terenach zalewowych [2]. Łączna długość w osiach przyczółków wynosi 795 m. Uwzględniając ciągłość konstrukcji niosącej jest to najdłuższa przeprawa mostowa przez Wisłę w Warszawie. Łączny przekrój ciągów komunikacyjnych daje szerokość 46 m. Konstrukcję nośną stanowią skrzynki stalowe o zmiennej wysokości od 3,3 m (w części zalewowej) do 8,6 m (nad podporami nurtowymi P40 i P50) oraz współpracujące z nimi żelbetowe płyty pomostu grubości od 30 cm do 50 cm. Całkowita masa konstrukcji stalowej wynosi 11 770 t. Na każdej ławie podpór pośrednich usytuowano trzy filary, po jednym pod każdą nitką mostu, o wysokości od 7,7 m do 20,7 m [8].

Trasa Mostu Północnego stanowi fragment tzw. Obwodnicy Miejskiej i łącząc Białołękę i Bielany ma na celu odciążenie pobliskiego Mostu Grota-Roweckiego. Przebiega ponad terenami zielonymi (pola, działki), nad systemem wałów przeciwpowodziowych, a po drugiej stronie nad lasami łęgowymi [1][3][4]. Jej długość wynosi 3,23 km [3].

Węzeł mostu po stronie zachodniej, w miejscu gdzie trasa łączy się z Wisłostradą, jest najbardziej skomplikowanym układem komunikacyjnym w Warszawie [1].

Nazwa „Północny” była nazwą roboczą, nadaną z racji położenia. Wiele osób chciało pozostawienia tej nazwy, używa się jej do dziś z dużo większym powodzeniem niż nazwy oficjalnej. Początkowo patronem Mostu Północnego miał zostać św. Jan Paweł II, jednak 2011 rok, w którym nadano nazwę był rokiem polskiej noblistki, Marii Skłodowskiej-Curie, zatem most (mimo licznych protestów, w tym Zespołu Nazewnictwa Miejskiego) otrzymał jej imię [1][5].

Most Marii Skłodowskiej-Curie powstał w miejscu terenów zielonych. W 2002 roku miasto rozpoczęło pierwsze ustalenia dotyczące wzniesienia mostu. Pomimo protestów (ekologów i mieszkańców osiedla Tarchomin) projekt został przyjęty [1]. W dwa lata później ogłoszono konkurs na zagospodarowanie przestrzenne Trasy Mostu Północnego i budowę samego mostu. Kilkukrotnie wybierano zwycięzców konkursu, za każdym razem były one jednak zaskarżane, po czym sąd unieważniał konkurs. Aby przyśpieszyć procedury przetargowe, zmieniono status trasy na drogę krajową [1]. W 2007 roku na wykonawcę projektu została wybrana firma Schüssler Düsseldorf, a w 2009 roku podpisano umowę na budowę mostu z polsko-hiszpańskim konsorcjum firm: Pol-Aqua, Sando oraz Kromiss-Bis.

Początkowe plany sugerowały, iż most będzie miał charakter podwieszany, jednak stanowisko Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków zmusiło konstruktorów do zmiany koncepcji na most belkowy. Poszczególne elementy mostu montowane były oddzielnie, a następnie nasuwane w miejsca, jak elementy układanki. Po obu stronach Wisły wzniesiono ogromne nasypy mające być podporą dla zakotwiczonej w dnie konstrukcji mostu [1].

Przęsła były dostarczane do Warszawy z Gdyni drogą wodną. Był to największy ładunek, jaki kiedykolwiek transportowano Wisłą [9]. Transportu przęseł podjął się Kapitan Jerzy Pielaciński, właściciel firmy Żegluga Wyszogrodzka, od 30 lat pływający Wisłą [10]. Ze względu na wagę i udźwig żurawi portowych na Nabrzeżu Indyjskim w porcie w Gdyni, przęsło zostało załadowane w trzech częściach na barkę i na niej zespawane. Przęsło wypłynęło na barce W4, kierowanej przez prom W2 i pchanej przez pchacze Tur i Rekin. Powyżej Płocka pchacze zostały wymienione na mocniejsze: pchacz Żubr i najmocniejszy pływający po Wiśle pchacz Aleksander. Całość zestawu asekurowana była holownikiem pilotowym typu Orka [10].

Prace przerywały takie wydarzenia jak powódź w 2010 roku, niski stan wód, który zatrzymał transport trzeciego przęsła pod Płockiem w 2011 roku oraz śmiertelny wypadek, również w 2011 roku, w którym 23-letni robotnik zmarł po zawaleniu się rusztowania i wpadnięciu do rzeki.

Zakończenie budowy było planowane na 2011 rok, jednak dopiero 24 marca 2012 nastąpiło uroczyste otwarcie mostu Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. Impreza nosiła tytuł "PoRa otworzyć!", nawiązując o pierwiastków polon (Po) i rad (Ra). Układano gigantyczną tablicę Mendelejewa, odbyły się pokazy taneczne i pirotechniczny [7]. Część zawierającą tory tramwajowe, ścieżkę rowerową i chodnik oddano do użytku dopiero 21 stycznia 2013 roku [1].

W 2014 roku pojawiły się problemy z nawierzchnią, a most został częściowo zamknięty i oddany do remontu [11].