Na osiedle Kombajn składa się 8 bloków mieszkalnych (al. Jerozolimskie #121/123, #119, #119a, #117, #113/115 ul. Nowogrodzka #74, #76, #78) i teren między nimi. Nazwa została nadana przez architektów, gdyż układ budynków przypomina właśnie kombajn [1]. Osiedle zostało wpisane na listę dóbr kultury współczesnej Stowarzyszenia Architektów Polskich [2].

W chwili powstania osiedle uchodziło za bardzo atrakcyjne. Na dwóch kondygnacjach pierwszych znalazły się liczne sklepy i punkty usługowe (m.in bar Zajazd), a w głębi osiedla oddzielono ruch kołowy od pieszego. Niezwykła była też nietypowa liczba pięter (odpowiednio 5 i 11 kondygnacji). W latach 60-tych XX wieku popularniejsze były bloki czteropiętrowe, gdyż przepisy nie wymagały w nich wind [7].

Projekt przygotowali Wojciech Onitzch (docent Politechniki Warszawskiej), Teodor Bursche, (pracownik w Wydziale Architektury Zabytkowej Biura Odbudowy Stolicy BOS) [3] oraz Władysław Rzechowski, Alina Supińska oraz Marian Sulikowski [1].

Na budynku przy ul. Nowogrodzkiej #78 znajduje się tablica „W odwet za działania powstańcze w tym rejonie zbrodniarze z kompanii SS, stacjonujący wcześniej przy ul. Tarczyńskiej 8 strzałami w tył głowy wymordowali tu 67 osób cywilnych zamieszkałych w sąsiednich domach oraz pracowników Miejskiego Instytutu Higieny z jego dyrektorem prof. dr Aleksandrem Ławrynowiczem. Zwłoki ofiar wrzucili do podpalonego przez siebie gmachu Instytutu” [9].

Pod numerem al. Jerozolimskie #117 pod koniec XIX wieku działała Fabryka Wyrobów Metalowych Refelda, Dubeltowicza i S-ki. W 1893 roku zatrudnionych było 165 robotników. Dwa lata później budynek zajęła Fabryka Wyrobów Metalowych Rohn-Zieliński i S-ka z 500 pracownikami [10]. W halach fabryki zajmowano się produkcją pomp parowych systemu Vorthingtona, odlewów, radiatorów, rur żebrowych, a nawet mostów. Wyroby wysyłano na eksport, głównie do Rosji [4]. Fabryka zajmowała działki o numerach al. Jerozolimskie 105/107/109 i została zniszczona w czasie II wojny światowej [8].

W pobliżu hal mieściły się drukarnie oraz destylarnia koniaków Genelli [4].

W latach 1961-1966 zostały wybudowane bloki mieszkalne osiedla Kombajn. Architektura osiedla została wzbogacona przez liczne fontanny, schody, przejścia, ścieżki pomiędzy blokami [1].

W jednym z budynków, pod adresem Nowogrodzka #78, znajduje się były blok zakładowy. Budowa została opłacona przez pracowników wielu państwowych firm, m.in. zakładów Wedla, zakładów mięsnych Służewiec, a także zakładów olejarskich, drobiarskich i młynarskich. Każda z firm otrzymała proporcjonalnie tyle lokali, ile wynosił jej wkład w budowę. Mieszkańcy musieli dodatkowo wpłacić kaucję w wysokości kilkumiesięcznej pensji (można było za to postawić dom w stanie surowym). W latach 60-tych XX wieku zarządzania nieruchomością podjęły się Państwowe Zakłady Młynarskie (PZM).

W 1995 roku prawo do gruntu i części budynku nabyło Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie, a obecnie toczy się spór między spółką Polskie Młyny, a Skarbem Państwa [6].

W latach 90-tych XX wieku mieszkania i lokalne na osiedlu były siedzibami licznych agencji towarzyskich. Można to było rozpoznać po zaklejonych szybach okiennych, zwłaszcza od strony Alei Jerozolimskich [1].

Na osiedlu funkcjonuje też Biblioteka Publiczna dzielnicy Ochota miasta stołecznego Warszawy [5] i Przedszkole nr 239 pod adresem al. Jerozolimskie #117A [10].