Rondo Zgrupowania AK Radosław (Rondo Radosława, Rondo Babka) [2] jest jednym z największych oraz najtrudniejszych do przejechania rond w Warszawie, na którym obowiązuje organizacja ruchu pół-turbinowego, w którym już przed wjazdem należy wybrać pas ruchu, by w odpowiednim kierunku zjechać z ronda. Patronem jest zgrupowanie AK Radosław, które walczyło w tym rejonie w trakcie Powstania Warszawskiego [16]. Byli to żołnierze elitarnych batalionów, m.in. batalionu Zośka i batalionu Parasol [12].

Głaz pamięci Zgrupowania AK Radosław

Głaz i tablica informująca o działaniach bojowych Zgrupowania AK Radosław znajduje się przy rondzie Radosława, od strony wejścia do CH Arkadia. Całość ukryta jest między drzewami. Na tablicy umieszczono napis: W rejonie obecnego ronda i na gruzach getta w czasie Powstania Warszawskiego od 1 do 11 sierpnia 1944 r. zgrupowanie toczyło ciężkie boje z przeważającymi siłami niemieckimi. W walkach tych poległ dowódca Batalionu „Miotła” mjr Franciszek Mazurkiewicz „Niebora”. Zgrupowanie w sile ponad 2200 żołnierzy pod dowództwem ppłk. Jana Mazurkiewicza „Radosław” składało się z doborowych jednostek Armii Krajowej: Batalionów: „Czata 49”, „Miotła’, „Parasol”, „Pięść”, „Zośka”, pluton pancerny „Wacek”, oddział „Kolegium A”, kobiecy oddział „Dysk”, które podczas Powstania od 1 sierpnia do 2 października 1944 roku walczyły na szlaku bojowym od Woli przez Powązki, Muranów, Stare Miasto, Czerniaków, Mokotów do Śródmieścia. W Powstaniu Warszawskim poległo lub zmarło w wyniku odniesionych ran około 1400 żołnierzy Zgrupowania AK „Radosław” [6]. Głaz ustawiony został w 2004 roku [7].

Maszt Wolności

Maszt Wolności, najwyższy maszt flagowy w Polsce, stoi w zachodniej części ronda Zgrupowania AK Radosław. Znajduje się na nim flaga o największej w Polsce powierzchni, wynoszącej ponad 100 m2. Przez 302 dni roku powiewa flaga państwowa, a pierwszego sierpnia na 63 dni na maszt wciągana jest polska flaga z symbolem Polski Walczącej. Projekt masztu został stworzony bezpłatnie przez biuro projektowe JSK Architekci. Maszt otrzymał formę wrzeciona lub cygara, węższego u dołu i na górze, ale nieco szerszego pośrodku. U dołu znajduje się lekka, usztywniająca konstrukcja złożona z wielu elementów. Ma symbolizować ludzi, którzy trzymają flagę wolności. Maszt osadzony jest na fundamencie w kształcie litery V, składającym się z 9 pali fundamentowych [1] wbitych na głębokość 15 metrów [2]. Wylano ponad 58 metrów sześciennych betonu i związano oczepem żelbetowym [1]. Masz ma wysokość 60.03 metra [2] i waży niemal 40 ton. Owijaniu się flagi wokół konstrukcji zapobiega obrotowy przegub. Maszt jest podświetlany po zmroku [1] 10 ekologicznymi lampami (które pobierają tyle prądu co lodówka, 1.76 KW) [2]. System wciągania flagi jest automatyczny [1].

Informację o maszcie dla przechodniów umieszczono na trzech tablicach w formie ławek, nawiązujących do Powstania Warszawskiego [4]. Znajduje się na nich w języku polskim i angielskim [3] tekst: Postawiony w 96. rocznicę odzyskania Niepodległości Polski, w 70. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, w 25. rocznicę Wolnych Wyborów w Polsce, w 10. rocznicę wstąpienia Polski do Unii Europejskiej w hołdzie wszystkim, dzięki którym Polska jest dziś wolnym, odrodzonym krajem [1]. Ławki wykonała kaliska firma Antczak [4].

Maszt wybudowano z inicjatywy prywatnych inwestorów, Artura Nowakowskiego i Bogdana Kaczmarka [1]. Pomysł powstał w 2012 roku. W 2013 roku Mariusz Rutz i Zbigniew Pszczulny z JSK wykonali projekt [2], który zaprezentowano władzom Warszawy. Podczas prezentacji szef miejskiego Biura Architektury Marek Mikos zaproponował zwiększenie wysokości z 45 do 60 metrów. Projekt został zaakceptowany i wydano pozwolenie na budowę. Towarzyszyły temu kontrowersje, gdyż nie zdecydowano się na konsultacje społeczne. Budowa rozpoczęła się w sierpniu 2014 roku. Stalową konstrukcję wykonano w zakładach H. Cegielski-Poznań, a głównym wykonawcą była firma FB Antczak z Kalisza. Flagę na maszt wciągnięto uroczyście 10 listopada 2014 roku. W styczniu 2015 roku maszt został oddany władzom miasta [1].

W 1862 roku przez środek ronda przebiegała granica miasta. W latach 1894-1895 została wytyczona od północnego wschodu ul. Błońska, która umożliwiała dojazd do licznych bocznic oraz składów kolei kowelskiej. Nazwa ulicy pochodzi od błoni, jakie się rozciągały tutaj w XIX wieku [10]. W 1900 roku istniał już kwartał otoczony ulicami Błońską, Młocińską i Konarzewskiego, jednak jeszcze niezabudowany.

W okresie międzywojennym znajdowały się tu następujące posesje: Konarzewskiego #3, #5, #7, #9 róg Błońskiej #7, Młocińska #6, #8, #10, #12 i #14 róg Błońskiej #13 oraz Błońska #9 i #11. Ulice były zabudowane kamieniczkami i drewnianymi warsztatami [11].

Przy ul. Młocińskiej #6 znajdował się sklep masarski Jana Szułeckiego. W 1926 roku został obrabowany, a na miejscu znaleziono guzik od palta zawodowego złodzieja Fr. Pachulskiego, który zaskoczony przyznał się do winy [9].

Rondo Radosława leży na granicy getta warszawskiego, było też miejscem najbardziej zaciętych walk Powstania Warszawskiego [2]. Zabudowa w czasie Powstania została całkowicie zniszczona [11].

W rejon ronda po wojnie zwożono gruz z Muranowa, z którego usypano pagórek. Długo jeszcze było tu pustkowie [15].

Rondo u zbiegu ulic Mariana Buczka i Juliana Marchlewskiego [13] powstało w latach 60-tych XX wieku i z powodu gruzów było wyniesione ponad okoliczny poziom, co nadal widać od strony ul. Powązkowskiej. Wyglądało jak babka drożdżowa, przez co nieoficjalnie przyjęła się nazwa Rondo Babka. Za PRL-u rondo formalnie nie mało nazwy, czasem pisano o Rondzie Buczka [15].

Na przystanku położonym na rondzie parkowały m.in. autobusy 510, co utrudniało poruszanie się po nim. Obok, w miejscu Arkadii, rosła gęstwina zakrzaczeń i drzew i stały pociągi do odjazdu z Dworca Gdańskiego [17].

W latach 2000-2001 zaproponowano nadanie oficjalnej nazwy Zgrupowania AK Radosław [8]. Nazwa została nadana uchwałą z 24 września 2001 roku. Potocznie używa się skróconej nazwy Rondo Radosława [14].

W 2004 roku w północno-wschodniej części ronda odsłonięto kamień z tablicą upamiętniającą Zgrupowanie Radosława [14].

Początkowo było to klasyczne rondo z przecinającymi go ze wszystkich stron torowiskami tramwajowymi. W 2008 roku organizacja ruchu została zmieniona w związku z zainstalowaniem sygnalizacji świetlnej. Wszystkie samochody zjeżdżające z ronda uzyskały bezwzględne pierwszeństwo nad pojazdami poruszającymi się dalej rondem, co prowadziło do wypadków [16]. Kilka z sygnalizatorów umieszczono wewnątrz ronda. Sygnalizację zamontowała firma Vialis [18]. W 2011 roku rondo przekształcono w rondo pół-turbinowe [16].

W 2014 roku na rondzie powstał 63-metrowy Maszt Wolności [16].