Willa gen. Józefa Hallera znajduje się przy ul. Kaniowskiej #1 [1]. Numeracja jest myląca, bo dom nie stoi na początku ulicy, w dodatku po drugiej stronie ulicy jest adres ul. Kaniowska 30 [4]. Haller dostał też dom przy ulicy, której nazwa przypominała mu jego porażkę. Nazwa pochodzi od bitwy pod Kaniowem, którą wojska pod dowództwem Hallera przegrały, a jemu udało się uciec [7].

Willę zaprojektował dla gen. Hallera architekt Kazimierz Tołłoczko. Nawiązuje ona architekturą oraz stylem ogrodu do eleganckich francuskich posiadłości [1]. Cały Żoliborz Oficerski to wille w stylu dworkowym, nawiązujące do XVIII-wiecznych dworków szlacheckich [8].

Willa ma dwie kondygnacje i założenie zbliżone do kwadratu. Od strony ulicy ma symetryczną trójosiową fasadę. Jej część środkowa jest nieco cofnięta i zwieńczona półokrągłym szczytem z wydatnym gzymsem. W półkolu w niewielkiej niszy znajduje się niewielka waza otoczona liśćmi. Pod nią jest duże prostokątne okno pierwszego piętra, z obramowaniem zamkniętym kluczem. Nad drzwiami wejściowymi jest półokrągły daszek. Przed wejściem po obu stronach rosną dwa przystrzyżone kuliście drzewa. W dwóch częściach bocznych na obu kondygnacjach znajdują się duże okna, dookoła otoczone ryzalitem imitującym boniowanie. Od strony ogrodu znajdują się w dachu dwie lukarny, a na parterze rozległy półkolisty taras.

W połowie XIX wieku były tu tereny zielone, zapewne ogrody z niewielką sadzawką. Posiadłości znajdowały się bliżej ul. Marymonckiej, która prowadziła wówczas z terenu Cytadeli w stronę dzisiejszego fortu Sokolnickiego.

Gdy po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Cytadelę zajęło wojsko polskie, tereny wokół przeznaczono pod zabudowę dla wojskowych. Dla oficerów i podoficerów powstały bloki, a dla generalicji wybudowano wille (stąd Żoliborz Oficerski) [3]. Głównym założeniem było stworzenie osiedla według koncepcji miasta-ogrodu z niską, luźną zabudową oraz znacznym udziałem terenów zielonych [8]. W 1921 roku zawiązało się Mieszkaniowe Stowarzyszenie Spółdzielcze Oficerów, zarejestrowane nieprzypadkowo 11 listopada [9]. Podobno ustny rozkaz wydał sam Marszałek (który swojej willi się nie doczekał) [10]. Ministerstwo Spraw Wojskowych, na czele którego stał gen. Kazimierz Sosnkowski, oddało spółdzielni w wieczystą dzierżawę tereny przy Cytadeli, udzieliło też pożyczki na budowę osiedla. W 1922 roku przystąpiono do budowy pierwszej serii 75 domów (docelowo 165 domów) [9]. Część domów wybudowano z materiałów odzyskanych po rozbiórce carskich fortyfikacji. Przedwojenna spółdzielnia liczyła 700 członków. Zanim mieszkańcy wprowadzili się do swoich domów, czekał ich pobyt w tzw. przejściówce, w domu na pl. Inwalidów 10 [10].

Ulica Kaniowska powstała w 1922 roku po parcelacji terenów pofortecznych [3], a willa Hallera została wybudowana przed 1933 rokiem [4]. W 1924 roku osiedle podłączono do sieci gazowej i telekomunikacyjnej [9].

Dzielnica przetrwała II wojnę światową bez większych szkód [10].

W 2009 roku w budynku mieściła się agencja reklamowa Brainshop U-Boot [6].