Kładka Żerańska prowadzi nad kanałami do śluzy Żerań, Kanału Żerańskiego i basenu portowego zwanego Zimowiskiem [2]. Całkowita długość to 230 metrów, a wraz z rampami dojazdowymi liczy ponad 300 m. Jej szerokość to 3.3 m, a w świetle przejścia 3.1 m, natomiast wysokość 4.3 m [2]. Na przeprawie dopuszczony jest ruch pieszy i rowerowy. Z uwagi na rowerzystów barierki na kładce mają nietypową wysokość 1.4 m, a na placach widokowych 1.1 m [10]. Również odgięte na zewnątrz balustrady zwiększają szerokość i zmniejszają ryzyko zahaczenia kierownicą. Na samej kładce, ze względu na konieczność zachowania oryginalnej konstrukcji, balustrady są już proste [10].

Stalowa [3] konstrukcja składa się z czterech przęseł usadowionych na trzech filarach. Całość tworzy 57 skrzyń kratowych [2]. Ze względu na dostępność dla osób niepełnosprawnych obniżono przęsło przeprawy po stronie północnej o ponad 1.5 metra, dzięki czemu udało się zachować 5% spadek [6]. Na obu końcach kładki wybudowano platformy widokowe, z których można obserwować panoramę lewobrzeżnej Warszawy [2].

Kładka łączy ścieżki rowerowe do gminy Jabłonna (dystans 8.4 km) oraz do mostu Łazienkowskiego (dystans 9.3 km). Jej otwarcie umożliwiło stworzenie bezkolizyjnej nadwiślańskiej trasy o łącznej długości 18 km [2]. Ścieżka została doceniona w konkursach European Prize for Urban Public Space 2014 oraz City to City Barcelona FAD Award. Dodatkowo została wybrana przez Magazyn Architektura Murator jako jeden z 25 wybitnych projektów architektonicznych na 25-lecie wolnej Polski [8] oraz w 2017 roku w konkursie Nagroda Architektoniczna Prezydenta Warszawy w kategorii najlepsza przestrzeń publiczna [9].

Przeprawa jest oświetlona światłem białym liniowym oświetlającym drogę. Światło samoczynnie przygasza się w nocy i jest wzbudzane w momencie pojawienia się użytkownika [6]. Zainstalowano również oświetlenie iluminacyjne samej kładki [2]. Barwa jest inna o każdej porze roku: wiosną dominują kolory błękitno-różowo-jasnozielone, latem żółto-różowo-ciemnozielone, jesienią niebiesko-żółto-czerwone, a zimą błękitno-żółto-fioletowe [5].

Kładka powstała w 1993 roku jako pomost technologiczny do przeprowadzenia po nim rurociągu, który transportował [11] pulpę popiołów (mieszanina popiołów z wodą) z Elektrociepłowni Żerań na składowisko odpadów paleniskowych Myśliborska [2], położone kilkaset metrów dalej na północ. Dostęp na kładkę od strony EC Żerań ułatwiała pochylnia, która kończyła się drabiną [10].

Eksploatacja rurociągu została zakończona w 2011 roku, a pod koniec 2014 roku PGNiG Termika (właściciel elektrociepłowni) przekazał kładkę miastu za symboliczną złotówkę [11].

Po zamknięciu kładki, zaczęła ona zarastać, część elementów rozkradli też złomiarze [12].

W 2015 roku pojawił się projekt przekształcenia jej w kładkę pieszo-rowerową. Powstały długie pochylnie dla rowerzystów i schody, wyłożono nawierzchnię z żywicy. Konstrukcja została pomalowana i zabezpieczona przed korozją [12]. Na obu brzegach wybudowane małe placyki z ławkami i stojakami na rowery [11].

25 października 2016 roku [1] o godzinie 18:00 [11] kładka została oddana do użytku [1]. Projekt przygotowało Warszawskie Przedsiębiorstwo Mostowe Mosty w składzie: Cezary Witas (główny projektant), Andrzej M. Kowalik (projektant sprawdzający), Marta Drągowska, Andrzej Kuryłowicz, Damian Waliszewski, Piotr Wach (projektant branży elektrycznej). Inwestycje sfinansował Urząd Miasta st. Warszawy [3]. Przekształcenie kładki wyniosło 4.8 mln zł [12].

Oficjalną nazwę kładki nadano 17 listopada 2016 roku [11]. Nazwę "Żerańska" wybrali Internauci w konkursie spośród sześciu propozycji: W zaroślach, Prawobrzeżna, Żerańska, Pajęcza, Z nurtem, Łęgowa [4].